Беларусы ў Аргенціне: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
JerzyKundrat (размовы | уклад) |
JerzyKundrat (размовы | уклад) |
||
Радок 21:
У 30-я — 40-я гады існавала Бібліятэка імя Івана Луцкевіча, тэатральны гурток, выдаваліся беларускія календары, насценныя газеты на беларускай і рускай мовах.<ref>ЭГБ. Т. 3.</ref><ref name=BNIM32/>
χ== Пасля [[Другая Сусветная вайна|Другой Сусветнай вайны]] ==
[[Файл:Kal arg bel.JPG|thumb|Каляндар беларускiх арганiзацый у Аргентыне, 1947]]
Пасля вайны шэрагі беларускай дыяспары ў Аргенціне папоўніліся за кошт новых уцекачоў з Беларусі. Беларусы былі раскіданыя па розных арганізацыях, пераважна прасавецкага кірунку.
З 1947 года [[Кастусь Мерляк]] стаў на чале незалежніцкага, антысавецкага Згуртавання беларусаў у Аргенціне. З 1948 года ён жа узначальваў таксама прадстаўніцтва [[Рада БНР|Рады БНР]] у гэтай краіне. У пачатку 50-х у Аргенціне існавала арганізацыя беларускіх ветэранаў Другой Сусветнай вайны — Згуртаванне беларускіх камбатантаў у Аргенціне. Старшынёй арганізацыі ў 1951 г. быў Уладзімір Другавец<ref name=BNIM32-1>Юрый Грыбоўскі. Беларускі камбатанцкі рух на Захадзе пасля Другой Сусветнай вайны — Запісы. Беларускі інстытут навукі і мастацтва, № 32 New York — Miensk, 2009</ref>.
|