Германская імперыя: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 132:
З-за ўзросшай ролі Прусіі, іншыя планы федэральнага будаўніцтва краіны больш не разглядваліся, таму адзіная сеператна накіраваная Баварыя не мела ніякіх шансаў, каб не ўвасці ў склад новай імперыі. Бісмарксі шлях аб'яднання краіны гарантаваў безумоўнае дамініраванне Прусіі ў новым, так званым ''Другім Рэйху''. Нягледзячы на некаторыя дамовы з паўднёвымі нямецкімі краінамі, манархічны федэралізм, па-ранейшаму, з'яўляўся дастаткова вялікім бар'ерам для [[Парламентарызм|парламентарызма]].
У нямецкай грамадскай думке таго часу, праяўляліся ідэі анэксіі [[Эльзас|Эльзаса]] і часткі [[Латарынгія|Латарынгіі]], як спрадвечна нямецкіх тэрыторый,
Тым не менш, ён павінен быў пайсці на саступкі. Так, Баварыя захоўвала ў мірны час сваё асабістае войска ([[Баварская армія]]). Акрамя таго, ён дазволіў Вюртэмбергу імець асабістую [[Пошта|паштовую сістэму]]. Паўднёвагерманскія краіны захавалі права на сваі агульныя дзяржаўныя [[Чыгуначны транспарт|чыгункі]] ([[Баварская Каралеўская чыгунка|Каралеўская Баварская чыгунка]], [[Вюртэмбергская Каралеўская чыгунка]], [[Дзяржаўная чыгунка вялікага герцагства Бадэн|Дзяржаўная чыгунка вялікага герцагства Бадэна]], [[Дзяржаўная чыгунка герцагства Гесэн]] і іншыя). У знешняй палітыцы яны вельмі паспяхова адстойвалі свае дыпламатычныя правы.
Нягледзячы на прыняцце [[Канстытуцыя Паўночнагерманскага саюза|Канстытуцыі Паўночнагерманскага саюза]], пасля заснавання Германскай Імперыі быў патрэбен новы канстытуцыйны дакумент, які павінны былі ратыфіцыраваць усе члены новай краіны і, які быў павінны адпаведаць формам [[Міжнароднае права|міжнароднага права]] таго часу. Прускаму каралю, як прэзідэнту нямецкага саюзу, быў нададзены новы тытул – Нямецкі Кайзер. Гэты тытул, акрамя свайго першапачатковага канстытуцыйнага значэння,
[[Выява:FriedIII.jpg|thumb|[[Фрыдрых III, германскі імператар|Фрыдрых III]]]]
|