Лічыцца, што варыць сакэ [[японцы]] пачалі каля двух тысяч гадоў таму. Доўгі час сакэ выраблялі толькі пры імператарскім двары і ў [[сінтосінтаізм|сінтаісцкіх]] храмах, аднак у [[сярэдневякоўесярэдневечча|сярэднявеччы]] яго сталіпачалі самастойна варыць вясковыя суполкіабшчыны. У тыя часы тэхналогія вытворчасці адрознівалася ад сучаснай — рыс перажоўвывалі ў роце і сплёўвалі ў адмысловыя ёмістасці, дзе адбывалася бражэнне. Пазней быў знойдзены асаблівы від цвілевага грыбка — кодзі ([[Aspergillus oryzae]]), які стаўпачаў выкарыстоўвацца замест сліны для ініцыяцыі працэса бражэння.
У [[17 стагоддзе|XVII стагоддзі]] сакэ вычынаюць вырабляць у вялікіх аб'ёмах на продаж. Раён Кінкі (терыторыятэрыторыя сучасных прэфектур [[Прэфектура КіётоКіёта|КіётоКіёта]], [[Прэфектура Осака|Осака]], [[Прэфектура Нара|Нара]] і [[Прэфектура Хёго|Хёго]]) становіцца цэнтрам вытворчасці сакэ.
