Дзмітрый Раманавіч Камінскі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Удакладнены год нараджэння і месца смерці; год эміграцыі ў Канаду; звесткі пра творчасць. |
|||
Радок 1:
{{Музыкант}}
{{цёзкі2|Камінскі}}
'''Дзмітрый Раманавіч Камінскі''' ({{ДН|17|8|
== Біяграфія ==
У 1930 годзе скончыў Растоўскі музычны тэхнікум. З 1931 года загадчык музыкальнай часткі тэатраў Растова-на-Доне, Варонежа; вёў педагагічную і канцэртмайстарскую працу. У 1939 годзе скончыў Маскоўскі інстытут павышэння кваліфікацыі музыкантаў-педагогаў. З 1945 года ў [[Мінск]]у, канцэртмайстар [[Беларуская філармонія|Беларускай філармоніі]], старшы інспектар музычнага аддзела Упраўлення па справах мастацтваў пры Саўнаркаме БССР (да 1947 года). Працаваў пераважна ў галіне інструментальнай музыкі. У 1963-66 гадах старшыня праўлення [[Беларускі саюз кампазітараў|Саюза кампазітараў БССР]].
Напісаў музыку да кінафільмаў «[[Хто смяецца апошнім, фільм|Хто смяецца апошнім]]» (1954), «[[Зялёныя агні]]» (1955), «Дзень, калі спаўняецца 30 год» (1961), «Анюціна дарога» (1967). Аўтар дзвюх кантат, трох сімфанічных сюіт, некалькіх сімфоній, дзвюх санат (адна для фартэпіяна, другая для скрыпкі), двух струнных трыа і квартэта, мноства камерна-інструментальных твораў<ref name=":0" />.
== Літаратура ==
| |||