Жыды (верш): Розніца паміж версіямі

Купала ўжо ўскосна гайдаўся яўрэйскай тэмы: у 1911 годзе ён, разам з іншымі дзеячамі, у асноўным пецярбургскай і маскоўскай інтэлігенцыі, падпісаў ініцыяваны [[Уладзімір Галакціёнавіч Караленка|У. Г. Караленкай]] ліст «К российской общественности» супраць [[Справа Бейліса|Справы Бейліса]]<ref>{{cite web|url=http://www.narodknigi.ru/journals/77/delo_beylisa_v_yuridicheskoy_perspektive_opyt_bespristrastnogo_analiza/|title=Дело Бейлиса в юридической перспективе|author=Евгений Мороз.|date=декабрь 2008|work= |publisher=Народ Книги в мире книг|accessdate=|lang=}}</ref>.

 

Купалу звязвала цеснае сяброўства с беларуска-габрэйскім пісьменнікам [[Змітрок Бядуля|Змітраком Бядуляй]] (Самуілам Плаўнікам), выдаўшым у 1918 годзе кніжку «Жыды на Беларусі», дзе, у прыватнасці, гаварылася: «У пэрыядзе амерцьвення беларускаго нацыянальнаго асьведамлення, жыды, як і самі Беларусы, хоць добра ведалі беларускую мову, але глядзелі на яе як на «мужыцкую», і, русіфікуючыся самі, нісьвядома служылі русіфікатарскай ідэі Вялікаросіі. Але гэта быў той багаты кляс, каторы атрымаў сваю навуку ў расійскіх школах, а што тычыцца простых местачковых жыхароў, то апрача роднай мовы яны ведаюць толькі беларускую. Ад самага пачатку беларускага адраджэння, амаль ні побач з першымі піанэрамі беларускага руху пайшлі, хоць і ў малым ліку, і жыды, выйшоўшыя з вёскі; хаця шырэйшыя інтэлігентныя масы жыдоўства, асабліва ў местах, ні могуць яшчэ пазбыцца сукцэсаў расійскага тут уладання і ўсё яшчэ служаць праваднікамі русіфікацыі»<ref>{{кніга|аўтар=Змітрок Бядуля.|загаловак=Жыды на Беларусі|спасылка=http://kamunikat.org/usie_knihi.html?pubid=23711|месца=Менск|выдавецтва=Друкарня Я. Д. Грынблята|год=1918|старонкі=23-24|старонак=32|isbn=}}</ref>.