Дзмітрый Раманавіч Камінскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др аф.
Успаміны, крыніца
Радок 9:
Працаваў пераважна ў галіне інструментальнай музыкі. Напісаў музыку да кінафільмаў «[[Хто смяецца апошнім, фільм|Хто смяецца апошнім]]» (1954), «[[Зялёныя агні]]» (1955), «Дзень, калі спаўняецца 30 год» (1961), «Анюціна дарога» (1967). Аўтар дзвюх канцэртных фантазій на беларускую тэму, дванаццаці п’ес для цымбалаў з фартэпіяна, дзвюх кантат, трох сімфанічных сюіт, некалькіх сімфоній, дзвюх санат (адна для фартэпіяна, другая для скрыпкі), двух струнных трыа і квартэта, мноства камерна-інструментальных твораў<ref name=":0" />.
 
У эміграцыі запісаў успаміны пра свайго бацьку, (вядомага скрыпача Роберта (Рувіма, Рамана) Ісакавіча Камінскага (1882—1959), а таксама пра сваё дзяцінства і працу ў розных гарадах, у тым ліку і Мінску.<ref name=":0" /><ref>http://belisrael.info/?p=10490</ref><ref>http://belisrael.info/?p=10512</ref>
 
== Зноскі ==