Магілёўская і Мсціслаўская епархія: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Кирилл Алекс (размовы | уклад) →Гісторыя: выпраулены апячатак Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз мабільную версію сайта |
Кирилл Алекс (размовы | уклад) Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз мабільную версію сайта |
||
Радок 38:
Спачатку Магілёў падлягаў да ўлады Полацкага епіскапа. У [[1595]] г. адбылося падпісанне [[Берасцейская унія | Берасцейскай царкоўнай уніі]]. Полацкі ўніяцкі біскуп Герман Загорскі па сваім прыездзе ў Магілёў у [[1599]] г. пачуў ад жыхароў горада словы адхілення яго пастырскай улады. У [[1619]] г. жыхары Магілёва адмовіліся ўпусціць да сябе сумна вядомага змагара ўніі [[Іасафат Кунцэвіч | Іасафата Кунцэвіча]]. Тады ўсе праваслаўныя храмы ў горадзе было загадана зачыніць. Але набажэнствы сталі здзяйсняцца за горадам, у намётах. Магілёўцы ўвесь час жаліліся на крыўды каралю, і ўжо пасля смерці Кунцэвіча кароль Рэчы Паспалітай [[Жыгімонт Ваза |Жыгімонт]] дазволіў адкрыць храмы. Пры гэтым было вырашана, якія цэрквы аддаюцца ўніятам, а якія вяртаюцца праваслаўным. З 8-мі храмаў чатыры (Успення Божай Маці, Уваскрэсення Хрыстова, Ушэсця Гасподняга і Св. Троіцы) вярнулі праваслаўным, а астатнія аддалі ўніятам.
Адным з самых вядомых Магілёўскіх манастыроў стаў [[Богаяўленскі манастыр, Магілёў | Богаяўленскі (Братэрскі)]]. Спачатку на яго месцы была царква Богаз'яўленні Госпадава і царкоўная школа, заснаваная ў [[1578]] г. У [[1595]] г. у Магілёве было ўтворана Богаяўленскае братэрства, што ўзначаліла рэлігійнае жыццё горада. У [[1602]] г. кароль Жыгімонт пацвердзіў статут Магілёўскага братэрства і яго права на ўтрыманне школы і царкоўнага почату. У [[1620]] г. пачалося будаванне новага каменнага храма на зямлі, ахвяраванай князем Іванам Агінскім. У тым жа годзе будаванне царквы і школы пры ёй атрымала дабраславенне [[Патрыярх града Іерусаліма і ўсяе Палесціны | патрыярха Ерусалімскага]] Феафана. У [[1633]] г. кароль Рэчы Паспалітай [[Уладзіслаў Ваза | Уладзіслаў IV]] пацвердзіў права існавання Богаяўленскага манастыра і школы пры ім, а таксама дазволіў заснаваць тут друкарню. Яна праіснавала да [[1736]] г. і выдавала галоўным чынам праваслаўныя набажэнскія кнігі. Да часу падставы Богаяўленскага мужчынскага манастыра ставіцца і пабудова каля яго жаночага прыстанку (скасавана ў [[1796]] г.). Іншы манастыр, заснаваны ў той жа час
Магілёўская епархія была заснавана 1 лістапада [[1632]] года, шляхам вылучэння з Полацкай епархіі. Магілёўскі [[Магілёўскі Спаскі манастыр | Праабражэнскі ці Спаскі манастыр]] з [[1632]] г. граматай Уладзіслава IV быў прызначаны для знаходжання ў ім праваслаўнага епіскапа. Заснаванне на гэтым месцы Спаскай саборнай царквы ставіцца да тых часоў, калі Магілёў яшчэ знаходзіўся пад уладай Полацкіх архірэяў.
Пасля [[Пераяслаўская рада | прысягі]] [[Багдан Міхайлавіч Хмяльніцкі | Багдана Хмяльніцкага]] [[Аляксей Міхайлавіч, цар і вялікі князь усяе Русі | Аляксею Міхайлавічу]] пачалася [[Вайна Расіі з Рэччу Паспалітай, 1654—1667 | вайна паміж Маскоўскай дзяржавай і Рэччу Паспалітай]]. У сярэдзіне XVII у. [[ Езуіты | езуіты]] замахваліся адабраць Спаскі манастыр і знішчыць праваслаўную епіскапію ў Магілёве, а кароль [[Ян Сабескі | Ян Сабескі]] прымушаў магілёўцаў да ўніі. У [[1697]] г. Магілёўскім епіскапам стаў Серапіён (ці Серафім) Палхоўскі. Ён як і многія яго наступнікі ва ўсёй меры выпрабаваў на сабе цяжар пераследу на Праваслаўе. Магілёў называлі няйнакш як «гняздом [[Схізма | схізмы]]».
Архіпастырам Магілёўскай епархіі з [[1755]] па [[1795]] гады быў выбітны праваслаўны [[Георгій (Каніскі) | свяціцель Георгі Каніскі]]. Па яго ўласных словах 17 гадоў свайго архірэйства ён змагаўся з ваўкамі, а потым 22 гады мірна жыў з авечкамі ([[Першы падзел Рэчы Паспалітай | у 1772 г. Магілёў адышоў да Расійскай Імперыі]]). Стараннямі свт. Георгія ў Магілёве была адкрыта [[Магілёўская духоўная семінарыя | духоўная семінарыя]] і адроджана друкарня. Пасля [[Першы падзел Рэчы Паспалітай | першага падзелу Рэчы Паспалітай]], калі значная частка праваслаўнай беларускай паствы заставалася «за мяжой» свт. Георгі заступнічаў пра адкрыццё праваслаўнай епархіі ў [[Горад Слуцк | Слуцку]] ([[1785]]), а потым [[Горад Мінск | Мінску]] ([[1793]]). Адным з выдатных прац свяціцеля быў гістарычны збор праў і прывілеяў Праваслаўнай Царквы ў Рэчы Паспалітай, пачынаючы з часоў самастойных князёў літоўскіх.
| |||