Беларускае нацыянальнае адраджэнне: Розніца паміж версіямі

Пасля [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкай рэвалюцыі]] [[1917]] года беларускія нацыянальныя арганізацыі, якія прадстаўлялі ўсе рэгіёны краіны, правялі [[Першы Усебеларускі з'езд]]. На з'ездзе была абвешчаная незалежнасць Беларусі і ўтвораная [[Беларуская Народная Рэспубліка]]. Яна існавала да 1919 года, калі яе парламент, [[Рада БНР]], быў вымушаны пакінуць краіну з-за акупацыізаняцця Беларусі [[Чырвоная армія|Чырвонай Арміяй]]. На працягу грамадзянскай вайны ў Расіі сябры беларускага вызваленчага руху стваралі партызанскія атрады (вядомыя як [[Беларуская сялянская партыя Зялёнага дуба|Зялёны дуб]]), беларускія нацыянальныя падраздзяленні ў арміі Літоўскай Рэспублікі і польскай арміі. Узброеную барацьбу супраць бальшавікоў вялі войскі генерала [[Станіслаў Булак-Балаховіч|Станіслава Булак-Балаховіча]], [[Слуцкае паўстанне|слуцкія паўстанцы]].

Пасля ад'езду Рады БНР з Беларусі і ўсталявання [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|савецкай улады]] ўрад бальшавікоў надаў афіцыйны статус беларускай мове і культуры ў рамках савецкай карэнізацыйнай палітыкі. З 1924 па 1929 год афіцыйнай палітыкай нацыянальна-дзяржаўнага і нацыянальна-культурнага будаўніцтва была [[Беларусізацыябеларусізацыя]].

Гэта палітыка скончылася ў пачатку 1930-х гадоў, што суправаджаліся інтэнсіўнай [[Русіфікацыя|русіфікацыяй]] і тэрорам у дачыненні да беларускіх культурных і сацыяльных эліт. Увайшла ў гісторыю [[Спіс дзеячаў Беларусі, расстраляных 29—30 кастрычніка 1937 года|крывавая ноч з 29 па 30 кастрычніка [[1937 года]] году, калі было расстраляна больш за сотню прадстаўнікоў беларускай інтэлегенцыі. Паводле беларускага даследчыка [[Леанід Уладзіміравіч Маракоў|Леаніда Маракова]]:<ref>[https://news.tut.by/society/201107.html Как в БССР уничтожали врачей и избавлялись от больных] // TUT.by {{Ref-ru}}</ref>