Чак Паланюк: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Alokim22 (размовы | уклад)
Няма тлумачэння праўкі
Alokim22 (размовы | уклад)
Бібліяграфія, пачатак; Спасылкі на раманы
Радок 31:
У 1986 году Чак скончыў факультэт журналістыкі Арэгонскага ўніверсітэта ў ЗША. Падчас вучобы ў каледжы працаваў стажорам на Нацыянальным [[National Public Radio|Грамадскім радыё KLCC]] ў горадзе [[Горад Юджын, Арэгон|Юджын]], [[штат Арэгон]]. Неўзабаве ён пераехаў у [[Горад Портленд, Арэгон|Портленд]], дзе некаторы час пісаў для мясцовай газеты<ref name="АСТ">{{cite web|url=http://www.kommersant.ru/doc/770896?isSearch=True|title=Непреодолимые странности|author=Анна Наринская.|date=2007-06-04|work=|publisher=[[Коммерсантъ-Власть]]|accessdate=2012-10-01|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQx8QRQI|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Пачаўшы працаваць на кампанію ''«{{нп3|Freightliner|Freightliner|en|Freightliner}}»'' механікам па дызелям, ён таксама пісаў навучальныя кіраўніцтва па рамонце грузавікоў і займаўся патроху журналісцкай практыкай ''(праца, да якой ён яшчэ вернецца, нават пасля кар'ернага ўзлёту)''. Пасля выпадковага наведвання бясплатнага семінара, які праводзіўся арганізацыяй ''«{{нп3|Landmark Education|Landmark Education|en|Landmark Education}}»'', Паланік пакінуў працу журналіста ў [[1988|1988 годзе]]<ref>{{cite web|url=http://www.guardian.co.uk/books/2005/may/08/fiction.chuckpalahniuk|title=Fright club|author=Sean O'Hagan.|date=8 мая 2005|work=|publisher=[[The Guardian]]|accessdate=2011-10-30|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHMUnYL|archivedate=2012-02-03}}</ref>.
 
Жадаючы рабіць у сваім жыцці нешта большае, чым звычайную працу, Паланік стаў валанцёрам у прытулку для бяздомных. Пасля гэтага некаторы час працаваў валанцёрам у [[хоспіс]]е. Ён займаўся перавозкай невылечна хворых людзей на сустрэчы так званых ''«груп падтрымкі»''. Пазней гэтая праца знайшла сваё адлюстраванне ў кнізе ''«[[Байцоўскі клуб, раман|Байцоўскі клуб]]»'', дзе галоўныя герой і гераіня з мэтай эмацыйнай разрадкі наведваюць менавіта такія групы падтрымкі. Паланік кінуў гэтую працу пасля таго, як памёр адзін з хворых, які стаў яму асабліва блізкім<ref>Palahniuk, Chuck. ''[[Stranger than Fiction: True Stories]]''. Garden City: [[Doubleday]], 2004. pp.195-199 {{ISBN|0-385-50448-9}}</ref>.
 
Ужо дарослым Паланік стаў членам групоўкі ''«{{нп3|Cacophony Society|Cacophony Society|en|Cacophony Society}}»'', прымаў рэгулярны ўдзел у іх мерапрыемствах, уключаючы ''«{{нп3|SantaCon|Santa Rampage|en|SantaCon}}»'' (грамадская вечарынка з нагоды Каляд, якая ўключае шмат весялосці і алкаголю) у Портлэндзе. Многія сюжэты, апісаныя ў яго кнігах, як мастацкіх, так і дакументальных, натхнёныя яго удзелам у супольнасці. Лічыцца, што ''Cacophony Society'' было правобразам ''«Праекта "Разгром"»'' у ''«Байцоўскім клубе»''.
 
