Чак Паланюк: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
др арфаграфія + {{арфаграфія}}
Радок 17:
== Прозвішча ==
[[Файл:Бійцівський клуб.jpg|thumb|200px|left|Вокладка ўкраінскага выдання ''"[[Байцоўскі клуб, раман|Байцоўскага клубу]]"'', дзе сустракаецца прозвішча ''"Палагню́к"'', зверху ўверх нагамі ''"Паланік"''.]]
Існуюць розныя варыянты вымаўлення прозвішча ''«Palahniuk»''. Сапраўды, на тэрыторыі [[Украіна|Украіны]], яно вымаўляецца як ''«Палагню́к»'', захаваўшы ўсе традыцыі. Пераклад ''«[[Байцоўскі клуб, раман|Байцоўскага клуба]]»'' на [[Украінская мова|ўкраінскую мову]] першапачаткова захаваў прозвішча менавіта як ''«Палагню́к»'', дэманструядэманструючы ўкраінскасць амерыканскага пісьменніка.
 
Чак у інтэрв'ю ''«[[The Guardian]]»'' сказаў, што яго прозвішча варта прамаўляць: Paula-nick (Пала-нік)<ref>«[http://books.guardian.co.uk/departments/generalfiction/story/0,6000,1176928,00.html „It's Paula-nick“]». ''Guardian Unlimited''. [[2004]]-03-24.</ref>. На яго афіцыйным вэб-сайце размешчана сямейная легенда, згодна з якой так вымаўляць сваё прозвішча вырашылі яго бабуля і дзядуля Пола ({{lang-en|Paula}}) і Нік ({{lang-en|Nick}}), імёны якіх былі сугучныя прозвішчы.
Радок 44:
=== Пасля пачатку кар'еры ===
==== «[[Байцоўскі клуб, раман|Байцоўскі клуб]]» ====
Паланік пачаў сваю пісьменніцкую кар'еру прыблізна ў 35-гадовым узросце. Паводле таго, што казаў Чак, ён пачаў пісаць пасля наведвання курсаў пісьменніцкага майстэрства, якія вёў {{нп3|Том Спанбауэр|Том Спанбауэр|en|Tom Spanbauer}}, куды ён хадзіў, каб завесці новых сяброў. Спанбауэр моцна паўплываў на мінімалістычны пісьменніцкі стыль Паланіка. Яго першая кніга ''«БязсоніцаБессань: Калі ты жыў тут, то быў ужо дома»'' так і не была апублікаваная, так як Паланік расчараваўся ў сюжэце ''(невялікая частка гэтай кнігі была выкарыстаная пазней у «Байцоўскім клубе»)''. Калі ён паспрабаваў апублікаваць наступны раман «[[Невідзімкі, раман|Невідзімкі]]» ''(тады ён яшчэ называўся «Маніфест»)'', выдавец адхіліў яго як занадта абуральны. Гэта прымусіла аўтара зрабіць свай наступны твор «Байцоўскі клуб» яшчэ больш абуральным на злосць выдаўцу<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/news/the-invisible-monsters-remix-is-now-out|title=The «Invisible Monsters Remix» Is Now Out!|author=Dennis.|date=12 чэрвеня 2012|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxB0eFy|archivedate=2012-10-15}}</ref>. «Байцоўскі клуб» пісаўся ў вольны ад працы час. Спачатку, у 1995 годзе, ён быў апублікаваны ў выглядзе кароткага аповяду ў зборніку «''Pursuit of Happiness''». Затым Паланік разгарнуў яго ў паўнавартасны раман. Насуперак чаканням, выдавец захацеў яго апублікаваць<ref name="salon">{{cite web|url=http://www.salon.com/1999/10/13/palahniuk/|title=Is it fistfighting, or just multi-tasking?|author=Sarah Tomlinson.|date=14 кастрычніка 1999|work=|publisher=Salon|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHPllkE|archivedate=2012-02-03}}</ref>.
 
