Петроній Максім: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
вікіфікацыя
Jarould (размовы | уклад)
Радок 68:
== Кіраванне і згуба ==
 
[[Файл:Genseric sacking Rome 455 The Sack of Rome, Karl Briullov, 1833-1836.jpg|310px|thumb|[[Карл Паўлавіч Брулоў|Брулоў К. П]]. Нашэсце Гейзерыха на Рым.]]
 
Атрымаўшы фактычную ўладу, Максім вырашыў парадніцца з {{нп3|Дынастыя Феадосія|дынастыяй Феадосія|ru|Династия Феодосия}}, каб абгрунтаваць законнасць свайго кіравання<ref name="PLRE" />, і жаніўся з Ліцыніяй Еўдаксіяй, удавой Валентыніяна III. Ліцынія выйшла за яго замуж неахвотна, бо здагадвалася, што менавіта Петроній арганізаваў забойства яе мужа{{sfn|Mathisen|1999|p=}}. [[Праспер Аквітанскі]] піша, што Максім забараніў ёй аплакваць Валентыніяна<ref name="проспер">''Проспер Аквитанский''. Хроника. 1375.</ref>. Сам імператар толькі паспрыяў умацаванню гэтых падозранняў, бо не толькі не караў смерцю забойцаў, але і ўзвысіў іх{{sfn|Mathisen|1999|p=}}. У [[Канстанцінопаль|Канстанцінопалі]], сталіцы Усходняй Рымскай імперыі, Максіма адмовіліся прызнаць імператарам Захаду; спрабуючы ўмацаваць сваё становішча, ён прызначыў Эпархія Авіта вайсковым магістрам Галіі і адправіў яго ў [[Тулуза|Талозу]], каб заручыцца падтрымкай вестгоцкага караля {{нп3|Тэадорых II|Тэадорыха II|ru|Теодорих II}}{{sfn|Canduci|2010|pp=161—163}}{{sfn|Cameron|2001|p=20}}. Пра спробы Максіма забяспечыць лаяльнасць арміі таксама сведчыць то, што за нядоўгі час яго кіравання ў Рыме былі адчаканены шмат залатых манет, якімі плацілі пенсіён вайскоўцам{{sfn|Mathisen|1999|p=}}. Пры гэтым ніводнай медзянай ці срэбнай манеты, датаванай гэтым перыядам, не захавалася{{sfn|Mathisen|1999|p=}}.