=== Пасля пачатку кар'еры ===
==== «[[Байцоўскі клуб, раман|Байцоўскі клуб]]» ====
Паланік пачаў сваю пісьменніцкую кар'еру прыблізна ў 35-гадовым узросце. Паводле таго, што казаў Чак, ён пачаў пісаць пасля наведвання курсаў пісьменніцкага майстэрства, якія вёў {{нп3|Том Спанбауэр|Том Спанбауэр|en|Tom Spanbauer}}, куды ён хадзіў, каб завесці новых сяброў. Спанбауэр моцна паўплываў на мінімалістычны пісьменніцкі стыль Паланіка. Яго першая кніга ''«Бязсоніца: Калі ты жыў тут, то быў ужо дома»'' так і не была апублікаваная, так як Паланік расчараваўся ў сюжэце ''(невялікая частка гэтай кнігі была выкарыстаная пазней у «Байцоўскім клубе»)''. Калі ён паспрабаваў апублікаваць наступны раман «[[Невідзімкі, раман|Невідзімкі]]» ''(тады ён яшчэ называўся «Маніфест»)'', выдавец адхіліў яго як занадта абуральны. Гэта прымусіла аўтара зрабіць свай наступны твор «Байцоўскі клуб» яшчэ больш абуральным на злосць выдаўцу<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/news/the-invisible-monsters-remix-is-now-out|title=The «Invisible Monsters Remix» Is Now Out!|author=Dennis.|date=12 июня 2012|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxB0eFy|archivedate=2012-10-15}}</ref>. «Байцоўскі клуб» пісаўся ў вольны ад працы час. Спачатку, у 1995 годзе, ён быў апублікаваны ў выглядзе кароткага аповяду ў зборніку «''Pursuit of Happiness''» (гэты аповяд пасля стаў шосты кіраўніком). Затым Паланіка разгарнуў яго ў паўнавартасны раман. Насуперак чаканням, выдавец захацеў яго апублікаваць<ref name="salon">{{cite web|url=http://www.salon.com/1999/10/13/palahniuk/|title=Is it fistfighting, or just multi-tasking?|author=Sarah Tomlinson.|date=14 октября 1999|work=|publisher=Salon|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHPllkE|archivedate=2012-02-03}}</ref>.
 
