Чак Паланюк: Розніца паміж версіямі

Паланік нарадзіўся ў {{нп3|Паска, Вашынгтон|Паска|en|Pasco, Washington}}, [[Штат Вашынгтон|Вашынгтон]], у сям'і Кэрал і Фрэда Паланіка і вырас у вагончыку ў горадзе {{нп3|Бербанк, Вашынгтон|Бербанк|en|Burbank, Washington}} разам са сваёй сям'ёй. Калі Паланіку было 14 гадоў, яго бацькі разышліся і сталі жыць асобна. Пазней яны развяліся, таму часта пакідалі яго і яшчэ трох братоў з дзядулем і бабуляй па матчынай лініі на іх жывёлагадоўчых ранча ва ўсходняй частцы штата Вашынгтон<ref>{{cite web|url=http://www.villagevoice.com/1999-10-12/books/extreme-sport/|title=Extreme Sport|author=Emily Jenkins.|date=12 октябрякастрычніка 1999|work=An Interview with Thrill-Seeking Novelist Chuck Palahniuk|publisher=[[The Village Voice]]|accessdate=2011-05-13|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/619Jx73qH|archivedate=2011-08-23}}</ref>. Дзед Паланіка быў [[Украінцы|украінцам]], які эміграваў у [[Злучаныя Штаты Амерыкі|ЗША]] праз [[Канада|Канаду]] і застаўся ў [[Нью-Ёрк|Нью-Ёрку]] ў [[1907|1907 годзе]]. Сам Чак [[Украіна|Украіну]] не наведваў, хоць там жыве яго брат<ref>{{cite web|url=http://www.izvestia.ru/culture/article1703451/|title=Я сапраўды хадзіў у групы падтрымкі для невылечна хворых|author=Наталля Качаткова.|date=29 апрелякрасавіка 2005|work=|publisher=[[Известия]]|accessdate=2011-05-13|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/619Jy2YXE|archivedate=2011-08-23}}</ref>. У 2009 годзе маці Паланіка памерла ад раку<ref>{{cite web|url=http://www.irishtimes.com/newspaper/features/2011/1005/1224305251872.html|title=For the Hell of it|author=Jonathan Cape.|date=5 октябрякастрычніка 2011|work=|publisher=[[The Irish Times]]|accessdate=2011-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQx7YTu0|archivedate=2012-10-15}}</ref>.

Паланік пачаў сваю пісьменніцкую кар'еру прыблізна ў 35-гадовым узросце. Паводле таго, што казаў Чак, ён пачаў пісаць пасля наведвання курсаў пісьменніцкага майстэрства, якія вёў {{нп3|Том Спанбауэр|Том Спанбауэр|en|Tom Spanbauer}}, куды ён хадзіў, каб завесці новых сяброў. Спанбауэр моцна паўплываў на мінімалістычны пісьменніцкі стыль Паланіка. Яго першая кніга ''«Бязсоніца: Калі ты жыў тут, то быў ужо дома»'' так і не была апублікаваная, так як Паланік расчараваўся ў сюжэце ''(невялікая частка гэтай кнігі была выкарыстаная пазней у «Байцоўскім клубе»)''. Калі ён паспрабаваў апублікаваць наступны раман «[[Невідзімкі, раман|Невідзімкі]]» ''(тады ён яшчэ называўся «Маніфест»)'', выдавец адхіліў яго як занадта абуральны. Гэта прымусіла аўтара зрабіць свай наступны твор «Байцоўскі клуб» яшчэ больш абуральным на злосць выдаўцу<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/news/the-invisible-monsters-remix-is-now-out|title=The «Invisible Monsters Remix» Is Now Out!|author=Dennis.|date=12 июнячэрвеня 2012|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxB0eFy|archivedate=2012-10-15}}</ref>. «Байцоўскі клуб» пісаўся ў вольны ад працы час. Спачатку, у 1995 годзе, ён быў апублікаваны ў выглядзе кароткага аповяду ў зборніку «''Pursuit of Happiness''». Затым Паланік разгарнуў яго ў паўнавартасны раман. Насуперак чаканням, выдавец захацеў яго апублікаваць<ref name="salon">{{cite web|url=http://www.salon.com/1999/10/13/palahniuk/|title=Is it fistfighting, or just multi-tasking?|author=Sarah Tomlinson.|date=14 октябрякастрычніка 1999|work=|publisher=Salon|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHPllkE|archivedate=2012-02-03}}</ref>.

