Тэорыя грамадскага дагавора: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Антытупуковыя праўкі. |
||
Радок 1:
'''Тэорыя грамадскай дамовы (сацыяльны кантракт)''' — сацыяльна-эканамічная тэорыя, што тлумачыць паходжанне [[грамадства]], [[Дзяржава|дзяржавы]], [[права]] як вынік пагаднення паміж людзьмі. Панятак грамадскай дамовы мае на ўвазе, што людзі часткова адмовяцца ад [[Суверэнітэт|суверэнітэту]] і перададуць яго ўраду ці іншай уладзе, каб атрымаць ці падтрымаць грамадскі лад праз панаванне права. Грамадская дамова азначае пагадненне кіраванымі на наборы правіл, паводле якіх імі кіруюць.
Тэорыя грамадскай дамовы сфармавала галоўны прынцып у важнай гістарычнай ідэі, што легітымны дзяржаўны орган павінен быць атрыманы са згоды кіраваных. Выточнае становішча для большасці гэтых тэорый — эўрыстычнае даследаванне ўмоў чалавечага існавання, што адсутнічаюць у кожным арганізаваным грамадскім ладзе, якія звычайна завуць «натуральным станам». У гэтых умовах дзеянні чалавека злучаны толькі з яго асабістай уладай, абмежаваным сумленнем, і без супраціву. З гэтага агульнапрынятага выточнага становішча розныя прыхільнікі тэорыі грамадскай дамовы па-рознаму спрабуюць вытлумачыць, чаму ў разумнай асабістай цікавасці чалавека самахоць адмовіцца ад волі, якой кожны валодае ў натуральным стане, каб атрымаць перавагі палітычнага парадку.
| |||