Першае выданне кнігі ў цвёрдай вокладцы было даволі паспяховым, яно атрымала станоўчыя водгукі і некалькі ўзнагарод, але, нягледзячы на ​​гэта, ажыятаж даволі хутка спаў. Паланік спрабаваў знайсці літаратурнага агента, але так і не змог гэтага зрабіць да заканчэння публікацыі рамана. Пасля таго, як да рамана праявіў цікавасць [[Галівуд]] у асобе студыі ''«[[20th Century Fox]]»'', Паланік падпісаў кантракт з акцёрам і літаратурным агентам {{нп3|Эдвардам Хібертам|Эдвард Хіберт|en|Edward Hibbert}}<ref name=agent>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#people-6|title=How did he land an agent?|author=|date=|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxBm27G|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#people-1|title=Who is his agent?|author=|date=|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxBm27G|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite news|last=Glitz|first=Michael|title=Hibbert on: out actor Edward Hibbert talks about the Noises Off revival, his side career as an agent, and the best antidote to anthrax|publisher=[[The Advocate]]|date=25 декабря 2001|url=http://books.google.ru/books?id=DGMEAAAAMBAJ&pg=PA64&lpg=PA64&dq=Hibbert+on:+out+actor+Edward+Hibbert+talks+about+the+Noises+Off+revival,+his+side+career+as+an+agent,+and+the+best+antidote+to+anthrax&source=bl&ots=e-aZBSgDQt&sig=viH1w1YjCzU-Ayw9een78sFIlzo&hl=ru&sa=X&ei=g6hpUIbgLYOA4gT4GQ&ved=0CD4Q6AEwBA#v=onepage&q=Hibbert%20on%3A%20out%20actor%20Edward%20Hibbert%20talks%20about%20the%20Noises%20Off%20revival%2C%20his%20side%20career%20as%20an%20agent%2C%20and%20the%20best%20antidote%20to%20anthrax&f=false|accessdate=2008-05-23}}</ref>. Хибберт пасля выступіў пасярэднікам у падпісанні пагаднення паміж пісьменнікам і кінастудыяй для запуску ў вытворчасць кінаадаптацыі рамана<ref name=agent/>. У 1999 годзе, праз тры гады пасля публікацыі рамана, [[Дэвід Фінчэр]] зняў фільм. З пункту гледжання касавых збораў фільм быў правалены, нягледзячы на ​​тое, што ён лідыраваў у ЗША першы тыдзень пракату <ref>{{cite web|url=http://boxofficemojo.com/movies/?id=fightclub.htm|title=Fight Club|author=|date=|work=|publisher=[[Box Office Mojo]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHQqSbV|archivedate=2012-02-03}}</ref>, рэакцыя крытыкаў таксама была неадназначнай, хоць у асноўным і станоўчай<ref>{{cite web|url=http://www.rottentomatoes.com/m/fight_club/|title=Fight Club (1999)|author=|date=|work=|publisher=[[Rotten Tomatoes]]|accessdate=2012-09-26|lang=en}}</ref>. Аднак культавы статус прыйшоў да карціны пасля выхаду на [[DVD]]<ref name="nytimes">{{cite web| url= http://www.nytimes.com/2009/11/08/movies/homevideo/08lim.html| title= «Fight Club» Fight Goes On| author= Dennis Lim.| date = 6 ноября 2009| work= «Movies» at NYTimes.com| publisher= [[The New York Times]]| accessdate= 2010-11-15| lang= en| archiveurl= http://www.webcitation.org/611kwAUWI| archivedate= 2011-08-18}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.rutv.ru/tvpreg.html?d=0&id=105903|title=Бойцовский клуб. Х/ф|author=|date=|work=|publisher=Телеканал «[[Россия-1]]»|accessdate=2011-10-31|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHRORHF|archivedate=2012-02-03}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.afisha.ru/people/289232/|title=Брэд Питт|author=|date=|work=|publisher=[[Афиша (журнал)|Афиша]]|accessdate=2011-10-31|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHTyZgw|archivedate=2012-02-03}}</ref>. Пасля выхаду фільма, кніга тройчы перавыдавалася з мяккімі вокладкамі ў 1999, 2004 гадах ''(з новым прадмовай аўтара пра поспех экранізацыі)'' і 2005 годзе ''(з новым пасляслоўем)''.
Радок 43:
==== Падзеі, якія паўплывалі на далейшую кар'еру ====
[[Файл:Chuck_Palahniuk_on_tour.png|thumb|left|Паланік ва ўніверсітэце [[Олбані]], [[2004|2004 год]]]]
Выпраўленыя і дапоўненыя выданні «''[[Невідзімкі, раман|Невідзімак]]''» і яго чацвёртага рамана «''[[Ацалелы, раман|Ацалелы]]''» былі апублікаваныя ў 1999 годзе, зрабіўшы Паланіка культавай фігурай. Некалькімі гадамі пазней ён стварыў свой першы бэстсэлер па версіі «[[New York Times]]»<ref>{{cite web|url=http://www.nytimes.com/2001/06/10/books/best-sellers-june-10-2001.html?scp=2&sq=Choke+Palahniuk+best+seller&st=nyt|title=BEST SELLERS: June 10, 2001|author=|date=10 июня 2001|work=|publisher=[[New York Times]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHd4KyT|archivedate=2012-02-03}}</ref> - раман ''«[[Удушша]]»''. Дзякуючы гэтаму наступныя кнігі аўтара мелі значны поспех. Такім чынам мог арганізаваць проматуры, падчас якіх ён чытаў урыўкі з сваіх новых, яшчэ неапублікаваных твораў.
 
У [[1999|1999 годзе]] ў жыцці Паланіка адбылася падзея, паўплывала на яго далейшае творчасць: яго бацька Фрэд Паланік пачаў сустракацца з жанчынай па імі Донна Фантэйн, з якой ён пазнаёміўся праз службу шлюбных аб'яваў. Гэтая жанчына адправіла свайго былога бойфрэнда Дэйла Шеклфорда ў турму за згвалтаванне. Шеклфорд пакляўся забіць Фантэйн, як толькі выйдзе з турмы. Чак Паланіка быў упэўнены, што праз службу шлюбных аб'яў Фантэйн шукала ''«самага моцнага чалавека, якога толькі можна знайсці»'', каб абараніцца ад Шеклфорда, а бацька Чака адпавядаў дадзенай характарыстыцы<ref>{{cite web|url=http://www.studio360.org/2006/feb/09/|title=Palahniuk, Slapstick, Skyspace|author=|date=9 февраля 2006|work=|publisher=Studio 360|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxCI12s|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Пасля вызвалення Шеклфорд высачыў Фантэйн і Паланіка-старэйшага да хаты Донны, куды яны вярталіся пасля спаткання, застрэліў абодвух, аднёс іх цела ў дом і падпаліў яго. Увесну 2001 года Дэйла Шеклфорда прызналі вінаватым у падвойным забойстве і прысудзілі да смяротнага пакарання. Пасля гэтых падзей Чак Паланік пачаў працу над кнігай ''«[[Калыханка, раман|Калыханка]]»''. Сам аўтар сцвярджае, што пісаў гэты раман для таго, каб самому разабрацца: ці заслужыў Шеклфорд смяротны прысуд<ref>{{cite web|url=http://www.randomhouse.com/features/lullaby/story.html|title=The Story Behind Lullaby|author=|date=2001|work=|publisher=randomhouse.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxDJ7LM|archivedate=2012-10-15}}</ref>.
 