Першае выданне кнігі ў цвёрдай вокладцы было даволі паспяховым, яно атрымала станоўчыя водгукі і некалькі ўзнагарод, але, нягледзячы на ​​гэта, ажыятаж даволі хутка спаў. Паланік спрабаваў знайсці літаратурнага агента, але так і не змог гэтага зрабіць да заканчэння публікацыі рамана. Пасля таго, як да рамана праявіў цікавасць [[Галівуд]] у асобе студыі ''«[[20th Century Fox]]»'', Паланік падпісаў кантракт з акцёрам і літаратурным агентам {{нп3|Эдвардам Хібертам|Эдвард Хіберт|en|Edward Hibbert}}<ref name=agent>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#people-6|title=How did he land an agent?|author=|date=|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxBm27G|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#people-1|title=Who is his agent?|author=|date=|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxBm27G|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite news|last=Glitz|first=Michael|title=Hibbert on: out actor Edward Hibbert talks about the Noises Off revival, his side career as an agent, and the best antidote to anthrax|publisher=[[The Advocate]]|date=25 декабряснежня 2001|url=http://books.google.ru/books?id=DGMEAAAAMBAJ&pg=PA64&lpg=PA64&dq=Hibbert+on:+out+actor+Edward+Hibbert+talks+about+the+Noises+Off+revival,+his+side+career+as+an+agent,+and+the+best+antidote+to+anthrax&source=bl&ots=e-aZBSgDQt&sig=viH1w1YjCzU-Ayw9een78sFIlzo&hl=ru&sa=X&ei=g6hpUIbgLYOA4gT4GQ&ved=0CD4Q6AEwBA#v=onepage&q=Hibbert%20on%3A%20out%20actor%20Edward%20Hibbert%20talks%20about%20the%20Noises%20Off%20revival%2C%20his%20side%20career%20as%20an%20agent%2C%20and%20the%20best%20antidote%20to%20anthrax&f=false|accessdate=2008-05-23}}</ref>. Хіберт пасля выступіў пасярэднікам у падпісанні пагаднення паміж пісьменнікам і кінастудыяй для запуску ў вытворчасць кінаадаптацыі рамана<ref name=agent/>. У 1999 годзе, праз тры гады пасля публікацыі рамана, [[Дэвід Фінчэр]] зняў фільм. З пункту гледжання касавых збораў фільм быў правалены, нягледзячы на ​​тое, што ён лідыраваў у [[Злучаныя Штаты Амерыкі|ЗША]] першы тыдзень пракату <ref>{{cite web|url=http://boxofficemojo.com/movies/?id=fightclub.htm|title=Fight Club|author=|date=|work=|publisher=[[Box Office Mojo]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHQqSbV|archivedate=2012-02-03}}</ref>, рэакцыя крытыкаў таксама была неадназначнай, хоць у асноўным і станоўчай<ref>{{cite web|url=http://www.rottentomatoes.com/m/fight_club/|title=Fight Club (1999)|author=|date=|work=|publisher=[[Rotten Tomatoes]]|accessdate=2012-09-26|lang=en}}</ref>. Аднак культавы статус прыйшоў да карціны пасля выхаду на [[DVD]]<ref name="nytimes">{{cite web| url= http://www.nytimes.com/2009/11/08/movies/homevideo/08lim.html| title= «Fight Club» Fight Goes On| author= Dennis Lim.| date = 6 ноябрялістапада 2009| work= «Movies» at NYTimes.com| publisher= [[The New York Times]]| accessdate= 2010-11-15| lang= en| archiveurl= http://www.webcitation.org/611kwAUWI| archivedate= 2011-08-18}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.rutv.ru/tvpreg.html?d=0&id=105903|title=Байцоўскі клуб. М/ф|author=|date=|work=|publisher=Тэлеканал «[[Россия-1]]»|accessdate=2011-10-31|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHRORHF|archivedate=2012-02-03}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.afisha.ru/people/289232/|title=Брэд Піт|author=|date=|work=|publisher=[[Афиша (журнал)|Афиша]]|accessdate=2011-10-31|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHTyZgw|archivedate=2012-02-03}}</ref>. Пасля выхаду фільма, кніга тройчы перавыдавалася з мяккімі вокладкамі ў 1999, 2004 гадах ''(з новым прадмовай аўтара пра поспех экранізацыі)'' і 2005 годзе ''(з новым пасляслоўем)''.

