Кушнерства: Розніца паміж версіямі

 

Прымітыўныя спосабы вырабу шкур былі вядомыя на тэрыторыі Беларусі ў глыбокай старажытнасці, у познім [[палеаліт|палеаліце]] (каменныя скрабкі, касцяныя іголкі). Пасля пачатку развядзення авечак (3 тыс. д.н.э.) з'яўляецца прымітыўная апрацоўка аўчын. У [[Сярэднявечча|Сярэднявеччы]] ўзровень тэхнікі апрацоўкі шкур быў ужо даволі высокі. У 16—пач. 17 ст. ў Беларусі засноўваліся [[цэхі]] кушняроў ([[Магілёў]], [[Мінск]], [[Полацк]], [[Віцебск]], [[Брэст]], [[Слуцк]], [[Клецк]], [[Гродна]], [[Давыд-Гарадок]]), з канца 18 ст. з'яўляюцца скураныя мануфактуры (найбуйнейшыя з іх — [[Тызенгаўз]]а ў Гродне, [[Зорыч]]а ў [[Шклоў|Шклове]], [[Галынскія|Галынскага]] ў [[Крычаў|Крычаве]]).