Вясной 2003 года Паланік даў інтэрв'ю Карэн Вэлбі карэспандэнту часопіса ''«[[Entertainment Weekly]]»''. Падчас інтэрв'ю Паланік часта згадваў пра свайго партнёра. Да таго часу многія былі ўпэўненыя, што Паланік жанаты ''(некаторыя СМІ запэўнівалі, што ў яго ёсць жонка)'', калі на самай справе ён жыў са сваім хлопцам. Пазней Паланік сцвярджаў, што Вэлбі ўключыла дадзеную інфармацыю ў артыкул без яго згоды. У адказ ён размясціў на сваім вэб-сайце напоўнены абурэннем аўдыёзапіс, у якім толькі пацвердзіў сваю [[гомасексуальнасць]], а таксама ў абразлівых танах адазваўся аб Вэлбі і яе родных. Аднак трывога Паланіка не мала пад сабой глебы, так як артыкул Вэлбі не раскрываў нічога з яго асабістага жыцця, акрамя таго, што ён не жанаты. Пазней аўдыёзапіс быў выдалены з яго вэб-сайту, з-за чаго некаторыя прыхільнікі вырашылі, што Паланік саромеецца сваёй гомасексуальнасці. Як сказаў Дэніс Відмаер, адміністратар сайта, запіс быў выдалены не з-за таго, што там гаворыцца пра сексуальную арыентацыю пісьменніка, а з-за бесстаронніх выказванняў у адрас Вэлбі. Пасля гэтага пісьменнік змясціў на сваім сайце новы аўдыёзапіс, у якім прасіў сваіх прыхільнікаў не звяртаць увагі на мінулыя падзеі. Ён таксама папрасіў прабачэння за свае паводзіны; прызнаўся, што шкадуе аб зробленым<ref>{{cite web|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/chuck-palahniuk-stranger-than-fiction-554764.html|title=Chuck Palahniuk: Stranger than fiction|author=Chalmers, Robert.|date=1 августа 2004|work=|publisher=[[The Independent]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHdkZqC|archivedate=2012-02-03}}</ref>. Зараз Паланік - адкрыты гей і, згодна з біяграфічнага нарысу і інтэрв'ю ў ''{{нп3|The Advocate|The Advocate|en|The Advocate}}'' ў маі [[2008|2008 года]], разам з партнёрам, імя якога не называецца, жыве ў ''«старым царкоўным будынку на ўскраіне амерыканскага гарадка Ванкувер»''<ref name="openbook">{{cite news|last=Bunn|first=Alstin|title=Open Book: Chuck Palahniuk writes stories that fearlessly expose the darkest parts of the human experience. So why is it that when it comes to his sexuality there are still some things he likes to keep hidden?|publisher=[[The Advocate]]|date=21 мая 2008|url=http://www.advocate.com/article.aspx?id=22541|accessdate=2011-08-31|lang=en}}</ref><ref>{{cite news|url=http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/books/article4396841.ece|publisher=[[The Times]]|location=[[Лондон]]|title=Fight Club author Chuck Palahniuk is talking dirty|date=25 июля 2008|accessdate=2010-04-30|lang=en}}</ref>.
 
