Карл Фрыдрых Гольштэйн-Готарпскі: Розніца паміж версіямі

'''Карл Фрыдрых Гольштэйн-Готарпскі''' ({{lang-de|Karl Friedrich, Herzog zu Holstein-Gottorp}}; {{Дата нараджэння|30|4|1700}} — {{Дата смерці|18|6|1739}}, [[Рольфсгаген]]) — [[герцаг]] [[Гольштэйн]]а з роду [[Гольштэйн-Готарп|ГотарпГотарпаў]]аў, бацька расійскага імператара [[Пётр III|Пятра III]], пляменнік шведскага караля [[Карл XII|Карла XII]] (сын яго сястры [[Гедвіга Сафія Шведская|Гедвігі Сафіі]]), зяць [[Пётр I|Пятра I]] і [[Кацярына I|Кацярыны I]].

Калі Карлу было 2 гады, яго бацька, герцаг [[Шлезвіг]]а [[Фрыдрых IV Гольштэйн-Готарпскі|Фрыдрых IV]], загінуў падчас [[Паўночная вайна|Паўночнай вайны]]. Датчане [[дацкая акупацыя Шлезвіга|акупавалі зямлі, якія належалі яму]], і Карл разам з маці быў вымушаны эміграваць да двара яе брата ў [[Швецыя|Швецыю]]. Дамаганням Карла Фрыдрыха на шведскі прастол пасля гібелі дзядзькі ў 1718 годзе перашкодзіла каралева [[Ульрыка Элеанора]], малодшая сястра Карла XII.

Застаўшыся бедным сваяком пры шведскім двары, герцаг па парадзе свайго першага міністра [[Генінг Фрыдрых Басевіц|Басевіца]] ў 1721 годзе пераехаў у Расію, дзе ў рамках наладжвання руска-шведскіх адносін пасля заканчэння Паўночнай вайны ажаніўся з [[Ганна Пятроўна|Ганнай Пятроўнай]], дачкой Пятра Вялікага. У нявесты гэты шлюб выклікаў агіду з-за таго, што герцаг, як ёй гэта перадавалі, «шукаў у ніжэйшых класах наёмнага кахання». Пасля жаніцьбы ён застаўся жыць у Пецярбургу, прычым у першыя гады па смерці імператара стаў адным з членаў [[Вярхоўны тайны савет|Вярхоўнага тайнага савета]].