Язэп Аляксандравіч Юхо: Розніца паміж версіямі

{{DEFAULTSORT:Юхо Язэп Аляксандравіч}}'''Язэп Аляксандравіч Юхо''' ({{ДН|19|3|1921}}, {{МН|Мінск||}} — {{ДС|29|7|2004}}) — беларускі гісторык права, [[доктар юрыдычных навук]] (1980), [[прафесар]] кафедры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэта [[БДУ]] (1983), заснавальнік першай [[навуковая школа|навуковай школы]] дзяржавы і права Беларусі, сябар Вялікай Рады міжнароднага грамадскага аб'яднання [[ЗБС «Бацькаўшчына»]].

Вучыўся ў [[Беларускі політэхнічны інстытут|Беларускім політэхнічным інстытуце]] (1938—1939), потым прызваны ў армію, скончыў [[Горкаўскае вучылішча зянітнай артылерыі]] (1941).

Падчас вайны: камандзір агнявога ўзводу (пад Масквой, 1941), намеснік камандзіра зянітнай гарматы і начальнік артылерыі стралковага палка на Паўднёвым і Заходнім фронтах. Двойчы цяжка паранены. З 3-м Беларускім фронтам вызваляў Віцебск, Полацк, ваяваў ва Усходняй Прусіі. Скончыў вайну ў званні маёра. Узнагароджаны ардэнамі[[Ордэн Чырвонай Зоркі|ордэнамі «Чырвонай Зоркі»]], [[Ордэн Айчыннай вайны|«Айчыннай вайны»]] 1-ай ступені, медалямі. У 1946 годзе звольніўся з арміі.

Скончыў [[Мінскі юрыдычны інстытут]] (1949), аспірантуру [[Інстытут філасофіі і права АН БССР|Інстытуту філасофіі і права АН БССР]] (1954).

Працаваў народным суддзём [[Варашылаўскі раён, Мінск|Варашылаўскага раёна]] г. Мінску, навуковым супрацоўнікам Інстытута філасофіі і права АН БССР (1952), дацэнтам кафедры грамадзянскага і грамадзянска-працэсуальнага права юрыдычнага факультэта БДУ (1956), загадчыкам кафедры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права БДУ, намеснікам дэкана юрыдычнага факультэта БДУ. Намеснік старшыні юрыдычнай камісіі пры Савеце Міністраў БССР (1960—1964).

Удзельнічаў у падрыхтоўцы праекту [[Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь|Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь]] 1994 года.