==== «Кішкі» і наступныя творы ====
У [[2003|2003 годзе]] ў Паланіка выходзіць новы раман - ''«[[Дзённік, раман|Дзённік]]»''. У рамках проматура свайго новага твора Паланік прачытаў аўдыторыі невялікі твор ''«[[Кішкі, твор|Кішкі]]»'' - аповед пра няшчасныя выпадкі падчас мастурбацыі, які потым быў уключаны ў яго кнігу ''«[[Прывіды]]»''. Гісторыя пачынаецца са слоў аўтара, які б гаварыў сваім слухачам, каб тыя глыбока ўдыхнулі, затрымалі дыханне і ня дыхалі на працягу ўсяго аповеду ''(«гісторыя працягваецца да таго часу, пакуль вы можаце не дыхаць»)''. Паведамлялася, што падчас публічнага чытання 35 чалавек страцілі прытомнасць з-за недахопу паветра з прычыны працяглай затрымкі дыхання ''(хоць магчыма, большасць з іх, былыя прыхільнікі Паланіка, толькі зрабілі выгляд, што пазбавіліся пачуццяў)''<ref>{{cite web|url=http://www.guardian.co.uk/books/2004/mar/13/fiction.chuckpalahniuk|title=I dare you|author=Dan Glaister.|date=13 марта 2004|work=|publisher=[[The Guardian]]|accessdate=2011-11-02|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHezVpN|archivedate=2012-02-03}}</ref>.
 
Часопіс ''«[[Playboy]]»'' апублікаваў гэтыя апавяданні ў сакавіцкім выпуску 2004 года<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/features/shorts/guts|title=Guts|author=|date=Март 2004|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxDzU0I|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Акрамя таго, Паланік дазволіў ім апублікаваць яшчэ адну навэлу, але выдаўцам яна падалася занадта рэзкай. У рамках проматура творы ''«фантастычна выдумкай»'' летам 2004 года ён зноў чытаў апавяданне «Кішкі», пасля чаго колькасць непрытомнасцяў вырасла да 53 выпадкаў, а ў наступны раз - да 60 (падчас проматура выдання "Дзённіка" ў мяккай вокладцы). Увосень таго ж года пісьменнік пачаў проматур новага выдання рамана «Прывіды», дзе зноў працягнуў чытаць «Кішкі». Падчас чытання 4 кастрычніка 2004 года ў горадзе Боулдер (Каларада) лік якія страцілі прытомнасць павялічылася да 67 чалавек<ref>{{cite web|url=http://www.telegraph.co.uk/culture/books/3643352/67-people-fainted-as-I-read-my-horror-story.html|title=67 people fainted as I read my horror story|author=Chuck Palahniuk.|date=7 июня 2005|work=|publisher=[[The Telegraph]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxEkebO|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Апошняя страта свядомасці зафіксавана 28 траўня 2007 года ў горадзе Вікторыя (Брытанская Калумбія), дзе пяць чалавек ўпалі ў непрытомнасць, адзін з якіх стукнуўся галавой аб дзверы, спрабуючы пакінуць аўдыторыю. Паланіка, падобна, гэтыя прыпадкі не асоба хвалююць, так як прыхільнікі працягваюць чытаць «Кішкі» і іншыя творы аўтара. У пасляслоўі апошняга выпуску «Зданяў» Паланік напісаў, што за ўвесь час чытання апавядання «Кішкі» адбылося 73 выпадкі страты прытомнасці<ref>{{cite web|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/chuck-palahniuk-i-shy-away-from-nonconsensual-violence-7851425.html|title=Chuck Palahniuk: «I shy away from non-consensual violence»|author=Arifa Akbar.|date=16 июня 2012|work=|publisher=[[The Independent]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxG50kz|archivedate=2012-10-15}}</ref>.
 
Таксама ў [[2003|2003 годзе]] выйшла адна з немастацкіх кніг Паланіка - раман ''«[[Уцекачы і валацугі]]»'' - аўтабіяграфічны твор. Па структуры гэты раман нагадвае даведнік для турыстаў, які Паланіка прысвячае горадзе Портленд, дзе пісьменнік жыў і працаваў. А ў [[2005|2005 годзе]] выйшаў раман ''«[[Прывіды]]»'' - раман, які складаецца з некалькіх дзесяткаў асобных гісторый, якія распавядаюць, якія трапілі ў пастку распачыналымі пісьменнікамі. Падчас проматура гэтага рамана ў [[2005|2005 годзе]] ў [[Маямі]] Паланік паведаміў, што «Прывіды» з'яўляюцца апошняй кнігай з «трылогіі жаху», якая ўключае таксама творы ''«[[Калыханка, раман|Калыханка]]»'' і ''«[[Дзённік, раман|Дзённік]]»''. Акрамя таго, пісьменнік распавёў, што рыхтуецца да выдання раман ''«[[Рэнт: біяграфія Бастэра Кейсі, раман|Рэнт: біяграфія Бастэра Кейсі]]»'' будзе першым з «навукова-фантастычнай трылогіі». У [[2008|2008 годзе]] Паланік правёў тыдзень на ''Clarion West Writers Workshop'', чытаючы лекцыі для 18 студэнтаў пра метады пісьма і тэорыі белетрыстыкі.
 
