Джэймс Абрам Гарфілд: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 11:
|пачатак паўнамоцтваў = [[4 сакавіка]]
|заканчэнне паўнамоцтваў = [[19 верасня]] [[1881]]
|папярэднік = [[РатэрфардРатэрфорд БерчардБэрчард Хейс|РатэрфардРатэрфорд Хейс]]
|пераемнік = [[Чэстэр Алан Артур|Чэстэр Артур]]
|віцэ-прэзідэнт = [[Алан Артур|Чэстэр Артур]]
Радок 46:
 
== Палітычная дзейнасць ==
У маладосці Гарфілд знаходзіўся ў цяжкіх умовах на ферме ў Агаё з сваёй аўдавелай маці. Ён працаваў на розных працах, у тым ліку на лодцы на канале. Пачынаючы з 17 гадоў, ён наведваў некалькі школаў у Агаё, затым вучыўся ў [[Вільямс Каледж]]ы ў [[Вільямтауне, штат Масачусэтс|Вільямтауне, штат Масачусэтс]], які ён скончыў у [[1856]] годзе. Праз год, Гарфілд стаў займацца палітыкай як [[Рэспубліканская партыя ЗША|рэспубліканец]]. Ён ажаніўся на [[Лукрэцыя Гарфілд|Лукрэцыі Рудольф]] ў [[1858]] годзе і служыў у [[Сенат штата Агаё|Сенаце штата Агаё]] (1859-18611859—1861). Гарфілд выступіў супраць [[Канфедэратыўныя Штаты Амерыкі|аддзялення Канфедэратаў]], служыў у якасці генерал-маёра ў войску Саюза падчас [[Грамадзянская вайна ў ЗША|амерыканскай грамадзянскай вайны]], ўдзельнічаў у баях каля Мідл-Крык, Шайло і Чыкамозе. Ён быў упершыню абраны ў Кангрэс у [[1862]] годзе як прадстаўнік 19-ай акругі Агаё. На працягу пряцяглай службы ў Кангрэсе пасля грамадзянскай вайны Гарфілд цвёрда падтрымліваў [[залаты стандарт]] і атрымаў рэпутацыю ўмелага прамоўцы. Гарфілд першапачаткова пагадзіўся з радыкальнымі рэспубліканскімі поглядамі адносна [[Рэканструкцыя Поўдня|Рэканструкцыі]], але пазней выступаў за ўмераны падыход да забеспячэння выканання грамадзянскіх правоў вольнаадпушчанікаў.
 
На рэспубліканскім кангрэсе ў [[Чыкага]] з нагоды прэзідэнцкіх выбараў 1880 года Гарфілд падтрымліваў кандыдатуру свайго сябра Шэрмана, але калі ні Шэрман, ні Грант не атрымалі большасці, то сам Гарфілд быў абвешчаны кандыдатам на прэзідэнцкае крэсла. Правёўшы [[Кампанія пярэдняга ганка|кампанію пярэдняга ганка]], Гарфілд ўпэўнена перамог [[Дэмакратычная партыя ЗША|дэмакрата]] [[Уінфілд Скот Хэнкок|Уінфілда Скота Хэнкока]]. Абраны ў прэзідэнты, ён уступіў на гэтую пасаду ў сакавіку 1881 з цвёрдым намерам пакласці канец дэмаралізацыі сваёй партыі.
 
Дасягненні Гарфілда як прэзідэнта ўключаюць у сябе адраджэнне прэзідэнцкай улады супраць сенатарскай фракцыйнасці ў справах выканаўчых прызначэнняў, павелічэнне моцы [[Ваенна-марскія сілы ЗША|амерыканскіх ваенна-марскіх сілаў]], а таксама барацьба з карупцыяй ў [[Паштовы дэпартамент ЗША|паштовым ведамстве]], усё гэта падчас яго надзвычай кароткага тэрміну на пасадзе. Гарфілд зрабіў прыкметныя дыпламатычныя і судовыя прызначэння, у тым ліку [[Вярхоўны суд ЗША|Вярхоўнага суда ЗША]]. Ён выкарыстаў паўнамоцтвы прэзідэнта, калі ён кінуў выклік магутнаму сенатар з [[Нью-Ёрк|Нью-Ёрка]]а [[Роска Конклінг]]у, прызначыўшы Уільяма Х. Робертсана на высокааплатную пасаду Калектара порта Нью-Ёрк, у выніку распачаўся скандал, які скончыўся пацвярджэннем Робертсона і адстаўкаў Конклінга з Сенату. Гарфілд выступаў за сельскагаспадарчыя тэхналогіі, адукацыю электарата і грамадзянскія правы афра-амерыканцаў. Ён таксама прапанаваў істотную рэформу дзяржаўнай службы, якая ў канчатковым рахунку, была прынята Кангрэсам у [[1883]] годзе і падпісана ў якасці закона Пендлтон аб рэформе грамадзянскай службе пераемнікам Гарфілда [[Чэстэр Алан Артур|Чэстэрам Артурам]]. Тэрмін пасады перапыніўся смерцю Гарфілда праз 200 дзён, большасць з іх ў хваробе пасля нападу, таму Гарфілда мала памятаюць, акрамя факту яго забойства; гісторыкі часта пазбягаюць ад пералічэння яго ў рэйтынгу прэзідэнтаў ЗША з-за кароткай працягласці яго прэзідэнцтва.
 
{{зноскі}}