Сэмюэл Бекет: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
вікіфікацыя, афармленне |
||
Радок 4:
|Выява = Samuel Beckett, Pic, 1.jpg
|Апісанне выявы = Сэмюэл Бекет у 1977
|Дата нараджэння =
|Месца нараджэння =
|Дата смерці =
|Месца смерці =
|Грамадзянства = [[Ірландыя]]
|Род дзейнасці =
|Гады актыўнасці = [[1929]]—[[1989]]
|Кірунак = [[мадэрнізм]], [[тэатр абсурду]]
Радок 19:
|Вікікрыніца =
}}
'''Семюэл Ба́рклі Бекет'''<ref>Напісанне '''Сэмюэл Барклі Бекет'''паводле БЭ ў 18 т. — Т.2, Мн., 1996, С. 376.</ref> ({{lang-en|Samuel Barclay Beckett}}; {{ДН|13|4|1906}} — {{ДС|22|12|1989}}) — [[Ірландыя|ірландскі]]
== Біяграфія ==
Радок 26:
Бекетава сям'я (раней ''Becquet'') быццам бы выводзілася з роду [[Гугенот]]аў і перабралася ў Ірландыю з [[Францыя|Францыі]] пасля адхілення [[Нантскі Эдыкт|Нантскага Эдыкту]] ў [[1685]] годзе, хаця гэтая тэорыя здаецца непраўдападобнай<ref>Кронін, 3-4</ref>. Бекеты былі вернікамі [[Ірландскі Касцёл|Ірландскага Касцёла]]. Сямейны дом, Кулдрынег у [[Горад Дублін|Дубліне]] ў раёне [[Фоксрок]], быў вялікай сядзібай з садам і тэністым кортам, пабудаванай у 1903 годзе Бекетавым бацькам Вільямам. Сядзіба і сад, разам з навакольнымі краявідамі, дзе Семюэл Бэкет часта шпацыраваў са сваім бацькам, недалёкі Леапардстаўн Рэйскоўрс, чыгуначны вакзал у Фоксрок і вуліца Харкоўрт, апошняя станцыя гарадской лініі, — усе гэтыя месцы выступаюць у яго ранняй прозе і дзеятворах.
Пяцігадовым хлопчыкам, Бекет хадзіў у мясцовую музычную школку, дзе ўпершыню пачаў вывучаць музыку, а пасля перайшоў у Эрльсфард Хаус Скул, якая размяшчалася ў цэнтры горада, непадалёк ад вуліцы Харткоўрт. У [[1919]] годзе Бэкет пайшоў у [[Партора Роял Скул]] у [[Эніскілен]]е, [[Каўнты Ферменег]]
== Беларускія пераклады ==
* Не-я / Пераклад [[Лявон Баршчэўскі|Л. Баршчэўскі]] // Пры зачыненых дзвярах: Драматычныя творы. Мн., 1995.
* У чаканьні Гадо / Пераклад В. Воранава. Мн., 2005.
* Канец гульні / Пераклад [[Зміцер Колас|Зм. Коласа]] // Сартр Ж.-П. Мухі; Камю А. Праведнікі; Бэкет С. Канец гульні. Мн., 2005 (
{{зноскі}}
| |||