Усе анчоўсы насяляюць у некаторым выдаленні ад берагоў, ніколі не выходзячы ў адкрыты акіян; сустракаюцца пры тэмпературы вады ад 6 да 22 °C. Здзяйсняюць сутачныя (вертыкальныя) і сезонныя міграцыі. Максімальная даўжыня анчоўсаў не перавышае 20 см, але колькасць гэтых стайных рыб вельмі вялікая. Па агульнай масе ўсіх асобін яны займаюць першае месца сярод рыб, а па колькасці асобнікаў саступаюць толькі некаторым дробным глубоководным рыбка, у прыватнасці циклотонам (Cyclothone). Усе анчоўсы — планктафагі і гуляюць важную ролю ў марскіх трафічных ланцугах, у сваю чаргу, служаць ежай для драпежных рыб, дэльфінаў, кальмаров і марскіх птушак. Пладавітасць 20-30 тыс. ікрынак.
Промысел
Анчоўсы — адна з найважнейшых груп прамысловых рыб. У 1970—1971 гг. іх штогадовы вылаў дасягнуў 12-14 млн. тон, з якіх 11-13 млн. тон прыпадалі на перуанскага анчоўса. У 1980-х гг. у сувязі з празмерным вылаве пры неспрыяльнай змене клімату запасы гэтага віду зменшыліся, але да 1990-м гг. амаль аднавіліся ў ранейшым аб'ёме. Істотную ролю ў здабычы гуляюць таксама еўрапейскі і японскі анчоўсы. Трапічныя віды маюць толькі мясцовае прамысловае значэнне. Ловяць анчоўсаў галоўным чынам кашальковыми невадамі.
Каштоўнасць анчоўсаў як аб'екта рыбалоўства ў значнай ступені вызначаецца высокай тлустасцю гэтых рыб. Так, азоўская хамса восенню пасля заканчэння нагула змяшчае 23-28 % тлушчу. Смакавыя якасці гэтых рыб вельмі высокія. Яшчэ ў антычны час міжземнаморскія анчоўсы высока цаніліся ў салёным выглядзе і для падрыхтоўкі падліўкі гарум; у Японіі і Карэі анчоўсы традыцыйна ўжываюцца ў ежу. Аднак анчоўсы ідуць у ежу далёка не ўсюды. Амаль увесь ўлоў перуанскага анчоўса, напрыклад, накіроўваецца на выраб рыбнай мукі для кармлення жывёлы і ўгнаенні палёў. Шмат трапічных анчоўсаў, а таксама японскага і каліфарнійскага анчоўса ідзе на корм для культывуюцца відаў рыб і на прынаду для тунцеловного промыслу.