Выпраўленыя і дапоўненыя выданні «''[[Невідзімкі, раман|Невідзімак]]''» і яго чацвёртага рамана «''[[Ацалелы, раман|Ацалелы]]''» былі апублікаваныя ў 1999 годзе, зрабіўшы Паланіка культавай фігурай. Некалькімі гадамі пазней ён стварыў свой першы бэстсэлер па версіі «[[New York Times]]»<ref>{{cite web|url=http://www.nytimes.com/2001/06/10/books/best-sellers-june-10-2001.html?scp=2&sq=Choke+Palahniuk+best+seller&st=nyt|title=BEST SELLERS: June 10, 2001|author=|date=10 июнячэрвеня 2001|work=|publisher=[[New York Times]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHd4KyT|archivedate=2012-02-03}}</ref> — раман ''«[[Удушша]]»''. Дзякуючы гэтаму наступныя кнігі аўтара мелі значны поспех. Такім чынам мог арганізаваць проматуры, падчас якіх ён чытаў урыўкі з сваіх новых, яшчэ неапублікаваных твораў.

У [[1999|1999 годзе]] ў жыцці Паланіка адбылася падзея, паўплывала на яго далейшае творчасць: яго бацька Фрэд Паланік пачаў сустракацца з жанчынай па імі Донна Фантэйн, з якой ён пазнаёміўся праз службу шлюбных аб'яваў. Гэтая жанчына адправіла свайго былога бойфрэнда Дэйла Шеклфорда ў турму за згвалтаванне. Шеклфорд пакляўся забіць Фантэйн, як толькі выйдзе з турмы. Чак Паланіка быў упэўнены, што праз службу шлюбных аб'яў Фантэйн шукала ''«самага моцнага чалавека, якога толькі можна знайсці»'', каб абараніцца ад Шеклфорда, а бацька Чака адпавядаў дадзенай характарыстыцы<ref>{{cite web|url=http://www.studio360.org/2006/feb/09/|title=Palahniuk, Slapstick, Skyspace|author=|date=9 февралялютага 2006|work=|publisher=Studio 360|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxCI12s|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Пасля вызвалення Шеклфорд высачыў Фантэйн і Паланіка-старэйшага да хаты Донны, куды яны вярталіся пасля спаткання, застрэліў абодвух, аднёс іх цела ў дом і падпаліў яго. Увесну 2001 года Дэйла Шеклфорда прызналі вінаватым у падвойным забойстве і прысудзілі да смяротнага пакарання. Пасля гэтых падзей Чак Паланік пачаў працу над кнігай ''«[[Калыханка, раман|Калыханка]]»''. Сам аўтар сцвярджае, што пісаў гэты раман для таго, каб самому разабрацца: ці заслужыў Шеклфорд смяротны прысуд<ref>{{cite web|url=http://www.randomhouse.com/features/lullaby/story.html|title=The Story Behind Lullaby|author=|date=2001|work=|publisher=randomhouse.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxDJ7LM|archivedate=2012-10-15}}</ref>.

