Наўгародская школа іканапісу: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др афармленне |
+ |
||
Радок 3:
'''Наўгаро́дская шко́ла і́канапісу''' — адна з найбольш значных школ старажытна-рускага мастацтва, якая склалася ў 12—15 ст. ў [[Ноўгарад]]зе і яго ўладаннях.
У жывапісе 12 ст. разам з арыентацыяй на мастацтва [[Візантыя|Візантыі]] і [[Кіеў|Кіева]] (фрэскі [[Сафійскі сабор, Ноўгарад|Сафійскага]] і {{нп4|Мікола-Дварышчанскі сабор|Мікола-Дварышчанскага|ru|Николо-Дворищенский собор}} сабораў, абразы) сфарміраваўся самабытны стыль з энергічнай манерай пісьма, экспрэсіўнай трактоўкай іканаграфічных тыпаў, лаканічнасцю вобразаў, арнаменталізацыяй мастацкай формы (размалёўкі цэркваў {{нп4|Георгіеўская царква, Старая Ладага|Георгіеўскай|ru|Георгиевская церковь (Старая Ладога)}} ў [[Старая Ладага|Старой Ладазе]], каля 1167; {{нп4|Царква Дабравешчання ў Аркажах|Дабравешчанскай у Аркажах|ru|Церковь Благовещения в Аркажах}}, 1189;
У абразах пераважаў іканаграфічны тып выявы святога, які нерухома стаіць з буйнымі рысамі твару і шырока расплюшчанымі вачамі: «Св. Георгій», «Анёл Залатыя валасы», «Усцюжскае дабравешчанне», двухбаковы абраз з выявамі Спаса Нерукатворнага і Пакланення крыжу.
| |||