У [[2008|2008 годзе]] выходзіць чарговая экранізацыя рамана Паланіка - фільм ''«[[Удушша, фільм|Удушша]]»''. Рэжысёрам выступіў тады малавядомы Кларк Грэг, да гэтага знаёмы як рэжысёр тэлесерыялаў. Прэм'ера фільма адбылася на кінафестывалі незалежнага кіно ''«[[Сандэнс]]»''. У гэтым жа годзе Чак Паланік апублікаваў кнігу ''«[[Снаф]]»'' пра гісторыю [[Порнаграфія|порнаактрысы]]. Кніга апісвае мноства сцэн сексуальнага характару. У [[2011|2011 годзе]] ўлады [[Турцыя|Турцыі]] абвінавацілі перакладчыка і выдаўца рамана ў публікацыі матэрыялаў, змест якіх супярэчыць маральным каштоўнасцям турэцкага грамадства<ref>{{cite web|url=http://www.turkishnews.ru/news/3190.html|title=Переводчику и издателю романа Чака Паланика грозит тюрьма|author=|date=3 октября 2011|work=|publisher=turkishnews.ru|accessdate=2011-11-02|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHg4DiJ|archivedate=2012-02-03}}</ref>.
 
==== Апошнія працы ====
[[5 мая]] [[2009|2009 года]] быў упершыню надрукаваны раман ''«[[Пігмеі, (раман)|Пігмеі]]»''. Сюжэт рамана круціцца вакол 13-гадовага баевіка з краіны з перамаглі таталітарызмам, які прыехаў у неназваную штат пад выглядам вучня па абмену. Юны баявік і яго саўдзельнікі рыхтуюць серыю тэрактаў пад назвай ''«Аперацыя Хаос»''. Асаблівасцямі рамана сталі цытаты выбітных кіраўнікоў і палітычных дзеячаў ''([[Адольф Гітлер]], [[Іосіф Сталін]], [[Леў Троцкі]], [[Мао Цзэдун]], [[Яган Мост]] і інш.)'', Непасрэдна звязаныя з тэмай кіраўніка. Акрамя таго, увесь раман, за выключэннем цытат і простай мовы амерыканцаў, напісаны вельмі своеасаблівай мовай падлетка-замежніка, які валодае вялікім слоўнікавым запасам і пры гэтым паталагічна няздольнага спасцігнуць чужую граматыку.
 
У [[2010|2010 годзе]] ў ЗША быў выпушчаны раман ''«[[Хто ўсё раскажа]]»''. Раман апавядае пра двух блізкіх жанчынах, адна з якіх пастаянна засцерагае іншую ''(знакамітую і немаладую акторку)'' ад неабдуманых учынках на любоўным фронце, бо тая, шалеў, пастаянна здзяйсняе дурасці<ref>{{cite web|url=http://www.timeout.ru/books/event/275604/|title=Кто всё расскажет|author=|date=2012|work=|publisher=[[Time Out]] Москва|accessdate=2012-09-26|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxJ8t08|archivedate=2012-10-15}}</ref>.
 