Вясной 2003 года Паланік даў інтэрв'ю Карэн Вэлбі карэспандэнту часопіса ''«[[Entertainment Weekly]]»''. Падчас інтэрв'ю Паланік часта згадваў пра свайго партнёра. Да таго часу многія былі ўпэўненыя, што Паланік жанаты ''(некаторыя СМІ запэўнівалі, што ў яго ёсць жонка)'', калі на самай справе ён жыў са сваім хлопцам. Пазней Паланік сцвярджаў, што Вэлбі ўключыла дадзеную інфармацыю ў артыкул без яго згоды. У адказ ён размясціў на сваім вэб-сайце напоўнены абурэннем аўдыёзапіс, у якім толькі пацвердзіў сваю [[гомасексуальнасць]], а таксама ў абразлівых танах адазваўся аб Вэлбі і яе родных. Аднак трывога Паланіка не мала пад сабой глебы, так як артыкул Вэлбі не раскрываў нічога з яго асабістага жыцця, акрамя таго, што ён не жанаты. Пазней аўдыёзапіс быў выдалены з яго вэб-сайту, з-за чаго некаторыя прыхільнікі вырашылі, што Паланік саромеецца сваёй гомасексуальнасці. Як сказаў Дэніс Відмаер, адміністратар сайта, запіс быў выдалены не з-за таго, што там гаворыцца пра сексуальную арыентацыю пісьменніка, а з-за бесстаронніх выказванняў у адрас Вэлбі. Пасля гэтага пісьменнік змясціў на сваім сайце новы аўдыёзапіс, у якім прасіў сваіх прыхільнікаў не звяртаць увагі на мінулыя падзеі. Ён таксама папрасіў прабачэння за свае паводзіны; прызнаўся, што шкадуе аб зробленым<ref>{{cite web|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/chuck-palahniuk-stranger-than-fiction-554764.html|title=Chuck Palahniuk: Stranger than fiction|author=Chalmers, Robert.|date=1 августажніўня 2004|work=|publisher=[[The Independent]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHdkZqC|archivedate=2012-02-03}}</ref>. Зараз Паланік — адкрыты гей і, згодна з біяграфічным нарысам і інтэрв'ю ў ''{{нп3|The Advocate|The Advocate|en|The Advocate}}'' ў маі [[2008|2008 года]], разам з партнёрам, імя якога не называецца, жыве ў ''«старым царкоўным будынку на ўскраіне амерыканскага гарадка Ванкувер»''<ref name="openbook">{{cite news|last=Bunn|first=Alstin|title=Open Book: Chuck Palahniuk writes stories that fearlessly expose the darkest parts of the human experience. So why is it that when it comes to his sexuality there are still some things he likes to keep hidden?|publisher=[[The Advocate]]|date=21 мая 2008|url=http://www.advocate.com/article.aspx?id=22541|accessdate=2011-08-31|lang=en}}</ref><ref>{{cite news|url=http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/books/article4396841.ece|publisher=[[The Times]]|location=[[Лондон]]|title=Fight Club author Chuck Palahniuk is talking dirty|date=25 июляліпеня 2008|accessdate=2010-04-30|lang=en}}</ref>.

У [[2003|2003 годзе]] ў Паланіка выходзіць новы раман — ''«[[Дзённік, раман|Дзённік]]»''. У рамках проматура свайго новага твора Паланік прачытаў аўдыторыі невялікі твор ''«[[Кішкі, твор|Кішкі]]»'' — аповед пра няшчасныя выпадкі падчас мастурбацыі, які потым быў уключаны ў яго кнігу ''«[[Прывіды, раман|Прывіды]]»''. Гісторыя пачынаецца са слоў аўтара, які б гаварыў сваім слухачам, каб тыя глыбока ўдыхнулі, затрымалі дыханне і ня дыхалі на працягу ўсяго аповеду ''(«гісторыя працягваецца да таго часу, пакуль вы можаце не дыхаць»)''. Паведамлялася, што падчас публічнага чытання 35 чалавек страцілі прытомнасць з-за недахопу паветра з прычыны працяглай затрымкі дыхання ''(хоць магчыма, большасць з іх, былыя прыхільнікі Паланіка, толькі зрабілі выгляд, што пазбавіліся пачуццяў)''<ref>{{cite web|url=http://www.guardian.co.uk/books/2004/mar/13/fiction.chuckpalahniuk|title=I dare you|author=Dan Glaister.|date=13 мартасакавіка 2004|work=|publisher=[[The Guardian]]|accessdate=2011-11-02|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHezVpN|archivedate=2012-02-03}}</ref>.