Першае выданне кнігі ў цвёрдай вокладцы было даволі паспяховым, яно атрымала станоўчыя водгукі і некалькі ўзнагарод, але, нягледзячы на ​​гэта, ажыятаж даволі хутка спаў. Паланік спрабаваў знайсці літаратурнага агента, але так і не змог гэтага зрабіць да заканчэння публікацыі рамана. Пасля таго, як да рамана праявіў цікавасць [[Галівуд]] у асобе студыі ''«[[20th Century Fox]]»'', Паланік падпісаў кантракт з акцёрам і літаратурным агентам {{нп3|Эдвардам Хібертам|Эдвард Хіберт|en|Edward Hibbert}}<ref name=agent>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#people-6|title=How did he land an agent?|author=|date=|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxBm27G|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#people-1|title=Who is his agent?|author=|date=|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxBm27G|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite news|last=Glitz|first=Michael|title=Hibbert on: out actor Edward Hibbert talks about the Noises Off revival, his side career as an agent, and the best antidote to anthrax|publisher=[[The Advocate]]|date=25 снежня 2001|url=http://books.google.ru/books?id=DGMEAAAAMBAJ&pg=PA64&lpg=PA64&dq=Hibbert+on:+out+actor+Edward+Hibbert+talks+about+the+Noises+Off+revival,+his+side+career+as+an+agent,+and+the+best+antidote+to+anthrax&source=bl&ots=e-aZBSgDQt&sig=viH1w1YjCzU-Ayw9een78sFIlzo&hl=ru&sa=X&ei=g6hpUIbgLYOA4gT4GQ&ved=0CD4Q6AEwBA#v=onepage&q=Hibbert%20on%3A%20out%20actor%20Edward%20Hibbert%20talks%20about%20the%20Noises%20Off%20revival%2C%20his%20side%20career%20as%20an%20agent%2C%20and%20the%20best%20antidote%20to%20anthrax&f=false|accessdate=2008-05-23}}</ref>. Хіберт пасля выступіў пасярэднікам у падпісанні пагаднення паміж пісьменнікам і кінастудыяй для запуску ў вытворчасць кінаадаптацыі рамана<ref name=agent/>. У 1999 годзе, праз тры гады пасля публікацыі рамана, [[Дэвід Фінчэр]] зняў фільм. З пункту гледжання касавых збораў фільм быў правалены, нягледзячы на ​​тое, што ён лідыраваў у [[Злучаныя Штаты Амерыкі|ЗША]] першы тыдзень пракату <ref>{{cite web|url=http://boxofficemojo.com/movies/?id=fightclub.htm|title=Fight Club|author=|date=|work=|publisher=[[Box Office Mojo]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHQqSbV|archivedate=2012-02-03}}</ref>, рэакцыя крытыкаў таксама была неадназначнай, хоць у асноўным і станоўчай<ref>{{cite web|url=http://www.rottentomatoes.com/m/fight_club/|title=Fight Club (1999)|author=|date=|work=|publisher=[[Rotten Tomatoes]]|accessdate=2012-09-26|lang=en}}</ref>. Аднак культавы статус прыйшоў да карціны пасля выхаду на [[DVD]]<ref name="nytimes">{{cite web|url=http://www.nytimes.com/2009/11/08/movies/homevideo/08lim.html|title=«Fight Club» Fight Goes On|author=Dennis Lim.|date=6 лістапада 2009|work=«Movies» at NYTimes.com|publisher=[[The New York Times]]|accessdate=2010-11-15|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/611kwAUWI|archivedate=2011-08-18}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.rutv.ru/tvpreg.html?d=0&id=105903|title=Байцоўскі клуб. М/ф|author=|date=|work=|publisher=Тэлеканал «[[Россия-1]]»|accessdate=2011-10-31|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHRORHF|archivedate=2012-02-03}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.afisha.ru/people/289232/|title=Брэд Піт|author=|date=|work=|publisher=[[Афиша (журнал)|Афиша]]|accessdate=2011-10-31|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHTyZgw|archivedate=2012-02-03}}</ref>. Пасля выхаду фільма, кніга тройчы перавыдавалася з мяккімі вокладкамі ў 1999, 2004 гадах ''(з новым прадмовай аўтара пра поспех экранізацыі)'' і 2005 годзе ''(з новым пасляслоўем)''.
Радок 52:
Выпраўленыя і дапоўненыя выданні «''[[Невідзімкі, раман|Невідзімак]]''» і яго чацвёртага рамана «''[[Ацалелы, раман|Ацалелы]]''» былі апублікаваныя ў 1999 годзе, зрабіўшы Паланіка культавай фігурай. Некалькімі гадамі пазней ён стварыў свой першы бэстсэлер па версіі «[[New York Times]]»<ref>{{cite web|url=http://www.nytimes.com/2001/06/10/books/best-sellers-june-10-2001.html?scp=2&sq=Choke+Palahniuk+best+seller&st=nyt|title=BEST SELLERS: June 10, 2001|author=|date=10 чэрвеня 2001|work=|publisher=[[New York Times]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHd4KyT|archivedate=2012-02-03}}</ref> — раман ''«[[Удушша]]»''. Дзякуючы гэтаму наступныя кнігі аўтара мелі значны поспех. Такім чынам мог арганізаваць проматуры, падчас якіх ён чытаў урыўкі з сваіх новых, яшчэ неапублікаваных твораў.
 
