Беларускі лацінскі алфавіт: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Bogomolov.PL (размовы | уклад) др →Гісторыя: вікіфікацыя |
|||
Радок 63:
У [[18 стагоддзе|XVIII ст]]. лацінскім пісьмом, паралельна з кірылічным, карысталіся ў некаторых літаратурных творах, напісаных тагачаснай беларускай мовай. У канцы 2013 года ў Горацкім раёне быў знойдзены курганны могільнік і надмагільны камень, датаваны сярэдзінай XVIII ст., з надпісам зробленым беларускай лацінкай: «Памажы, Госпадзе, Васілю року 1750»<ref>{{cite web|url = http://nn.by/?c=ar&i=120116|title = Археолагі знайшлі на самым усходзе краіны помнік XVIII cт. з надпісам на беларускай лацінцы|first = |last = |author = Сяргей Гезгала|authorlink = |coauthors = |date = 2 студзеня 2014|month = |year = |work = |publisher = nn.by|location = |page = |pages = |at = |language = |trans_title = |format = |doi = |archiveurl = https://archive.is/oGRhH|archivedate = 28 лютага 2017|accessdate = 28 лютага 2017|quote = |ref = |separator = |postscript = }}</ref>.
У [[19 стагоддзе|XIX ст]]. некаторыя польскія пісьменнікі і беларускія пісьменнікі з польскага культурнага асяроддзя карысталіся лацінскім пісьмом, выключна ці часткова, у сваіх працах, напісаных па-беларуску. Асабліва [[Ян Чачот]], [[Паўлюк Багрым]], [[Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч]], [[Францішак Багушэвіч]], [[Адам Гурыновіч]]. Рэвалюцыйны дэмакрат [[Кастусь Каліноўскі]] друкаваў лацінскім пісьмом беларускамоўную газету «[[Мужыцкая праўда]]» (у арыгінале: «Mużyckaja prauda»; 7 нумароў у 1862—1863 гадах). Нелегальнае вершаванае беларускае выданне «[[Гутарка двух суседаў]]» — папярэдніца «Мужыцкай праўды» — таксама друкавалася лацінкай і разыходзілася пераважна па [[Усходняя Беласточчына|Беласточчыне]] і Гарадзеншчыне. Вядома 6 нумароў «Гутаркі», першы з якіх выйшаў у 1861 годзе<ref name="barsčeŭskaja">[[Ніна Баршчэўская]], Беларуская эміграцыя — абаронца роднае мовы, Катэдра Беларускай Філялёгіі Факультэт Прыкладной Лінгвістыкі і Ўсходнеславянскіх Філялёгіяў Варшаўскі Ўнівэрсытэт, Варшава 2004.</ref>.
Дунін-Марцінкевіч спасылаўся на той факт, што бальшыня пісьменных людзей сярод простага люду Беларусі былі пісьменныя менавіта ў сэнсе лацінскага алфавіту<ref name = "Siamionava">{{артыкул|аўтар= А. У. Сямёнава|загаловак= Беларуская лацінка: мінулае, сучаснае, будучае|арыгінал= |спасылка= http://elib.bsu.by/bitstream/123456789/108602/1/%D0%A1%D1%8F%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B0%D0%B2%D0%B0%20%D0%90.%D0%A3.%20%D0%91%D0%95%D0%9B%D0%90%D0%A0%D0%A3%D0%A1%D0%9A%D0%90%D0%AF%20%D0%9B%D0%90%D0%A6%D0%86%D0%9D%D0%9A%D0%90%20%D0%9C%D0%86%D0%9D%D0%A3%D0%9B%D0%90%D0%95,%20%D0%A1%D0%A3%D0%A7%D0%90%D0%A1%D0%9D%D0%90%D0%95,%20%D0%91%D0%A3%D0%94%D0%A3%D0%A7%D0%90%D0%95.pdf|аўтар выдання= |выданне= |тып= |месца= |выдавецтва= |год= |выпуск= |том= |нумар= |старонкі= |isbn= |issn= |doi= |bibcode= |arxiv= |pmid= |мова= |ref= |archiveurl= |archivedate=}}</ref>.
| |||