Часопіс ''«[[Playboy]]»'' апублікаваў гэтыя апавяданні ў сакавіцкім выпуску 2004 года<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/features/shorts/guts|title=Guts|author=|date=МартСакавік 2004|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxDzU0I|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Акрамя таго, Паланік дазволіў ім апублікаваць яшчэ адну навэлу, але выдаўцам яна падалася занадта рэзкай. У рамках проматура творы ''«фантастычна выдумкай»'' летам 2004 года ён зноў чытаў апавяданне «Кішкі», пасля чаго колькасць непрытомнасцяў вырасла да 53 выпадкаў, а ў наступны раз — да 60 (падчас проматура выдання "Дзённіка" ў мяккай вокладцы). Увосень таго ж года пісьменнік пачаў проматур новага выдання рамана «Прывіды», дзе зноў працягнуў чытаць «Кішкі». Падчас чытання 4 кастрычніка 2004 года ў горадзе Боулдер (Каларада) лік якія страцілі прытомнасць павялічылася да 67 чалавек<ref>{{cite web|url=http://www.telegraph.co.uk/culture/books/3643352/67-people-fainted-as-I-read-my-horror-story.html|title=67 people fainted as I read my horror story|author=Chuck Palahniuk.|date=7 июнячэрвеня 2005|work=|publisher=[[The Telegraph]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxEkebO|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Апошняя страта прытомнасці зафіксавана 28 траўня 2007 года ў горадзе Вікторыя (Брытанская Калумбія), дзе пяць чалавек ўпалі ў непрытомнасць, адзін з якіх стукнуўся галавой аб дзверы, спрабуючы пакінуць аўдыторыю. Паланіка, падобна, гэтыя прыпадкі не асоба хвалююць, так як прыхільнікі працягваюць чытаць «Кішкі» і іншыя творы аўтара. У пасляслоўі апошняга выпуску «Зданяў» Паланік напісаў, што за ўвесь час чытання апавядання «Кішкі» адбылося 73 выпадкі страты прытомнасці<ref>{{cite web|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/chuck-palahniuk-i-shy-away-from-nonconsensual-violence-7851425.html|title=Chuck Palahniuk: «I shy away from non-consensual violence»|author=Arifa Akbar.|date=16 июнячэрвеня 2012|work=|publisher=[[The Independent]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxG50kz|archivedate=2012-10-15}}</ref>.

[[1 верасня]] [[2011|2011 года]] выдавецтвам ''«{{нп3|Jonathan Cape|Jonathan Cape|en|Jonathan Cape}}»'', а [[18 кастрычніка]] выдавецтвам ''«{{нп3|Doubleday|Doubleday|en|Doubleday}}'' быў выпушчаны раман Паланіка ''«[[Праклятыя]]»'' <ref>{{cite web|url=http://suicidegirls.com/interviews/Chuck+Palahniuk%3A+Tell-All/|title=Chuck Palahniuk: Tell-All|author=Nicole Powers.|date=27 мая 2010|work=|publisher=suicidegirls.com|accessdate=2012-09-26|lang=en}}</ref><ref>{{cite web|url=http://nymag.com/news/intelligencer/65901/|title=Soap Star|author=Tim Murphy.|date=9 мая 2010|work=|publisher=[[New York Magazine]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxKn9aH|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/news/damned-gets-a-release-date-on-amazoncom|title=«Damned» Gets a Release Date On Amazon.com!|author=Dennis.|date=31 декабряснежня 2010|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxLZk3x|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Паланік сказаў, што раман быў напісаны для таго, каб справіцца з перажываннямі ад смерці яго маці, якая памерла ад раку грудзей у [[2009|2009 годзе]]<ref name="doubleday">{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/books/tell-all/doubleday-qa|title=Doubleday's «tell-all» Q&A With Chuck Palahniuk|author=|date=|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxM48cX|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.seacoastonline.com/articles/20100425-ENTERTAIN-1010800|title=Chuck Palahniuk brings his book "Tell-All" to Portsmouth|author=Rachel Forrest.|date=25 апрелякрасавіка 2010|work=|publisher=seacoastonline.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxMZF2l|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Твор быў заснаваны на структуры рамана ''«{{нп3|Are You There God? It's Me, Margaret.|Are You There God? It's Me, Margaret.|en|Are You There God? It's Me, Margaret.}}»'' амерыканскай пісьменніцы {{нп3|Джудзі Блюм|Джудзі Блюм|en|Judy Blume}}. Сам аўтар ахарактарызаваў свой раман наступным чынам: ''«Што калі ў "Уцёкі з Шоушенка" апынецца гераіня "Мілых костак" і ўсё гэта будзе напісана Джудзі Блюм»''<ref name="doubleday"/> ці ''«Гэта свайго роду вячоркі Клуба "Сняданак" у пекле»''. Пасля публікацыі раман быў сустрэты серыяй станоўчых водгукаў<ref>{{cite web|url=http://www.nyjournalofbooks.com/review/damned|title=Damned|author=Darren Richard Carlaw.|date=18 октябрякастрычніка 2011|work=|publisher=[[New York Journal American]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxNc8Lz|archivedate=2012-10-15}}</ref>.

