Сцяпан Андрэевіч Баркоўскі: Розніца паміж версіямі

{{ЦёзкіЦёзкі2|Баркоўскі}}

'''Сцяпан Андрэевіч БАРКОЎСКІБарко́ўскі''' (псеўданімы і крыптанімы: ''Бар.; С.Бар.; С.Бар-і; С.Бар-кі; Бар-скі; Б-скі; С.Кожаны''. ({{ДН|10|4|1905|28|3}}, [[Слуцк]] — {{ДС|11|6|1966}}, [[Мінск]]) — беларускі крытык, літаратуразнавец, этнограф.

Падлеткам браў удзел у [[Слуцкае паўстанне|Слуцкім паўстанні 1920]]. У [[1926]] скончыў педагагічны факультэт [[БДУ]]. Пасля сканчэння ў [[1931]] аспірантуры працаваў у Інстытуце гісторыі [[АН БССР]]. Першыя публікацыі па этнаграфіі з'явіліся ў [[1925]]. Як літаратурны крытык сфарміраваўся ў 'Маладняку'. У сярэдзіне 1920-х г. у яго на кватэры ўтварыўся своеасаблівы 'літаратурны салон' маладых літаратараў. 14.11.[[1936]] арыштаваны; атрымаў 10 гадоў лагераў. У [[1936]]—[[1946]] як зняволены працаваў у лагерах [[Краснаярскі край|Краснаярскага края]] і [[Сярэдняя Азія|Сярэдняй Азіі]]. З канца [[1946]] жыў у [[Фрунзэ]] ([[КыргыстанКыргызстан]]); у [[1950]] накіраваны ў [[Казахстан]] на асваенне цаліны. Рэабілітаваны ў 1955; змог вярнуцца ў Беларусь. З 1956 працаваў у Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору АН БССР. Займаўся этнаграфіѓяй Беларусі 19 ст. Укладальнік кніг твораў [[ВалерыВ. Маракоў|В. Маракова]] ([[1959]]), [[А. Дудар]]а ([[1959]]), [[В. каваль|В. Каваля]] ([[1959]]), [[М. Нікановіч]]а ([[1960]]). Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках.