Лінейныя караблі тыпу «Нэльсан»: Розніца паміж версіямі

Лінкары атрымалі максімальна магчымае ўзбраенне, якое дазвалялася дагаворам, — дзевяць новых 406-мм гармат. Для гарматы была выбрана нехарактэрная для брытанскага флоту канцэпцыя «лёгкі снарад — высокая пачатковая хуткасць». У далейшым канцэпцыя была прызнана памылковай, паколькі пацягнула за сабой павышаны знос ствала і пагаршэнне трапнасці стральбы. Караблі праектаваліся з улікам вопыту Першай сусветнай вайны. Упершыню для брытанскіх дрэдноўтаў<ref group="заўв.">Пасля заключэння вашынгтонскага пагаднення паступова замест тэрміна «дрэдноўт», які ўжываўся да гэтага, стаў выкарыстоўвацца толькі тэрмін «лінейны карабель».</ref> іх браніраванне было выканана па схеме «[[Амерыканская сістэма браніравання караблёў|ўсё або нічога]]». Новыя лінкары атрымалі добра абароненую цытадэль, але за яе межамі браніраванне было зведзена да мінімуму. Крытыкаваліся адсутнасць браніравання ў насавым ускрайку і недастатковае паглыбленне [[бранявы пояс|бранявога пояса]]. Тым не менш, у рамках адведзенага ліміту водазмяшчэння новыя лінкары атрымалі максімальна магчымую абарону. [[Канструктыўная падводная абарона]] была распрацавана з правядзеннем выпрабаванняў на доследных адсеках і вытрымлівала трапленне тарпеды з зарадам у 340 кг [[Трынітраталуол|ТНТ]].

 

 

Нягледзячы на шэраг недахопаў і нізкую максімальную хуткасць, «Нэльсан» і «Родні» лічыліся наймацнейшымі брытанскімі лінкарамі перыяду Другой сусветнай вайны, па сукупнасці характарыстак пераўзыходзячы пазнейшыя лінкары тыпу «[[Лінейныя караблі тыпу «Кінг Джордж V», 1939|Кінг Джордж V]]». У гады вайны абодва лінкары прымалі актыўны ўдзел у баявых аперацыях. Так, «Родні» адыграў вырашальную ролю ў патапленні германскага лінкара «[[Bismarck (1939)|Бісмарк]]», [[Бой у Дацкім праліве|які раней знішчыў]] гонар Каралеўскага флоту — лінейны крэйсер «[[HMS Hood (1918)|Худ]]».