Дні тыдня: Розніца паміж версіямі

Сістэма іменаванняў дзён тыдня [[Усходняя Азія|Усходняй Азі]] цесна пераплецена з лацінскай сістэмай і аснована на «Сямі свяцілах» (七曜), сярод якіх Сонца, Месяц і пяць планет, бачных няўзбреным вокам. Гэтыя пяць планет названы паводле [[У-сін|пяці элементаў]] старажытных рэлігійна-філасофскіх вучэнняў Усходняй Азіі: Агонь (Марс), Вада (Меркурый), Дрэва (Юпітэр), Золата (Венера) і Зямля (Сатурн). Найранейшыя ўзгадванні сямідзённага тыдню ва Ўсходняй Азіі ў сучасным парадку і з сучаснымі назвамі сустракаюцца ў сачыннях кітайскага астролага Фэн Ніна, які жыў на прыканцы IV стагоддзя ў эпоху дынастыі [[Цзінь (265—420)|Цзінь]]. Пазней, у VIII стагоддзі, у эпоху [[Тан, дынастыя|дынастыі Тан]], пранікненне [[маніхейства]] дакументуецца ў працах кітайскага буддыйскага манаха [[Іцзін, манах|Іцзіна]] і цэнтральнаазіяцкага буддыйскага манаха Амогхаваджры. Кітайская транслітэрацыя планетнай сістэмы хутка была прынесена ў Японію японскім манахам [[Кукай|Кобо Дайсі]]. У захаваўшыхся дзённіках японскага дзяржаўнага дзеяча [[Фудзівара но Міцінага]] сустракаецца сямідзённая сістэма, ужываная ў Японіі [[Перыяд Хэйан|перыяду Хэйан]] на пачатку 1007 г. У Японіі сямідзённая сістэма захавалася ва ўжыванні (для астралагічных мэтаў) да яе замены на паўнавартасную (у заходнім стыле) каляндарную аснову ў [[Перыяд Мэйдзі|эпоху Мэйдзі]]. У КітіКітаі пасля аснавання [[Кітайская Рэспубліка|Кітайскай Рэспублікі]] ў 1911 годзе, дні тыдня з панядзелка па суботу нумаруюцца ад 1 да 6, са спасылкай на Сонца, якое пазначае нядзелю (星期日).