'''Акорд''' ({{lang-it|accordo}} — згода, сугучнасць<ref name=pr>{{Крыніцы/Слоўнік іншамоўных слоў|1}}, С.43</ref>) — спалучэнне некалькіх гукаў рознай вышыні, якія ўспрымаюцца як гукавое адзінства. Асноўны элемент гармоніі. Заканамернасць будовы акорда — тэрцавасць складу (гукі размешчаны або шляхам перастановак, могуць быць размешчаны на тэрцыях[[тэрцыя]]х). Ніжні гука акорда называюць асноўным тонам. Адрозніваюць 2 класы акордаў: тэрцавыя ([[трохгучнасць|трохгуччы]], септакорды, акорды з секстай, нон-акорды, ундэцым- і тэрдэцымакорды) і нятэрцавыя монаакорды і поліакорды (акорды складанай структуры, частка якіх, узятая асобна, можа разглядацца як акорд). Выразнасць акорда абумоўлена яго функцыяй, звязанай са становішчам акорда ў ладзе, і фанізмам — характарам гучання, які залежыць ад інтэрвальнага складу, размяшчэння, рэгістра, музычнага кантэксту. Найбольш пашыраны акорд тэрцавай будовы, ускладненыя храматычнай зменай гукаў — альтэрацыяй; некаторае пашырэнне атрымалі акорды квартавай будовы.