У [[1999|1999 годзе]] ў жыцці Паланіка адбылася падзея, паўплывала на яго далейшае творчасць: яго бацька Фрэд Паланік пачаў сустракацца з жанчынай па імі Донна Фантэйн, з якой ён пазнаёміўся праз службу шлюбных аб'яваў. Гэтая жанчына адправіла свайго былога бойфрэнда Дэйла ШеклфордаШэклфорда ў турму за згвалтаванне. ШеклфордШэклфорд пакляўся забіць Фантэйн, як толькі выйдзе з турмы. Чак Паланіка быў упэўнены, што праз службу шлюбных аб'яў Фантэйн шукала ''«самага моцнага чалавека, якога толькі можна знайсці»'', каб абараніцца ад ШеклфордаШэклфорда, а бацька Чака адпавядаў дадзенай характарыстыцы<ref>{{cite web|url=http://www.studio360.org/2006/feb/09/|title=Palahniuk, Slapstick, Skyspace|author=|date=9 лютага 2006|work=|publisher=Studio 360|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxCI12s|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Пасля вызвалення ШеклфордШэклфорд высачыў Фантэйн і Паланіка-старэйшага да хаты Донны, куды яны вярталіся пасля спаткання, застрэліў абодвух, аднёс іх цела ў дом і падпаліў яго. Увесну 2001 года Дэйла ШеклфордаШэклфорда прызналі вінаватым у падвойным забойстве і прысудзілі да смяротнага пакарання. Пасля гэтых падзей Чак Паланік пачаў працу над кнігай ''«[[Калыханка, раман|Калыханка]]»''. Сам аўтар сцвярджае, што пісаў гэты раман для таго, каб самому разабрацца: ці заслужыў ШеклфордШэклфорд смяротны прысуд<ref>{{cite web|url=http://www.randomhouse.com/features/lullaby/story.html|title=The Story Behind Lullaby|author=|date=2001|work=|publisher=randomhouse.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxDJ7LM|archivedate=2012-10-15}}</ref>.
 
Вясной 2003 года Паланік даў інтэрв'ю Карэн Вэлбі карэспандэнту часопіса ''«[[Entertainment Weekly]]»''. Падчас інтэрв'ю Паланік часта згадваў пра свайго партнёра. Да таго часу многія былі ўпэўненыя, што Паланік жанаты ''(некаторыя СМІ запэўнівалі, што ў яго ёсць жонка)'', калі на самай справе ён жыў са сваім хлопцам. Пазней Паланік сцвярджаў, што Вэлбі ўключыла дадзеную інфармацыю ў артыкул без яго згоды. У адказ ён размясціў на сваім вэб-сайце напоўнены абурэннем аўдыёзапіс, у якім толькі пацвердзіў сваю [[гомасексуальнасць]], а таксама ў абразлівых танахінтанацыях адазваўся аб Вэлбі і яе родных. Аднак трывога Паланіка не мала пад сабой глебы, так як артыкул Вэлбі не раскрываў нічога з яго асабістага жыцця, акрамя таго, што ён не жанаты. Пазней аўдыёзапіс быў выдалены з яго вэб-сайту, з-за чаго некаторыя прыхільнікі вырашылі, што Паланік саромеецца сваёй гомасексуальнасці. Як сказаў Дэніс Відмаер, адміністратар сайта, запіс быў выдалены не з-за таго, што там гаворыцца пра сексуальную арыентацыю пісьменніка, а з-за бесстаронніх выказванняў у адрас Вэлбі. Пасля гэтага пісьменнік змясціў на сваім сайце новы аўдыёзапіс, у якім прасіў сваіх прыхільнікаў не звяртаць увагі на мінулыя падзеі. Ён таксама папрасіў прабачэння за свае паводзіны; прызнаўся, што шкадуе аб зробленым<ref>{{cite web|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/chuck-palahniuk-stranger-than-fiction-554764.html|title=Chuck Palahniuk: Stranger than fiction|author=Chalmers, Robert.|date=1 жніўня 2004|work=|publisher=[[The Independent]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHdkZqC|archivedate=2012-02-03}}</ref>. Зараз Паланік — адкрыты гей і, згодна з біяграфічным нарысам і інтэрв'ю ў ''{{нп3|The Advocate|The Advocate|en|The Advocate}}'' ў маі [[2008|2008 года]], разам з партнёрам, імя якога не называецца, жыве ў ''«старым царкоўным будынку на ўскраіне амерыканскага гарадка Ванкувер»''<ref name="openbook">{{cite news|last=Bunn|first=Alstin|title=Open Book: Chuck Palahniuk writes stories that fearlessly expose the darkest parts of the human experience. So why is it that when it comes to his sexuality there are still some things he likes to keep hidden?|publisher=[[The Advocate]]|date=21 мая 2008|url=http://www.advocate.com/article.aspx?id=22541|accessdate=2011-08-31|lang=en}}</ref><ref>{{cite news|url=http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/books/article4396841.ece|publisher=[[The Times]]|location=[[Лондон]]|title=Fight Club author Chuck Palahniuk is talking dirty|date=25 ліпеня 2008|accessdate=2010-04-30|lang=en}}</ref>.
 
==== «Кішкі» і наступныя творы ====
[[File:Palahniuk Diary Tour.jpg|thumb|Паланік з фанатамі у [[Горад Провідэнс|Провідэнсе]], падчас тура кнігі ''«[[Дзённік, раман|Дзённік]]»'', [[2003|2003 год]].]]
У [[2003|2003 годзе]] ў Паланіка выходзіць новы раман — ''«[[Дзённік, раман|Дзённік]]»''. У рамках проматура свайго новага твора Паланік прачытаў аўдыторыі невялікі твор ''«[[Кішкі, твор|Кішкі]]»'' — аповед пра няшчасныя выпадкі падчас мастурбацыі, які потым быў уключаны ў яго кнігу ''«[[Прывіды, раман|Прывіды]]»''. Гісторыя пачынаецца са слоў аўтара, які б гаварыў сваім слухачам, каб тыя глыбока ўдыхнулі, затрымалі дыханне і няне дыхалі на працягу ўсяго аповеду ''(«гісторыя працягваецца да таго часу, пакуль вы можаце не дыхаць»)''. Паведамлялася, што падчас публічнага чытання 35 чалавек страцілі прытомнасць з-за недахопу паветра з прычыны працяглай затрымкі дыхання ''(хоць магчыма, большасць з іх, былыя прыхільнікі Паланіка, толькі зрабілі выгляд, што пазбавіліся пачуццяў)''<ref>{{cite web|url=http://www.guardian.co.uk/books/2004/mar/13/fiction.chuckpalahniuk|title=I dare you|author=Dan Glaister.|date=13 сакавіка 2004|work=|publisher=[[The Guardian]]|accessdate=2011-11-02|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/65BHezVpN|archivedate=2012-02-03}}</ref>.
 
Часопіс ''«[[Playboy]]»'' апублікаваў гэтыя апавяданні ў сакавіцкім выпуску 2004 года<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/features/shorts/guts|title=Guts|author=|date=Сакавік 2004|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxDzU0I|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Акрамя таго, Паланік дазволіў ім апублікаваць яшчэ адну навэлу, але выдаўцам яна падалася занадта рэзкай. У рамках проматура творы ''«фантастычна выдумкай»'' летам 2004 года ён зноў чытаў апавяданне «Кішкі», пасля чаго колькасць непрытомнасцяўвыпадкаў страты прытомнасці вырасла да 53 выпадкаў, а ў наступны раз — да 60 (падчас проматура выдання "Дзённіка" ў мяккай вокладцы). Увосень таго ж года пісьменнік пачаў проматур новага выдання рамана «Прывіды», дзе зноў працягнуў чытаць «Кішкі». Падчас чытання 4 кастрычніка 2004 года ў горадзе Боулдер (Каларада) лік якія страцілі прытомнасць павялічылася да 67 чалавек<ref>{{cite web|url=http://www.telegraph.co.uk/culture/books/3643352/67-people-fainted-as-I-read-my-horror-story.html|title=67 people fainted as I read my horror story|author=Chuck Palahniuk.|date=7 чэрвеня 2005|work=|publisher=[[The Telegraph]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxEkebO|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Апошняя страта прытомнасці зафіксавана 28 траўня 2007 года ў горадзе Вікторыя (Брытанская Калумбія), дзе пяць чалавек ўпалі ў непрытомнасць, адзін з якіх стукнуўся галавой аб дзверы, спрабуючы пакінуць аўдыторыю. Паланіка, падобна, гэтыя прыпадкі не асоба хвалююць, так як прыхільнікі працягваюць чытаць «Кішкі» і іншыя творы аўтара. У пасляслоўі апошняга выпуску «Зданяў» Паланік напісаў, што за ўвесь час чытання апавядання «Кішкі» адбылося 73 выпадкі страты прытомнасці<ref>{{cite web|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/chuck-palahniuk-i-shy-away-from-nonconsensual-violence-7851425.html|title=Chuck Palahniuk: «I shy away from non-consensual violence»|author=Arifa Akbar.|date=16 чэрвеня 2012|work=|publisher=[[The Independent]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxG50kz|archivedate=2012-10-15}}</ref>.
 
[[File:Palahnuik Festivaletteratura Mantova 2007.jpg|thumb|Чак на {{нп3|Festivaletteratura|літаратурным фестывалі Мантовы|it|Festivaletteratura}} [[6 верасня]] [[2007|2007 года]].]]
Радок 70:
==== Апошнія працы ====
[[File:Chuck Palahniuk, New York Comic Con 2012.jpg|thumb|right|Чак Паланік на [[Comic Con|New York Comic Con]] у 2012 годзе.]]
[[5 мая]] [[2009|2009 года]] быў упершыню надрукаваны раман ''«[[Пігмеі, раман|Пігмеі]]»''. Сюжэт рамана круціцца вакол 13-гадовага баевіка з таталітарнай краіны, які прыехаў у неназвануюненазваны штат пад выглядам вучня па абмену. Юны баявік і яго саўдзельнікі рыхтуюць серыю тэрактаў пад назвай ''«Аперацыя Хаос»''. Асаблівасцямі рамана сталі цытаты вядомых кіраўнікоў і палітычных дзеячаў ''([[Адольф Гітлер]], [[Іосіф Вісарыёнавіч Сталін|Іосіф Сталін]], [[Леў Давідавіч Троцкі|Леў Троцкі]], [[Маа Цзэдун]], {{нп3|Яган Мост|Яган Мост|de|Johann Most}} і інш.)'', Непасрэдна звязаныя з тэмай кіраўніка. Акрамя таго, увесь раман, за выключэннем цытат і простай мовы амерыканцаў, напісаны вельмі своеасаблівай мовай падлетка-замежніка, які валодае вялікім слоўнікавым запасам і пры гэтым паталагічна няздольнага спасцігнуць чужую граматыку.
 
У [[2010|2010 годзе]] ў ЗША быў выпушчаны раман ''«[[Хто ўсё раскажа]]»''. Раман распавядае аб двух блізкіх сяброўках, адна з якіх пастаянна засцерагае іншую ад неабдуманых учынках на любоўным фронце, бо тая пастаянна здзяйсняе дурасці<ref>{{cite web|url=http://www.timeout.ru/books/event/275604/|title=Хто ўсё раскажа|author=|date=2012|work=|publisher=[[Time Out]] Масква|accessdate=2012-09-26|lang=ru|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxJ8t08|archivedate=2012-10-15}}</ref>.
 
[[1 верасня]] [[2011|2011 года]] выдавецтвам ''«{{нп3|Jonathan Cape|Jonathan Cape|en|Jonathan Cape}}»'', а [[18 кастрычніка]] выдавецтвам ''«{{нп3|Doubleday|Doubleday|en|Doubleday}}'' быў выпушчаны раман Паланіка ''«[[Праклятыя]]»'' <ref>{{cite web|url=http://suicidegirls.com/interviews/Chuck+Palahniuk%3A+Tell-All/|title=Chuck Palahniuk: Tell-All|author=Nicole Powers.|date=27 мая 2010|work=|publisher=suicidegirls.com|accessdate=2012-09-26|lang=en}}</ref><ref>{{cite web|url=http://nymag.com/news/intelligencer/65901/|title=Soap Star|author=Tim Murphy.|date=9 мая 2010|work=|publisher=[[New York Magazine]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxKn9aH|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/news/damned-gets-a-release-date-on-amazoncom|title=«Damned» Gets a Release Date On Amazon.com!|author=Dennis.|date=31 снежня 2010|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxLZk3x|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Паланік сказаў, што раман быў напісаны для таго, каб справіцца з перажываннямі ад смерці яго маці, якая памерла ад раку грудзей у [[2009|2009 годзе]]<ref name="doubleday">{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/books/tell-all/doubleday-qa|title=Doubleday's «tell-all» Q&A With Chuck Palahniuk|author=|date=|work=|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxM48cX|archivedate=2012-10-15}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.seacoastonline.com/articles/20100425-ENTERTAIN-1010800|title=Chuck Palahniuk brings his book "Tell-All" to Portsmouth|author=Rachel Forrest.|date=25 красавіка 2010|work=|publisher=seacoastonline.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxMZF2l|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Твор быў заснаваны на структуры рамана ''«{{нп3|Are You There God? It's Me, Margaret.|Are You There God? It's Me, Margaret.|en|Are You There God? It's Me, Margaret.}}»'' амерыканскай пісьменніцы {{нп3|Джудзі Блюм|Джудзі Блюм|en|Judy Blume}}. Сам аўтар ахарактарызаваў свой раман наступным чынам: ''«Што калі ў "Уцёкі з ШоушенкаШаўшэнка" апынецца гераіня "Мілых костак" і ўсё гэта будзе напісана Джудзі Блюм»''<ref name="doubleday"/> ці ''«Гэта свайго роду вячоркі Клуба "Сняданак" у пекле»''. Пасля публікацыі раман быў сустрэты серыяй станоўчых водгукаў<ref>{{cite web|url=http://www.nyjournalofbooks.com/review/damned|title=Damned|author=Darren Richard Carlaw.|date=18 кастрычніка 2011|work=|publisher=[[New York Journal American]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxNc8Lz|archivedate=2012-10-15}}</ref>.
 
== Аўтарскі стыль ==
Радок 91:
== Крытыка ==
[[File:Palahniuk, Chuck MBFI 2011.jpg|thumb|right|Паланік на літаратурным фестывалі ў [[Маямі]], [[2011|2011 год]].]]
Некаторыя крытыкі характарызуюць яго як ''«шокавага пісьменніка»'' з-за незвычайнасці адлюстро сітуацый, да якіх усё ж ставяцца больш з [[гумар]]ам, чым крытычна, у першую чаргу, з-за учынкаў персанажаў. Таксама часам узнікаюць сумневы ў дарэчнасці публіцыстычных уставак у мастацкія творы, якія з'яўляюцца адным з аргументаў характарыстыкі ''«шокавага пісьменніка»''. Паланіка тлумачыць, чаму ён выкарыстоўвае элементы публіцыстыкі, тым, што, па-першае, лічыць такую ​​форму неверагодна лёгкачытальнымлёгкачытальнай, па-другое, такая форма дазваляе паднесці прыдуманую гісторыю нібы на самай справе адбылася, па-трэцяе, гэта дазваляе эксперыментаваць са структурай [[раман]]а, ладна скарачаючы яго, калі размяшчалі зусім незвязаныя рэчы побач адзін з адным, не хвалюючыся пры гэтым пра вялікую колькасць шматслоўныя пераходных фраз.
 
Многія аглядальнікі сцвярджаюць, што творы Паланіка з'яўляюцца нігілістычнымі або схільнымі да [[нігілізм]]у, тады як сам Паланік запэўнівае, што ён не нігіліст, а [[рамантык]], і яго працы памылкова лічаць такімі, таму што яны нясуць ідэі, у якія большасць проста не верыць. Існуюць думкі пра элементы [[сексізм]]у ў яго творах <ref>{{cite web|url=http://www.everything2.com/index.pl?node_id=1275979|title=That little bitch Marla Singer: A cultural critique of sexism in Fight Club|author=Phillips, Logan.|date=28 сакавіка 2002|work=|publisher=everything2.com|accessdate=2012-09-19|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxYVQ1E|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Лора Мілер з сайта ''Salon.com'' напісала рэзка адмоўную рэцэнзію на ''«Дзённік»''<ref name="salon2">{{cite web|url=http://www.salon.com/2003/08/20/palahniuk_3/|title=Diary|author=Laura Miller.|date=21 жніўня 2003|work=|publisher=Salon.com|accessdate=2012-09-19|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxZ5iC7|archivedate=2012-10-15}}</ref>, на што фаны і сам Паланік даволі хутка адрэагавалі ў секцыі карэспандэнцыі сайта ''Salon''<ref>{{cite web|url=http://www.salon.com/2003/08/26/chuck_3/|title=Chuck Palahniuk responds to Laura Miller's review of his latest book. Plus: Salon readers on Palahniuk fans|author=Chuck Palahniuk.|date=27 жніўня 2003|work=|publisher=Salon.com|accessdate=2012-09-19|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxaYNuW|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Мілер сцвярджае, што раманы Паланіка напісаны ў фальшывым, прэтэнцыёзным стылі, прапановы абсалютна няскладнай, а некаторыя разумныя рэчы ўжо даўно былі апісаны нашмат лепш іншымі пісьменнікамі. Акрамя таго, яна настойвае, што кнігі пісьменніка напоўнены ''«полусырым нігілізмам абкуранага школьніка, які толькі што прачытаў [[Ніцшэ]] і паслухаў Nine-Inch Nails»''<ref name=salon2/>.
 
У дадатак некаторыя літаратурныя крытыкі, у прыватнасці Мілер, сцвярджаюць, што пасля ''«[[Байцоўскі клуб, раман|Байцоўскага клуба]]»'' творы Паланіка стылістычна вельмі падобныя. Напрыклад, пераказчыкі ў ''«Байцоўскім клубе»'', ''«Удушша»'' і ''«Ацалелым»'' маюць амаль аднолькавыя стылі пісьма і гаворкі, нягледзячы на ​​тое, што належаць яны да розных слаяхслаёў насельніцтва ''(напрыклад, «Байцоўскі клуб» распавядаеццарасповяд вядзецца ад асобы прыземлена-мудрыммудрага і цынічнымцынічнага прадстаўнікомпрадстаўніка інтэлектуальнагаінтэлектуальнай працы, а гісторыю ацалелага распавядае чалавек, які знаходзіўся тварам дау тварутвар сада смерцюсмерці)''. Агульнымі рысамі ўсіх гэтых трох раманаў з'яўляюцца вельмі кароткія сказы і абзацы, звароту да поп-культуры і тонкія цынічныя вастрыні на тэму статусу кво, балансу і раўнавагі ў сусвеце<ref name=salon2/>.
 
Некаторыя рэцэнзенты лічаць, што светы, ствараемыя Паланікам, маюць мала агульнага з тым, у якім жыве большасць яго чытачоў, - свет Паланіка, на іх думку, больш выдасканалены, больш змрочны і шакавальнышакуючы. У цэлым, адзначаюць крытыкі, творы пісьменніка накіраваныя выключна на новае пакаленне, бо іх бацькоў раманы могуць жахнуцца<ref name="Thomas Gaughan"/>. СлабанервнымСлабым не нервы раманы Паланіка крытыкі таксама не рэкамендуюць, як і тым, хто ўсё занадта блізка прымае да сэрца, бо творы аўтара вельмі з'едлівыя, жорсткія, а часам і абуральныя<ref name=autogenerated1 />. Некаторых аглядальнікаў здзіўляе, з якой смяротнай сур'ёзнасцю аўтар апісвае рэчы, якія складана прадставіць у сучасным грамадстве<ref>{{cite web|url=http://community.seattletimes.nwsource.com/archive/?date=19961006&slug=2352896|title=`Fight Club' Hits Hard At `Layoff Society'|author=Greg Burkman.|date=6 кастрычніка 1996|work=|publisher=The Seattle Times|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxb6sZK|archivedate=2012-10-15}}</ref>.
 
== Прыхільнікі ==
Радок 179:
 
{{Чак Паланік}}
 
{{Бібліяінфармацыя}}
{{арфаграфія}}
 
{{DEFAULTSORT:Паланік Чак}}