Дзмітрый Раманавіч Камінскі: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Успаміны, крыніца |
Дапаўненні да біяграфіі, штрыхі да творчасці |
||
Радок 1:
{{Музыкант}}
{{цёзкі2|Камінскі}}
'''Дзмітрый Раманавіч Камінскі''' ({{ДН|17|8|1906}}, Екацярынаслаў, цяпер [[Днепрапятроўск|Дніпро]], Украіна — {{ДС|23|11|1989}}, [[Горад Манрэаль|Манрэаль]]) — беларускі {{кампазітар|СССР|Беларусі}}, педагог, грамадскі дзеяч. Член Саюза кампазітараў СССР з 1941 г., Саюза кампазітараў БССР з 1946 г. (выключаны ў сувязі з эміграцыяй у Канаду ў 1980 г.)<ref name=":0">http://belisrael.info/?p=10474</ref>. [[Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР]] (1963).
== Біяграфія ==
Дзяцінства правёў у Стаўрапалі, Сімферопалі, Новачаркаску. У 1921—1933 гг. жыў у Растове-на-Доне, дзе граў у рэстаранах і працаваў ілюстратарам у нямым кіно, а паралельна вучыўся ў музычным тэхнікуме (скончыў у 1930 г.). Пазней разам з маці і сасланым за «сувязь з замежнай буржуазіяй» бацькам жыў у Архангельску. У 1935—1940 гг. вучыўся ў Маскоўскім музычна-педагагічным вучылішчы (цяпер — Расійская акадэмія музыкі імя Гнесіных) як піяніст і кампазітар. Атрымаў размеркаванне ў [[Горад Мінск|Мінск]], дзе працаваў у 1940—1941 гг. У 1941—1943 гг. — на фронце, служыў камандзірам выязной канцэртнай брыгады. З канца 1943 г. працаваў загадчыкам музычнай часткі Варонежскага дзяржаўнага драматычнага тэатра. З 1945 г. зноў у Мінску, дзе вёў педагагічную і канцэртмайстарскую працу; быў канцэртмайстрам Белдзяржэстрады, [[Беларуская філармонія|Беларускай філармоніі]], старшым інспектарам музычнага аддзела Упраўлення па справах мастацтваў пры Саўнаркаме БССР (да 1947 г.), выкладаў у [[Мінскі дзяржаўны музычны каледж імя М. І. Глінкі|Мінскім музычным вучылішчы імя М. І. Глінкі]]. У 1957—1963 гг. працаваў у [[Беларусь, выдавецтва|Дзяржаўным выдавецтве БССР]], у 1963—66 гг. — старшыня праўлення [[Беларускі саюз кампазітараў|Саюза кампазітараў БССР]]. Уваходзіў у камітэт па Ленінскіх прэміях пры Савеце міністраў СССР. Меў дзяржаўныя ўзнагароды за ўдзел у [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайне]]. Кавалер ордэна Дружбы народаў (1977)<ref name=":0" />.
== Творчасць ==
Працаваў пераважна ў галіне інструментальнай музыкі, дзе вылучаўся адметным стылем, заснаваным на спалучэнні яскравага меладызму, сучасных сродкаў выразнасці і беларускага фальклору. Напісаў музыку да кінафільмаў «[[Хто смяецца апошнім, фільм|Хто смяецца апошнім]]» (1954), «[[Зялёныя агні]]» (1955), «Дзень, калі спаўняецца 30
У эміграцыі запісаў успаміны пра бацьку, вядомага скрыпача Роберта (Рувіма, Рамана) Ісакавіча Камінскага (1882—1959), а таксама пра сваё дзяцінства і працу ў розных гарадах, у тым ліку і Мінску.<ref name=":0" /><ref>http://belisrael.info/?p=10490</ref><ref>http://belisrael.info/?p=10512</ref>
| |||