Пажар у аўтобусе ў Мінску (1980): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Нармалізацыя артыкула да афіцыйнага правапіса —крыніца — be-tarask:Пажар_у_аўтобусе_ў_Менску_ў_1980_годзе |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1:
'''Пажар у гарадскім аўтобусе 62-га
== Хада падзеяў ==
Падчас руху па [[Запарожская плошча, Мінск|Запарожскай плошчы]] (развязка вуліц Сталетава і Філімонава) каля 11-й гадзіны рэйсавы аўтобус «[[Ikarus|Ікарус]]» маршрута №62 вымушана спыніўся з-за аварыі: наперадзе перакулілася цыстэрна [[Бензавоз|
Людзі, аднак, не спяшаліся адыходзіць далёка ад аўтобуса, спадзеючыся на тое, што рух неўзабаве ўзновіцца. Тым часам на плошчы з'явіўся «[[Масквіч, аўтамабіль|Масквіч]]» «[[Хуткая дапамога|хуткай дапамогі]]». Імкнучыся аб’ехаць людзей, ён заўважыў, што трапіў у лужыну бензіна і рэзка затармазіў. Аўтамабіль заглух.
Радок 13:
{{канец цытаты|крыніца=Олег Гавдурович «Огни большого города» // «[[БелГазета]]» <small>20 кастрычніка 2003</small>}}
Загінулі 23 чалавека (у тым ліку кіроўца аўтобуса). Уратаваліся 9 пасажыраў, якія здолелі выскакнуць з аўтобуса, калі кіроўца адчыніў усе дзверы. Міліцыя і ўрачы адмовіліся пераносіць астанкі загінулых для транспарціроўкі ў [[морг]], гэтым давялося займацца пажарнікам.
Смутак з нагоды трагедыі абвешчаны не быў, улады замаўчалі трагедыю<ref>{{Артыкул|аўтар=Елена Анкудо|прозвішча=|імя=|суаўтары=|дата публікацыі=20 кастрычніка 2003|загаловак=Огни большого города|фармат=|выдавец=«[[БелГазета]]»|дата=7 лістапада 2010|мова=ru}}</ref>. З-за мяжы звесткі пра трагедыю падаваліся, у прыватнасці, радыёстанцыяй «[[Голас Амерыкі]]»<ref name="navinyby">{{Артыкул|аўтар=Виктор Федорович|прозвішча=|імя=|суаўтары=|дата публікацыі=3 лістапада 2010|загаловак=Лимиты на смерть и масштабы соболезнования|фармат=|назва праекту=Общество|выдавец=«Белорусские новости»|дата=7 лістапада 2010|мова=ru}}</ref>.
Радок 20:
Вінаватымі ў трагедыі прызналі кіроўцаў бензавоза і «Масквіча», іх асудзілі на 12 і 5 гадоў пазбаўлення волі адпаведна. Праз паўтара года пасля вызвалення кіроўца бензавоза памёр.
Дзяржава ўзяла на сябе выдаткі па
Гарадскія ўлады дзеля пазбягання падобных аварый прынялі рашэнне абмежаваць рух бензавозаў па Мінску і зачыніць шэраг [[Аўтазаправачная станцыя|АЗС]], што знаходзіліся ў нэпасрэднай блізасці да жылога сектара.
| |||