Жыды (верш): Розніца паміж версіямі

З 1916 па 1918 год Янка Купала не напісаў ніводнага твора. Але, мабыць, падзеі на Радзіме заахвоцілі яго да стварэння у 1919 годзе серыі артыкулаў. У артыкуле «За цэласнасць Айчыны» (газета «Беларусь») ён пісаў: «Беларусь вуснамі Ўсебеларускага з’езду 1917 года і Рады Рэспублікі абвясціла сябе незалежнай дзяржавай і як такая выступае на міжнароднай арэне. І як на такую глядзіць на яе ўвесь свет. Беларуская дэлегацыя ў Парыжы выразна ўспрымаецца як дэлегацыя Беларускай Народнай Рэспублікі... І толькі ідэя Беларускай дзяржавы, у якой беларускі народ быў бы гаспадаром, здольная моцна звязаць абедзве рэлігійныя групы ― католікаў і праваслаўных, так як і адным, і другім дзяржаўная незалежнасць Айчыны дае больш свабоды і шчасця».

 

 

[[Зянон Пяткевіч]] у змешчанай у польскай газеце «Prawda» рэцэнзіі на паэму «Адвечная песня» пісаў, што беларускай літаратуры няма і што Купала - «інтэлігент, які пераапранаецца ў пастуховую скуру»<ref>[http://files.knihi.com/Knihi/uploaded02/Nasa_Niva.djvu.zip/1910_38.djvu Наша Ніва, 1910, №38]</ref> Пасля рэзкага водгуку ў «Нашай ніве» на рэцэнзію З. Пяткевіча апошні даслаў у рэдакцыю «Нашай нівы» ліст, у якім (на беларускай мове!) пісаў, што яго няслушна зразумелі: «Калі я сказаў, што няма яшчэ беларускай літаратуры, то значыць, што няма яе мінуўшчыны, але я веру ў будучыню жывога народу. Беларуская літаратура яшчэ творыцца, расце з гэтага народу» <ref>[http://files.knihi.com/Knihi/uploaded02/Nasa_Niva.djvu.zip/1910_46.djvu Наша Ніва, 1910, №46]</ref>