Уладзіслаў Казлоўскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
{{пісьменнік}}
{{Цёзкі2|Казлоўскі}}
'''Уладзіслаў Казлоўскі''' ({{ДН|29|6|1896}}, в. Залессе Саколкаўскага пав. Гродзенскай губ., цяпер [[Польшча]] — {{ДС|13|11|1943}}, [[Мінск]]; Псеўданімы: ''Казлоўшчык'') — беларускі грамадска-палітычны дзеяч, [[паэт]], публіцыст.
Радок 5 ⟶ 6:
 
== Біяграфічныя звесткі ==
Вучыўся ў [[Віленская каталіцкая духоўная семінарыя|Віленскай каталіцкай духоўнай семінарыісемінары]]і. У час вучобы (1916-19) далучыўся да беларускага нацыянальнага руху. Скончыў [[Віленскія беларускія настаўніцкія курсы (1919)]], пасля заканчэння курсаў спрабаваў арганізаваць беларускія школы на Сакольшчыне. Вярнуўшыся ў [[Вільня|Вільню]], уваходзіў у ЦК Беларускай сялянскай партыі, быў інструктарам мінскага Беларускага нацыянальнага камітэта па арганізацыі нацыянальнага і кааператыўнага жыцця ў Ігуменскім павеце. У маі 1920 Беларускай вайсковай камісіяй накіраваны ў школу падхарунжых у Варшаве, пасля заканчэння якой прызначаны інструктарам у 1-ы батальён беларускіх стральцоў, эвакуіраваны з [[Мінск]]а ў [[Лодзь]]. 3 1921 служыў у польскім войску, адначасова браў удзел у беларускім нацыянальным руху. Адзін з лідараў яго правага радыкальнага крыла.
 
У 1930 звольніўся ў запас у званні паручніка, пераехаў у [[Вільня|Вільню]] і распачаў грамадска-палітычную і літаратурную дзейнасць. У 1930-х актыўна працаваў у Вільні ў беларускіх нацыянальных арганізацыях і ўстановах. Быў сакратаром Беларускага нацыянальнага камітэта, Цэнтральнага ўрада [[БІГіК|Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры]]. Адзін з арганізатараў і сакратар [[БНСП|Беларускай нацыянал-сацыялістычнай партыі (БНСП)]], у 1933—1937 гадах рэдактар партыйнай газеты [[Новы шлях, 1933|«Новы шлях»]]. У 1939-40 сакратар Беларускай групы дапамогі пацярпелым ад вайны пры Літоўскім Чырвоным Крыжы, у ліпені 1941 скарбнік [[Беларускі нацыянальны камітэт, Вільня|Беларускага нацыянальнага камітэта]] ў Вільні. Летам 1941 спрабаваў аднавіць дзейнасць БНСП, але не атрымаў на гэта дазволу нямецкіх акупацыйных уладаў.