Агульная ўсходнеславянская мова: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Rugp (размовы | уклад)
Няма тлумачэння праўкі
др арфаграфія
Радок 22:
'''Агульная ўсходнеславянская мова''', '''старажытнаруская мова''' або '''праруская мова''' — мова ''[[свецкая пісьменнасць|свецкай пісьменнасці]]'', агульная для ўсіх усходніх славян у 10—14 ст., пасля распаду якой узніклі тры ўсходнеславянскія [[літаратурная мова|літаратурныя]] мовы ([[стараруская мова|стараруская]], [[старабеларуская мова|старабеларуская]], [[стараўкраінская мова|стараўкраінская]]).
 
Пастулат існавання такой мовы традыцыйны для мовазнаўства, асабліва расійскага і позне-савецкага<ref name="fn3">Праводзіцца, напрыклад, у працах Карскага, Шахматава, Воўк-Левановіча і інш.</ref>. Тэрмін «агульная ўсходнеславянская» дзеля пазбягання неадназначнасцяўнеадназначнасцей быў прапанаваны [[М. І. Талстой|М. І. Талстым]].<ref name="fn6"/>
 
Некаторыя аўтары, асабліва ў расійскай і пазнейшай савецкай навуковай школах, распаўсюджвалі канцэпцыю агульнай усходнеславянскай мовы на існаванне ''гутарковай'' мовы, агульнай для ўсіх усходніх славян, якая аформілася каля 8—9 ст.<ref name="fn4">У працах Філіна, Жураўскага і інш.</ref> і працягвала існаваць як дастаткова аднародная існасць найпазней да 13 ст.<ref name="fn5">Такая канцэпцыя з'яўлена, напр., у артыкуле з Encyclopedia Britannica: [http://www.britannica.com/eb/article-9074133/Ukrainian-language Ukrainian language].</ref>
Радок 31:
 
== Крытыка ==
Таксама існуе школа думкі, якая адкідае канцэпцыю існавання ''гутарковай'' агульнай усходнеславянскай мовы, і, як вынік, канцэпцыю агульнай ''літаратурнай'' мовы<ref name="fn8">У працах Ільінскага, [[О. Гуер|Гуера]], Бузука, Я. Станкевіча, паводле, напр., (Станкевіч 1927).</ref>. Тут, пры разглядзе канцэпцый пратапрота-моваўмоў заходніх, уходніхусходніх і паўднёвых славянаўславян, сцвярджаецца, што «''…няма навуковай патрэбы ва ўвядзенні такой канцэпцыі''»<ref name="fn9">Праф. [[О. Гуер]], як працыт. у (Станкевіч 1930).</ref>, а ''гутарковы'' варыянт беларускай мовы ў Сярэднявеччы разглядаецца як выведзены непасрэдна са славянскіх племянных дыялектаў, утвораных пасля распаду пратаславянскайпротаславянскай мовы. Такія аўтары адзначаюць, што фанетычныя і марфалагічныя адметнасці, агульныя для ўсходнеславянскіх моваўмоў, і якіх няма ў іншых славянскіх мовах, занадта малалікія, і нават могуць паходзіць адразу з [[пратаславянскаяпротаславянская мова|пратаславянскайпротаславянскай]] мовы. Таксама адзначаецца, што сучасная беларуская мова ўтрымлівае шмат пратаславянскіхпротаславянскіх рысаўрыс, якіх няма ў рускай і украінскайўкраінскай мовах<ref name="fn10">Думка Гуера, падтрыманая ў (Станкевіч 1930).</ref>.
 
{{зноскі}}