[[1 верасня]] [[2011|2011 года]] выдавецтвам ''«{{нп3|Jonathan Cape|Jonathan Cape|en|Jonathan Cape}}»'', а [[18 кастрычніка]] выдавецтвам ''«{{нп3|Doubleday|Doubleday|en|Doubleday}}'' быў выпушчаны раман Паланіка ''«[[Праклятыя]]»'' <ref>{{cite web|url=http://suicidegirls.com/interviews/Chuck+Palahniuk%3A+Tell-All/|title=Chuck Palahniuk: Tell-All|author=Nicole Powers.|date=27 мая 2010|work=|publisher=suicidegirls.com|accessdate=2012-09-26|lang=en}}</ref><ref>{{cite web|url=http://nymag.com/news/intelligencer/65901/|title=Soap Star|author=Tim Murphy.|date=9 мая 2010|work=|publisher=[[New York Magazine]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxKn9aH|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/news/damned-gets-a-release-date-on-amazoncom|title=«Damned» Gets a Release Date On Amazon.com!|author=Dennis.|date=31 декабря 2010|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxLZk3x|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Паланік сказаў, што раман быў напісаны для таго, каб справіцца з перажываннямі ад смерці яго маці, якая памерла ад раку грудзей у [[2009|2009 годзе]]<ref name="doubleday">{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/books/tell-all/doubleday-qa|title=Doubleday's «tell-all» Q&A With Chuck Palahniuk|author=|date=|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxM48cX|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.seacoastonline.com/articles/20100425-ENTERTAIN-1010800|title=Chuck Palahniuk brings his book "Tell-All" to Portsmouth|author=Rachel Forrest.|date=25 апреля 2010|work=|publisher=seacoastonline.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxMZF2l|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Твор быў заснаваны на структуры рамана ''«{{нп3|Are You There God? It's Me, Margaret.|Are You There God? It's Me, Margaret.|en|Are You There God? It's Me, Margaret.}}»'' амерыканскай пісьменніцы {{нп3|Джудзі Блюм|Джудзі Блюм|en|Judy Blume}}. Сам аўтар ахарактарызаваў свой раман наступным чынам: ''«Што калі ў "Уцёкі з Шоушенка" апынецца гераіня "Мілых костак" і ўсё гэта будзе напісана Джудзі Блюм»''<ref name="doubleday"/> ці ''«Гэта свайго роду вячоркі Клуба "Сняданак" у пекле»''. Пасля публікацыі раман быў сустрэты серыяй станоўчых водгукаў<ref>{{cite web|url=http://www.nyjournalofbooks.com/review/damned|title=Damned|author=Darren Richard Carlaw.|date=18 октября 2011|work=|publisher=[[New York Journal American]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxNc8Lz|archivedate=2012-10-15}}</ref>.
 
== Бібліяграфія ==
{{БібліяграфіяВерх}}
{{ЛітЗапіс|1996|раман|[[Раман Байцоўскі клуб|Байцоўскі клуб]]|Fight Club}}
{{ЛітЗапіс|1999|раман|[[Ацалелы, раман|Ацалелы]]|Survivor}}
{{ЛітЗапіс|1999|раман|[[Невідзімкі, раман|Невідзімкі]]|Invisible Monsters}}
{{ЛітЗапіс|2001|раман|[[Удушша, раман|Удушша]]|Choke}}
{{ЛітЗапіс|2002|раман|[[Калыханка, раман|Калыханка]]|Lullaby}}
{{ЛітЗапіс|2003|дак. проза|[[Уцекачы і валацугі, кніга|Уцекачы і валацугі]]|Fugitives and Refugees: A Walk in Portland, Oregon}}
{{ЛітЗапіс|2003|раман|[[Дзённік, раман|Дзённік]]|Diary}}
{{ЛітЗапіс|2004|дак. проза|[[Блытаней выдумкі]]|Stranger Than Fiction}}
{{ЛітЗапіс|2005|раман|[[Прывіды, раман|Прывіды]]|Haunted}}
{{ЛітЗапіс|2007|раман|[[Рэнт: біяграфія Бастэра Кейсі, раман|Рэнт: біяграфія Бастэра Кейсі]]|Rant}}
{{ЛітЗапіс|2008|раман|[[Снаф, раман|Снаф]] |Snuff}}
{{ЛітЗапіс|2009|раман|[[Пігмей, раман|Пігмей]] |Pygmy}}
{{ЛітЗапіс|2010|раман|[[Хто ўсё раскажа]] |Tell All}}
{{ЛітЗапіс|2011|раман|[[Праклятыя, раман|Праклятыя]] |Damned}}
{{ЛітЗапіс|2012|раман|[[Невідзімкі Remix, роман|Невідзімкі Remix]]|Invisible Monsters Remix}}
{{ЛітЗапіс|2013|раман|[[Асуджаны, раман|Асуджаны]] |Doomed}}
{{ЛітЗапіс|2014|раман|[[Да самых кончыкаў]]|Beautiful You }}
{{ЛітЗапіс|2015|зборнік апавяданняў|[[Ствары нешта]]|Make Something Up}}
{{ЛітЗапіс|2015-2016|графічны раман|[[Байцоўскі клуб 2]]|Fight Club 2}}
{{БібліяграфіяНіз}}
 
{{Зноскі}}