Кнігі Паланіка, папярэднія раману ''«[[Калыханка, раман|Калыханка]]»'', маюць падобны стыль і асаблівыя рысы. Персанажы з'яўляюцца людзьмі, якія так ці інакш апынуліся не прынятыя грамадствам і часам праяўляюць агрэсію, накіраваную на самазнішчэнне. Кнігі прысвечаны адзінокім людзям, якія шукаюць, да каго б ім прыбіцца. Сам аўтар называе такі стыль «{{нп3|Transgressive fiction|Transgressive fiction|en|Transgressive fiction}}.» ({{lang-be|«Трансгрэсіўнай прозай»}})<ref>{{cite web|url=http://borkadventures.com/2012/01/11/not-the-same-mass-marketed-crap-chuck-palahniuk-and-transgressive-fiction/|title=Not the Same Mass-Marketed Crap: Chuck Palahniuk and Transgressive Fiction|author=|date=11 январястудзеня 2012|work=|publisher=borkadventures.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxOPkGh|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Ва ўсіх сваіх тварэннях Паланіка закранае розныя праблемы грамадства, такія як [[фетышызм]]. Але пасля падзей [[11 верасня]] [[2001 года]], а таксама спрэчак, якія ўзніклі вакол гэтай тэмы, Паланіка пачаў пісаць больш тонка. Пачынаючы з рамана ''«Калыханка»'' яго раманы становяцца сатырычнымі гісторыямі жахаў. Але адрозніваючыся сюжэтна ад папярэдніх кніг, яны па-ранейшаму маюць з імі шмат агульнага <ref>{{cite web|url=http://www.afisha.ru/book/424/|title=Колыбельная|author=Лев Данилкин.|date=11 декабряснежня 2002|work=|publisher=[[Афиша (журнал)|Афиша]]|accessdate=2012-09-26|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxPtrwH|archivedate=2012-10-15}}</ref>.

Апавяданне ў кнігах Паланіка часта пачынаецца з храналагічнага канца, калі герой кнігі успамінае падзеі, якія папярэднічаюць пачатку. У «Калыханка» аўтар выкарыстоўвае некалькі разнавіднасцяў падачы сюжэту. Паланіка выкарыстоўвае як нармальнае, лінейнае апавяданне, так і апавяданне, якое пачынаецца з храналагічнага канца. Існуюць і выключэнні, «Удушша» і «Дзённік», якія з'яўляюцца больш лінейнымі. Часта ў канцы кніг адбываецца адхіленне галоўнай галіны сюжэту, якое будзе нейкім чынам звязана з храналагічным заканчэннем (што сам Паланіка называе «схаваным зброяй» - «the hidden gun»)<ref>{{cite web|url=http://borkadventures.com/tag/palahniuk/|title=In media res and «the hidden gun»|author=|date=11 январяснежня 2012|work=|publisher=borkadventures.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxRrOu0|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Яго больш лінейныя творы, адрозніваючыся стылем ў пачатку, таксама ў канцы маюць падобныя разгалінавання сюжэту.

Пісьменніцкі стыль Паланіка шмат бярэ ад стыляў такіх пісьменнікаў, як [[Том Спанбауэр]] ''(настаўнік Паланіка ў Портлендзе з 1991 па 1996 гады)''<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/interviews/authors/tom-spanbauer|title=The Man Who Taught Chuck|author=Jeff Walsh.|date=30 апрелякрасавіка 2007|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxSZoAs|archivedate=2012-10-15}}</ref>, [[Гордан Ліш]], [[Марк Рычард]], [[Дэніс Джонсан]], [[Том Джонс]], [[Брэт Істан Эліс]] і [[Эмі Хемпел]]<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/interviews/authors/tom-spanbauer|title=The Man Who Taught Chuck|author=Jeff Walsh.|date=30 апрелякрасавіка 2007|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxSZoAs|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Яго называюць мінімалістычным з-за выкарыстання досыць абмежаванага слоўнікавага запасу і кароткіх прапаноў з мэтай зымітаваць аповяд простага чалавека. У адным з інтэрв'ю Паланік сказаў, што яму больш падабаецца пісаць дзеясловамі, чым прыметнікамі. Паўтор вызначаных радкоў у гісторыі ''(Паланіка называе іх «прыпевамі» - «choruses»)'' з'яўляецца адным з самых прыкметных прыкмет яго стылю, іх можна знайсці амаль у кожнай чале любога яго твора. Паланік таксама кажа пра ''«прыпевы»'', якія пераклікаюцца паміж асобнымі раманамі: гэта валошкавы колер і горад Місула (штат Мантана), якія так ці інакш з'яўляюцца ва ўсіх кнігах.

