Магістратура (Старажытны Рым): Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up, replaced: , то бок → , гэта значыць , двума → дзвюма, наклад → тыраж, зьм → зм, юдзмі → юдзьмі, катэр → катар, сталіся → с using AWB |
вікіфікацыя |
||
Радок 4:
Чалавек, што замяшчала магістра, звалася магістра́там.
Першы вышэйшы магістрат быў створаны прыблізна ў 450 да н.э., калі пасля адмены царскай улады на чале Рымскай рэспублікі ўсталі два вышэйшыя магістраты — [[Консул, Старажытны Рым|консулы]] з ліку [[Патрыцый|патрыцыяў]]. Спачатку ўсе магістраты, акрамя народных трыбунаў, замяшчаліся патрыцыямі, але да пачатку III стагоддзя да н.э. сталі даступнымі і плебеям.
Усе магістраты мелі права выдаваць указы па коле сваіх абавязкаў і накладаць штрафы; вышэйшыя магістраты, акрамя цэнзараў, валодалі вярхоўнай уладай (imperium). Іх вонкавай адметнасцю была світа з ліктараў (лат. lictor) з фасцыямі. Згодна з законам Віллія (180 да н.э.) быў усталяваны парадак і паслядоўнасць праходжання магістратаў (гл. cursus honorum).
Радок 10:
У эпоху Імперыі выбарныя пасады страцілі палітычная значэнне, але захаваліся як перадумова для заняцця новых, буйных пасад.
== Асноўныя рысы магістратуры ==
* ''Выбарнасць.'' Магістраў абіралі на Народных зборах з ліку асоб ад 27 гадоў і старэй (у залежнасці ад пасады). Да нявыбарных, прызначаемых магістраў належалі дыктатар і начальнік кіноты. Пры кіраванні [[Луцый Карнелій Сула|Сулы]] ўзрастае векавы цэнз: для квестараў - ад 30 гадоў, для прэтораў - ад 40 гадоў, для консула - ад 42 гадоў.
* ''Калегіяльнасць.'' На кожную пасаду акрамя дыктатара і начальніка кіноты абіралася па некалькі асоб. Яны працавалі асобна, але пры вырашэнні важны пытанняў узгаднялі між сабой рашэнне. Магістрат мог пазбавіць рашэнне свайго калегі ад юрыдычнай сілы, наклаўшы на яго [[вета|veto]].
| |||