Старабеларуская мова: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 32:
== Тэрмін ==
{{сюды|Наменклатура}}
Гістарычна існавалі шматлікія назвы і азначэнні мовы:
Заходняя філалагічная наменклатура і гістарыяграфія, асабліва польская і і літоўская, звычайна спасылаюцца на старабеларускую мову як частку зборнага паняцця, «русінскай мовы» (Ruthenian, Old Ruthenian). Гістарычна, існавалі шматлікія назвы і азначэнні старабеларускай мовы, некаторыя з іх неадназначныя:
<!--The language in question is sometimes also called «'''Old Ukrainian'''» (Ukrainian ''starovkrajinska mova'') or «West Russian» (Russian ''zapadnorusskij jazyk''). As Ruthenian was always in a kind of [[diglossia|diglossic]] opposition to [[Church Slavonic language|Church Slavonic]], it was and still is often called ''prosta(ja) mova'' ([[Cyrillic alphabet|Cyrillic]] ''проста(я) мова'', literally 'simple language'). DIGLOSIYA IS NOT CORRECT TERM, BILINGUISM IS [Budzko 2003]-->
=== Арыгінальная назва ===
Радок 51:
Азначэнне «старабеларуская» было ўведзена [[Я. Ф. Карскі]]м (1893) на падставе яе роднаснай блізкасці з народнымі беларускімі гаворкамі 19 ст. Па гістарычных крыніцах, якія паходзяць з непасрэднага арэалу бытавання, вядома пад назвай «руская» (Статут 1588 г., Метрыка ВКЛ, выданні [[Францыск Скарына|Ф. Скарыны]], [[Сымон Будны|С. Буднага]], [[Васіль Цяпінскі|В. Цяпінскага]] і інш.). У цяперашні час тэрмін «старабеларуская» працягвае ўжывацца, каб пазбегнуць блытаніны з сучаснай рускай мовай.
 
Заходнееўрапейская філалагічная наменклатура і гістарыяграфія, асабліва польская і літоўская, звычайна вызначаюць літаратурную «рускую мову» Вялікага Княства Літоўскага (старабеларускую літаратурную мову/ стараўкраінскую літаратурную мову) агульным тэрмінам «русінская мова» (Ruthenian, Old Ruthenian).
У заходняй мовазнаўчай наменклатуры старабеларуская літаратурная мова, разам са стараўкраінскай, разглядаецца як частка агульнага [[Ідыёма|ідыёму]] «русінская мова» ({{lang-en|Ruthenian language}}), да якой прылічваюць ''літаратурную''
мову ''ўсіх'' усходнеславянскіх тэкстаў, якія немагчыма пэўна прылічыць да царкоўнаславянскіх, і якія паходзяць з ВКЛ і Рэчы Паспалітай 14—18 ст. Гэтая думка падтрымліваецца польскай і літоўскай навуковымі школамі.
 
Даследаванні славіста [[Хрысціян Станг|Хрысціяна Станга]] ([[1935]]) выявілі некалькі тыпаў мовы афіцыйнай пісьменнасці ў ВКЛ<ref name="fn26">Падаецца паводле цыт. у (Жураўскі 1978).</ref>: