Унебаўзяцце Найсвяцейшай Дзевы Марыі: Розніца паміж версіямі

== У мастацтве ==

Святкаванне Унебаўзяцце Марыі Каталіцкай царквой пачынаецца ад VІІ ст. У тыя ж [[ранняе хрысціянства|раннехрысціянскія часы]] павінны былі з'явіцца адлюстраванні Унебаўзяцця ў сакральным мастацтве — у [[фрэска]]х, [[мазаіка]]х, [[абраз]]ах, кніжных [[мініяцюра]]х. Цялеснае Унебаўзяцце Марыі паказана ў рымскім мастацтве [[ХІ ст.]]: унізе [[апостал]]ы стаяць вакол [[труна|труны]] і глядзяць на неба, дзе [[анёл]]ы падтрымліваюць Марыю<ref>Ilustrowana encyklopedja katolicka. 3. (Najświętsza Maria Panna). Warszawa, 1929. С. 43-47.</ref>. Гэты сюжэт шырока выкарыстаны ў [[гатычная скульптура|гатычнай скульптуры]] на [[партал]]ах касцёлаў. У большасці краін да нашага часу захаваліся абразы з [[XII стагоддзе|XII стагоддзя]]. У [[рэнесанс]]авым і [[барока]]вым мастацтве кампазіцыя Унебаўзяцця складаецца з двух ці трох сфер. Марыя знаходзіцца ў верхняй прасторы з анёламі, сярод апосталаў (унізе) можа быць [[Тамаш, апостал|Тамаш]], які атрымлівае ад Яе [[пояс Багародзіцы|пояс]]. Труна часам усыпана [[лілея]]мі або [[ружа]]мі<ref>Джеймс Холл. Словарь сюжетов и символов в искусстве. М.1999. С. 577—578.</ref><ref name="catholic2"/>.

Сярод найбольш вядомых ілюстрацый Унебаўзяцця Багародзіцы можна назваць алтарныя карціны [[Тыцыян]]а і [[Эль Грэка]]. Сюжэта Унебаўзяцця таксама з'яўляецца ў творах такіх мастакоў, як [[Андрэа дэль Кастанья]], [[Карэджа]], [[Антоніс ван Дэйк|ван Дэйк]], [[Беноца Гацолі]], [[Барталомэ Эстэбан Мурылья]], [[П'етра Перуджына]], [[Нікола Пусэн|Пусэн]] і [[Пітэр Паўль Рубенс|Рубенс]]<ref name="catholic2"/>.