Казімір Іосіфавіч Бердыган: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленне, удакладненне
Радок 1:
'''Казімір Іосіфавіч Бердыган''' ({{ДН|22|12|1894}}, вёска [[Вёска Паноры|Паноры]], [[ВерхнядзвінскіДрысенскі раёнпавет]], [[Віцебская вобласцьгубернія]]  — {{ДС|18|9|1972}}) — беларускі хірург, доктар медыцынскіх навук, [[прафесар]].
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся [[22 снежня]] [[1894]] года ў вёсцы [[Вёска Паноры|Паноры]] [[Дрысенскі павет|Дрысенскага павета]] [[Віцебская губернія|Віцебскай губерні]] (цяпер — [[Верхнядзвінскі раён]] [[Віцебская вобласць|Віцебскай вобласці]]) ў сям'і селяніна. Навучаўся самастойна і толькі ў 1918 г.годзе паступіў у 5-ыпяты клас гімназіі для дарослых ім. Л. М. Талстога ў [[Ніжні Ноўгарад|Ніжнім Ноўгарадзе]], якую скончыў у 1920 ггодзе. У гэтым жа годзе паступіў на медыцынскі факультэт Ніжагародскага ўніверсітэта. Пасля заканчэння 2-га курса перавёўся ў Ленінградскі медыцынскі інстытут, які скончыў у 1926 г. З 1926 г.года працаваў у Асвейскай раённай бальніцы. У 1929 г.годзе быў пераведзены на пасаду ардынатара хірургічнага аддзялення Полацкай акруговай бальніцы, дзе прапрацаваў да 1931 года.
 
У 1931—1933 гг. — Ардынатарардынатар стаматалагічнай клінікі [[Мінскі медыцынскі інстытут|Мінскага медыцынскага інстытута]], з 1933 па 1940 гг. — Асістэнт той жа клінікі.
 
У 1940—1941 гг. — Выкладчыквыкладчык кафедры стаматалогіі Ваенна-Медыцынаскай акадэміі ім. С. М. Кірава.
 
З 1941 па 1945 гг. — Начальнікначальнік сківічнага аддзялення эвакуацыйнага шпіталя на 2-ім Беларускім фронце. Пасля дэмабілізацыі залічаны асістэнтам кафедры шпітальнай хірургіі па курсе стаматалогіі МДМІ; адначасова з 1946 г. па 1958 г., па сумяшчальніцтве працаваў дырэктарам вайсковай зубаўрачэбнай школы, а таксама ў 1952—1954 гг. начальнікам аддзела медыцынскіх навучальных устаноў МЗ БССР.
 
З 1958 г. года — загадчык кафедры стаматалогіі БелДІУУ, дзе прапрацаваў да 1971 г.
 
У снежні 1940 г.года абараніў кандыдацкую, а ў 1958 г.года — доктарскую дысертацыю. У 1959 г.годзе прысвоена званне дацэнта па курсе «стаматалогія». У 1960 г.годзе зацверджаны ў званні прафесара. Аўтар 59 навуковых прац, у тым ліку 2-х манаграфій. Асноўныя навуковыя напрамкі — вывучэнне патагенезу, клінікі і лячэння сківічна-тваравага актынамікоза, пытанні ваенна-палявой стаматалогіі, лячэнне і прафілактыка карыесу, на падставе якіх была складзена карта аб наяўнасці фтору ў пітной вадзе. Ім прапанаваны шэраг арыгінальных метадаў лячэння стаматалагічных хворых.
Асноўныя навуковыя напрамкі — вывучэнне патагенезу, клінікі і лячэння сківічна-тваравага актынамікоза, пытанні ваенна-палявой стаматалогіі, лячэнне і прафілактыка карыесу, на падставе якіх была складзена карта аб наяўнасці фтору ў пітной вадзе. Ім прапанаваны шэраг арыгінальных метадаў лячэння стаматалагічных хворых.
 
Кіраваў абаронай 7 кандыдацкіх дысертацый. На працягу многіх гадоў паспяхова спалучаў навукова-педагагічную дзейнасць з шматграннай грамадскай працай. Быў адным з арганізатараў стаматалогіі Беларусі, старшынёй Праблемнай камісіі па стаматалогіі, намеснікам старшыні Праўлення Беларускага рэспубліканскага навуковага медыцынскага таварыства стаматолагаў, членам Праўлення Усесаюзнага навуковага медыцынскага грамадства стаматолагаў.