Эстонская Рэспубліка (1918—1940): Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
JerzyKundrat (размовы | уклад) др →Спасылкі |
MrZabejBot (размовы | уклад) др Робат: аўтаматызаваная замена тэксту (-<nowiki/> +) |
||
Радок 30:
Незалежнасць краіны выклікала неабходнасць вырашыць, як менавіта будуць выкарыстоўвацца нацыянальныя рэсурсы, знайсці новыя рынкі. У пачатку 1920-х гадоў эканамічная сітуацыя ў краіне была вельмі складаная. Знясіленае даваеннае абсталяванне прамысловых прадпрыемстваў было састарэлым, якасць прадукцыі нізкім, прамысловасць моцна залежала ад імпартаванага сыравіны, многія прадпрыемствы былі разбураны ў час вайны. Эканамічная палітыка ўрада Эстоніі была накіравана на індустрыялізацыю краіны і на стварэнне экспортонаправленных галін. Банк Эстоніі выдаў крэдыты на заснаванне новых прадпрыемстваў. Эканоміка Эстоніі ў значнай ступені залежала ад гандлю з СССР, галоўнай артыкулам эстонскага экспарту ў СССР была папера.
Росту эканомікі дала імпульс зямельная рэформа — канфіскаваныя буйныя землеўладання [[Балтыйскія немцы|астзейскіх немцаў]] былі перададзеныя малазямельным сялянам і ветэранам Вызваленчай вайны. Пасля эканамічнага спаду 1923-1924 гадах гадоў міністр фінансаў [[Ота Штрандман|Ота Страндман]] ініцыяваў новую эканамічную палітыку, накіраваную на развіццё экспарту. Аднак падчас [[Вялікая дэпрэсія|сусветнага эканамічнага крызісу]] (1929-33) цэны на эстонскія экспартныя тавары рэзка ўпалі. У [[1928|1928 годзе]] была праведзена грашовая рэформа і марка была замененая на [[Эстонская крона|крону]], курс якой быў прывязаны да брытанскага [[Фунт стэрлінгаў|фунту стэрлінга]]
Падчас сусветнага эканамічнага крызісу ў Эстоніі на палітычную сцэну выйшла праварадыкальнай [[Ліга ветэранаў Вызваленчай вайны]] ([[Эстонская мова|эст.]]<span> </span>Vabadussõjalaste Liit), скар. «вапсы» ([[Эстонская мова|эст.]]<span> </span>vapsid). У [[1933|1933 годзе]] канстытуцыйны рэферэндум падтрымаў прапанаваныя «вапсами» змены — абмежаванне заканадаўчай улады парламента, памяншэнне колькасці парламентарыяў са 100 да 50 і ўзмацненне ўлады прэзідэнта, аж да магчымасці накладання прэзідэнтам вета на рашэнні парламента, увядзенне прамых выбараў прэзідэнта.
| |||