Вікіпедыя

Паўстанне 1863—1864 гадоў: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
дапаўненьне
др (Sweep-Net): аф.
Радок 64:
У чэрвені-ліпені 1863 у выніку рэпрэсій Мураўёва ад падтрымкі паўстання адышлі памешчыкі Літвы і Беларусі. Тады ў склад Віленскага камітэта быў вернуты Каліноўскі, а 31.7.1863 узначаліў яго. 22 жніўня Каліноўскаму былі перададзеныя паўнамоцтвы камісара варшаўскага ўрада ў Вільні. Такім чынам, у руках Каліноўскага была сканцэнтравана ўся паўната ўлады ў паўстанцкай арганізацыі на землях Літвы і Беларусі. На важнейшыя пасады Каліноўскі паставіў сваіх аднадумцаў — так, В. Урублеўскі стаў ваенным начальнікам Гродзенскага ваяводства, [[Іосіф Мацвеевіч Ямант|І. Ямант]] — камісарам у Мінску, А. Мацкевіч — ваенным арганізатарам узброеных сіл Ковенскага ваяводства.
 
Аднак, і новаму складу кіраўніцтва не ўдалося дамагчыся пералому ў ваенных дзеяннях. Пад пачатак вераснюверасня 1863 года паўстанне ў літоўска-беларускіх губернях было практычна задушана. [[16 снежня]] ў [[Коўна|Коўне]] расійскія ўлады павесілі Антона Мацкевіча, прызначанага Каліноўскім арганізатара ўзброеных сіл Ковенскага ваяводства. 21 і 30 снежня былі павешаныя сябры Каліноўскага Ігнат Здановіч і [[Ціт Далеўскі]]. <ref>[http://nn.by/?c=ar&i=184665 Змагацца і памерці, каб стаць легендай: «Бітва за Каліноўскага»] // [[Наша Ніва (1991)|Наша ніва]]</ref>.
 
Пасля паразы ў ваенных дзеяннях у 1863 паўстанцы перайшлі да партызанскай барацьбы. У далейшым барацьба перайшла ў сферу грамадскага непадпарадкавання і адміністрацыйных рэпрэсій, яна працягвалася і пасля сканчэння паўстання.
 
У ноч на [[29 студзеня]] [[1864]] года кіраўнік паўстання ў Беларусі і ЛетувеЛітве КастусьК. Каліноўскі быў арыштаваны пад імем Ігнація Вітажэнца ў СвятаянскіхСвятаянаўскіх мурах са знічкаюзнічкай ўу руках.
 
Вядомыя ўдзельнікі:
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Паўстанне_1863—1864_гадоў"