Ігнат Багдашэўскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1:
'''Ігнацы Багдашэўскі''' (на транслітарацыю не трэба крыніц, ён сам пісаўся ''Ignacy'', што яшчэ можна хацець? ) ({{lang-pl|Ignacy Bogdaszewski}}; {{ДН|||1807}} — {{ДС|||1864}}), таксама '''Ігнат Стэфанавіч (Ігнацій Сцяпанавіч'''<ref name=":1">Паказальнік імёнаў // Архіў уніяцкіх мітрапалітаў. Дакументы да гісторыі царквы ў Беларусі XV—XIX стст. у фондзе «Канцылярыя мітрапаліта грэка-уніяцкіх цэркваў у Расіі»: Даведнік. Склад. С. І. Паўловіч, Т. М. Мальцава — Т. 1. — Мінск-Полацк, 1999. — 386 с. ISBN 985-6448-05-0: ''«Богдашевский Игнатий Степанович, секретарь полоцкого архиепископства 3212, 3309, 3351, 3365, 3392, 3449, 3474»''.</ref>''') Багдашэўскі''' — грамадскі дзеяч, прадпрымальнік і польскамоўны паэт.
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў сям'і навагрудская суддзі Стэфана Багдашэўскага і Разіны Блоцкай, сястры уніяцкага мітрапаліта [[Іасафат Булгак|Іасафата Булгака]]. Скончыў Мінскую гімназію. Вучыўся ў Віленскім універсітэце. Падчас навучання ва ўніверсітэце заняўся літаратурнай творчасцю. Пасля ўніверсітэта быў сакратаром полацкага архіепіскапства, калі кафедру займаў (1833—1838) мітрапаліт І. Булгак<ref name=":1" />.<ref name=":0">''Сурмачэўскі І.'' [http://media.catholic.by/nv/n66/art13.htm Wiazyń, Вязынь, Вязань] // «Наша Вера» № 4(66), 2013.</ref>
 
У 1828 годзе ўжо быў мінскім павятовым харунжым<ref>1.1.29. Метрика о Крещении Клары Мальвины Ганской // Ганские. Прошлое и настоящее : Документально-историческое эссе / П.  Н.  Ганский. -- — Оренбург: ООО ИПК "«Университет"», 2012. </ref>. У 1836 годзе ў спадчыну па дзядзьку Антоніі Багдашэўскім атрымаў [[Вязань|Вязынскі маёнтак]]. Абраны мінскім павятовым маршалкам (з 1841), атрымаў чын калежскага асэсара{{крыніца?}}, затым калежскага сакратара{{крыніца?}}. Разам з сястрой Антанінай, у сваім мінскім '''(глядзіце БП-2008: з вялікай літары пішацца "«першае слова ў састаўных уласных геаграфічных і астранамічных назвах"», як то Бярэзінскі біясферны запаведнік, але бярэзінскія лясы пішуцца з малой -- — гэта проста прыметнік, а не назва)''' доме на [[Высокі рынак|Высокім Рынку]] даваў вечарыны паэзіі, так званыя «чацвяргі», якія збіралі мінскі бамонд і былых выхаванцаў Мінскай гімназіі, у т.л. Антона і Людавіка Горватаў, Апалінарыя Свентаржэцкага, Міхала Корсака, Вейсенгофа і інш.<ref name=":0" />
 
== Творчасць ==
Радок 21:
 
Атон-Генрых (1849—1907) у спадчыну па бацьку атрымаў Антосін, Падлессе і Бярэжа. Кіраваў грашовымі справамі Мінскага дабрачыннага грамадскага аб'яднання, таксама быў дырэктарам Таварыства ўзаемнага крэдыту. Меў трох дачок — '''Станіславу''', '''Сафію''' і '''Эмілію''', над якімі пасля яго смерці ўзяў апеку сябра сям'і [[Эмерык Аўгуст Чапскі]]. Сафія Багдашэўская выйшла замуж за сына вядомага навукоўца [[Якуб Наркевіч-Ёдка|Якуба Наркевіча-Ёдкі]].<ref name=":0" />
 
== Бібліяграфія ==
* Kilka ballad i powieści. Wilno. w Drukarni Dyecezalney JXX. Missyonarzów. 1826. [8], 99, [1] s.; 12 cm.
* Dumy historyczne rossyyskie К. Rylleiewa. Przekład polski. Z pycinami i notami na fortepiano. Wilno. 1829.
 
== Узнагароды ==
Радок 30 ⟶ 26:
* Ордэн Св. Уладзіміра 4 ст.
* Медаль «У памяць вайны 1853—1856»
 
== Бібліяграфія ==
* Kilka ballad i powieści. — Wilno.: w Drukarni Dyecezalney JXX. Missyonarzów., 1826. [8], 99, [1] s.; 12 cm.
* Dumy historyczne rossyyskie К. Rylleiewa. Przekład polski. Z pycinami i notami na fortepiano. — Wilno. 1829.
 
{{зноскі}}