Героі Паланіка часта ўступаюць у філасофскі дыялог (апавядальнік з чытачом ці герой рамана з апавядальнікам), прапаноўваючы мноства тэорый і меркаванняў, часта мізантрапічных або змрочна-абсурдысцкіх, датычна складаных пытанняў, такіх як смерць, этыка, дзяцінства, статус аднаго з бацькоў, сексуальнасць і бажаство. Многія з інтэлектуальных паняццяў у яго раманах паўсталі пад уплывам кантынентальных мысляроў, такіх як [[Мішэль Фуко]] і [[Альбер Камю]]<ref>{{cite web|url=http://www.alternet.org/story/11049/the_unexpected_romantic%3A_an_interview_with_chuck_palahniuk|title=The Unexpected Romantic: An Interview with Chuck Palahniuk|author=Tamara Straus.|date=18 июнячэрвеня 2001|work=|publisher=alternet.org|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxT48PE|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Тым не менш, вядомым Паланік стаў дзякуючы свайму цынічнаму і іранічна чорнаму гумару, якім прасякнуты яго творы. Менавіта з-за спалучэння такога пачуцця гумару і дзіўных падзей, вакол якіх будуюцца сюжэтныя лініі ''(з-за чаго некаторыя чытачы лічаць гэтыя кнігі цяжкімі для чытання)'', СМІ называюць Паланіка ''«шокавым пісьменнікам»''<ref name="WD">{{cite web|url=http://www.writersdigest.com/writing-articles/by-writing-genre/literary-fiction-by-writing-genre/the_wd_interview_chuck_palahniuk_shock_and_awe|title=The WD Interview: Chuck Palahniuk: Shock and Awe|author=Jordan E. Rosenfeld.|date=11 мартасакавіка 2008|work=|publisher=[[:en:Writer's Digest|Writer's Digest]]|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxTveN3|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref name="Thomas Gaughan">{{cite web|url=http://www.booklistonline.com/Fight-Club-Chuck-Palahniuk/pid=1000772|title=Fight Club|author=Thomas Gaughan.|date=Ліпень 1996|work=|publisher=booklistonline.com|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxVOHUD|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/chuck-palahniuk/fight-club/|title=Fight Club|author=|date=1 чэрвеня 1996|work=|publisher=Kirkus Reviews|accessdate=2012-09-28|lang=en}}</ref><ref name=autogenerated1>{{cite web|url=http://www.barnesandnoble.com/w/fight-club-chuck-palahniuk/1100290786|title=Barnes & Noble Discover Great New Writers|author=|date=|work=|publisher=[[Barnes & Noble]]accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxWTCd2|archivedate=2012-10-15}}</ref>.

Многія аглядальнікі сцвярджаюць, што творы Паланіка з'яўляюцца нігілістычнымі або схільнымі да [[нігілізм]]у, тады як сам Паланік запэўнівае, што ён не нігіліст, а [[рамантык]], і яго працы памылкова лічаць такімі, таму што яны нясуць ідэі, у якія большасць проста не верыць. Існуюць думкі пра элементы [[сексізм]]у ў яго творах <ref>{{cite web|url=http://www.everything2.com/index.pl?node_id=1275979|title=That little bitch Marla Singer: A cultural critique of sexism in Fight Club|author=Phillips, Logan.|date=28 мартасакавіка 2002|work=|publisher=everything2.com|accessdate=2012-09-19|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxYVQ1E|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Лора Мілер з сайта ''Salon.com'' напісала рэзка адмоўную рэцэнзію на ''«Дзённік»''<ref name="salon2">{{cite web|url=http://www.salon.com/2003/08/20/palahniuk_3/|title=Diary|author=Laura Miller.|date=21 августажніўня 2003|work=|publisher=Salon.com|accessdate=2012-09-19|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxZ5iC7|archivedate=2012-10-15}}</ref>, на што фаны і сам Паланік даволі хутка адрэагавалі ў секцыі карэспандэнцыі сайта ''Salon''<ref>{{cite web|url=http://www.salon.com/2003/08/26/chuck_3/|title=Chuck Palahniuk responds to Laura Miller's review of his latest book. Plus: Salon readers on Palahniuk fans|author=Chuck Palahniuk.|date=27 августажніўня 2003|work=|publisher=Salon.com|accessdate=2012-09-19|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxaYNuW|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Мілер сцвярджае, што раманы Паланіка напісаны ў фальшывым, прэтэнцыёзным стылі, прапановы абсалютна няскладнай, а некаторыя разумныя рэчы ўжо даўно былі апісаны нашмат лепш іншымі пісьменнікамі. Акрамя таго, яна настойвае, што кнігі пісьменніка напоўнены ''«полусырым нігілізмам абкуранага школьніка, які толькі што прачытаў [[Ніцшэ]] і паслухаў Nine-Inch Nails»''<ref name=salon2/>.

