Багуслаў Радзівіл: Розніца паміж версіямі

 

З сямі гадоў выхоўваўся у [[ВКЛ]] пад апекай стрыечнага дзядзькі [[Крыштаф Мікалаевіч Радзівіл Пярун|Крыштафа Радзівіла Пяруна]]. У [[1637]] выехаў вучыцца ў [[Нідэрланды]], але кінуў навучанне дзеля ўдзелу ў [[Нідэрландская буржуазная рэвалюцыя, 1568-1648|вайне з іспанцамі]]. Пазней вучыўся ў [[Парыж]]ы ў Акадэміі рыцарскай. Падарожнічаў па Еўропе, удзельнічаў у войнах і [[міжбой|міжбоях]]. У [[1648]] вярнуўся ў [[Рэч Паспалітая|Рэч Паспалітую]], калі даведаўся пра [[Антыфеадальная вайна ў Рэчы Паспалітай, 1648-1651|казацкую вайну]]. Для барацьбы з казакамі наняў 2 тыс. [[пяхота|пехацінцаў]], [[рэйтары|рэйтараў]] і [[драгуны|драгунаў]]. У антыказацкіх кампаніях удзельнчаў як генерал каралеўскай гвардыі. Улетку [[1654]] спазніўся пад Шклоў да вялікага гетмана літоўскага [[Януш Крыштафавіч Радзівіл|Януша Радзівіла]] і практычна не ваяваў, у наступным годзе браў удзел у контрнаступе і кіраваў дывізіяй Януша Радзівіл пры [[Аблога Магілёва, 1655|аблозе Магілёвам]], калі той быў хворы. Разам з Янушам Радзівілам з'яўляўся ініцыятарам [[Кейданская ўнія, 1655|Кейданскай уніі]] — пераходу ВКЛ пад пратэктарат [[Швецыя|Швецыі]]. Перайшоўшы да шведаў, узначальваў брандэнбургскую армію на тэрыторыі [[Герцагства Прусія|Прусіі]] ([[1657]]-[[1658]]), пасля вярнуўся на бок Рэчы Паспалітай і ваяваў супраць Швецыі ў [[Герцагства Курляндыя|Курляндыі]].

 

{{пачатак артыкулу}}