Марцін Ван Бюрэн: Розніца паміж версіямі

'''Марцін Ван Бюрэн''' ({{lang-en|Martin Van Buren}}, {{lang-nl|Maarten van Buren}}, {{ДН|5|12|1782}} — {{ДС|24|7|1862}}) — амерыканскі палітык, 8-ы [[прэзідэнт ЗША]] (1837-41). Член [[Дэмакратычная партыя ЗША|Дэмакратычнай партыі]], займаў некалькі высокіх пасад, у тым ліку быў 8-м [[Віцэ-прэзідэнт ЗША|віцэ-прэзідэнтам]] (1833-37) і 10-м [[Дзяржаўны сакратар ЗША|дзяржаўным сакратаром]] (1829-31), абедзве пасады падчас кіравання [[Эндру Джэксан]]а. Няздольнасць Ван Бюрэна ў якасці прэзідэнта справіцца з эканамічным хаосам, выкліканым [[паніка 1837 года|панікай 1837 года]], і наступная крытыка [[Партыя вігаў, ЗША|партыіПартыі вігаў]], прывялі да яго паразы на выбарах [[1840]] года.

Меў [[Нідэрланды|галандскае]] паходжанне, рана навучыўся размаўляць з людзьмі розных этнічных, эканамічных і сацыяльных груп, якіх ён выкарыстоўваў у сваіх інтарэсах як палітычны арганізатар. Пачаў займацца палітыкай ва ўзросце 18 гадоў, хутка перайшоў ад мясцовай да дзяржаўнай палітыкі, атрымаў вядомасць і як палітычны арганізатар, і як дасведчаны юрыст. Абраны ў [[Сенат заканадаўчагаЗША]] сходуад штатаНью-Ёрка ў [[1821]] годзе, Ван Бюрэн падтрымаў [[Уільям Харыс Кроўфард|Уільяма Х. Кроўфарда]] на пасаду прэзідэнта ў [[1824]] годзе, але ў [[1828]] годзе ён вырашыў падтрымаць генерала [[Эндру Джэксан]]а. Ван Бюрэн быў галоўным прыхільнікам і арганізатарам Джэксана на выбарах 1828 года. Пасля абрання Джэксана, апошні зрабіў Ван Бюрэна дзяржаўным сакратаром.

На працягу васьмі гадоў прэзідэнтства Джэксана, Ван Бюрэн быў ключавым дарадцам, ён пабудаваў арганізацыйную структуру для аб'яднання [[дэмакратычнаяДэмакратычная партыя ЗША|дэмакратычнайДэмакратычнай партыі]], у прыватнасці, у [[Нью-Ёрк]]у. У [[1831]] годзе, пасля яго адстаўкі з пасады дзяржсакратара, Джэксан прызначыў Ван Бюрэна [[Амерыканскі пасол у Велікабрытаніі|амерыканскім міністрам у Вялікабрытаніі]], але Сенат не падтрымаў прызначэнне Ван Бюрэна, і той спыніў сваю службу ў [[Лондан]]е. Стаў пераемнікам Джэксана, і быў абраны віцэ-прэзідэнтам у [[1832]] годзе. Ван Бюрэн перамог некалькіх праціўнікаў вігаў ў 1836 годзе, і быў абраны прэзідэнтам. Ён стаў трэцім віцэ-прэзідэнтам, які непасрэдна абраўся на пасаду прэзідэнта пасля [[Джон Адамс|Джона Адамса]] ў [[1796]] годзе і [[Томас Джэферсан|Томаса Джэферсана]] ў [[1800]] годзе, і апошнім такім прэзідэнтам на працягу 152 гадоў, пакуль ў [[1988]] годзе не быў абраны [[Джордж Герберт Уокер Буш|Джордж Буш]].

На пасадзе прэзідэнта Ван Бюрэн быў абвінавачаны ў [[паніка 1837 года|дэпрэсіі 1837 года]]; некаторыя газеты называлі яго "''Марцін Ван Руіна''". Ён паспрабаваў вырашыць эканамічныя праблемы, захоўваючы кантроль над федэральнымі сродкамі ў незалежнай казне, а не ў дзяржаўных банках; Кангрэс ўхваліў гэты намер толькі ў [[1840]] годзе. Ван Бюрэн адмаўляўне прыняцьжадаў [[Штатдалучэнне Тэхас|Тэхаса]] да ЗША|прынімаць Тэхас ў Саюзсклад Саюза]], некаб жадаючыне парушыць баланс свабодных і рабаўладальніцкіх штатаў згодна з [[Місурыйскі кампраміс|Місурыйскім кампрамісам]], і ў надзеіспадзяваўся пазбегнуць вайны з Мексікай з-за анэксіідалучэння Тэхаса, купіўшыпакупкай тэрыторыютэрыторыі ваўва ўрада Мексікі. Акрамя таго, адносіны з Англіяй і яе калоніямі ў [[Канада|Канадзе]] апынуліся напружанымі з-за бяскроўнай [[Арустукская вайна|Арустукскай вайны]] і [[Каралінскі канфлікт|Каралінскага канфлікту]].

У 1840 годзе Ван Бюрэн прайграў выбары кандыдату ад партыі[[Партыя вігаў ЗША|Партыі вігаў]] [[Уільям Генры Гарысан|Уільяму Генры Гарысану]]. Ван Бюрэн быў вядучым кандыдатам на вылучэнне ад [[Дэмакратычная партыя ЗША|Дэмакратычнай партыі]] ў [[1844]] годзе, але прайграў [[Джэймс Нокс Полк|Джэймсу К. Полку]], які атрымаў перамогу на выбарах. На выбарах [[1848]] года Ван Бюрэн няўдала вылучыўся як кандыдат ад [[Партыя свабоднай зямлі|Партыі свабоднай зямлі]]. Ён таксама падтрымліваў [[Франклін Пірс|Франкліна Пірса]] ([[1852]]), [[Джэймс Б'юкенен|Джэймса Б'юкенена]] ([[1856]]) і [[Стывен Дуглас|Стывена А. Дугласа]] ([[1860]]) на выбарах на пасаду прэзідэнта, яго абаліцыянісцкія погляды і падтрымка Саюза прывялі яго да падтрымкі палітыкі [[Аўраам Лінкальн|Аўраама Лінкальна]] пасля пачатку [[Грамадзянская вайна ў ЗША|грамадзянскай вайны ў Амерыцы]].

Стан здароўя Ван Бюрэна значна пагоршыўся ў [[1861]] годзе, і ён памёр у ліпені [[1862]] года ва ўзросце сямідзесяці дзевяці гадоў. Нягледзячы на тое, што ён служыў на многіх высокіх пасадах, яго самае вялікае дасягненне як палітычнага арганізатара была пабудова сучаснай дэмакратычнайДэмакратычнай партыі з далейшым яе дамінаваннем ў новай [[двухпартыйная сістэма|двухпартыйнай сістэме]].