Некаторыя рэцэнзенты лічаць, што светы, ствараемыя Паланікам, маюць мала агульнага з тым, у якім жыве большасць яго чытачоў, - свет Паланіка, на іх думку, больш выдасканалены, больш змрочны і шакавальны. У цэлым, адзначаюць крытыкі, творы пісьменніка накіраваныя выключна на новае пакаленне, бо іх бацькоў раманы могуць жахнуцца<ref name="Thomas Gaughan"/>. Слабанервным раманы Паланіка крытыкі таксама не рэкамендуюць, як і тым, хто ўсё занадта блізка прымае да сэрца, бо творы аўтара вельмі з'едлівыя, жорсткія, а часам і абуральныя<ref name=autogenerated1 />. Некаторых аглядальнікаў здзіўляе, з якой смяротнай сур'ёзнасцю аўтар апісвае рэчы, якія складана прадставіць у сучасным грамадстве<ref>{{cite web|url=http://community.seattletimes.nwsource.com/archive/?date=19961006&slug=2352896|title=`Fight Club' Hits Hard At `Layoff Society'|author=Greg Burkman.|date=6 октябрякастрычніка 1996|work=|publisher=The Seattle Times|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxb6sZK|archivedate=2012-10-15}}</ref>.

Паланік таксама спрабуе адказваць на ўсе лісты, што паступаюць ад яго прыхільнікаў. Часам ён дасылае дзіўныя падарункі ''(пластыкавыя рукі, дыядэмы каралеў школьных баляў і маскі)'' разам са сваімі адказамі. Часам ён дорыць іх прыхільнікам на чытаннях сваіх кніг, часта ў якасці прызоў за зададзеныя пытанні. Падпісваючы на ​​гэтых чытаннях кнігі, ён таксама ставіць на іх гумарыстычныя выданні, змест якіх звязаны з утрыманнем кніг (напрыклад, выданне ''«Уласнасць клінікі доктара Б. Алекзандера па змене полу»'' на экзэмпляры ''«Невідзімак»'')<ref>{{cite web|url=http://www.ew.com/ew/article/0,,488679,00.html|title=A Knock Out|author=Karen Valby.|date=23 сентябряверасня 2003|work=|publisher=[[Entertainment Weekly]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BR2HMjNQ|archivedate=2012-10-15}}</ref>.

Ангельская група Fightstar пераназвала сваю песню ''«Out Swimming in the Flood»'' ''(прысвечаную цунамі, якое адбылося падчас землятрусу ў Індыйскім акіяне ў 2004 годзе)'' на «Palahniuk's Laughter»<ref>{{cite web|url=http://www.lyrics-bank.com/f/fightstar/about.html|title=Fightstar: About|author=|date=|work=|publisher=lyrics-bank.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BR2IIOjP|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Ім здалося, што яго аўтарская тэорыя закадравага смеху, запісанага ў 1950-х гадах, з'яўляецца цікавай тэмай. Некаторыя з музычных кампазіцый альбома «{{нп3|A Fever You Can not Sweat Out|A Fever You Can not Sweat Out|en|A Fever You Can not Sweat Out}}» гурта {{нп3|Panic! at the Disco|Panic! at the Disco|en|Panic! at the Disco}} цытуюць і спасылаюцца на творы Паланіка<ref>{{cite web|url=http://www.patdonline.com/2006/12/14/rolling-stone-the-100-best-songs-of-the-year/|title=Rolling Stone: The 100 Best Songs Of The Year|author=|date=14 декабряснежня 2006|work=|publisher=[[Rolling Stone]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BR2IvfFv|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.patdonline.com/2007/01/25/inside-the-teenage-rock-roll-circus/|title=Inside The Teenage Rock & Roll Circus|author=|date=25 январястудзеня 2007|work=|publisher=[[Rolling Stone]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BR2JYwYv|archivedate=2012-10-15}}</ref>.