'''{{вызнч|1=Барока'''}} ({{lang-it|barocco}} -– «вычварны», «пачварны») — стыль [[мастацтва]] і [[архітэктура|архітэктуры]], які панаваў у еўрапейскім мастацтве з апошняй трэці [[XVI стагоддзе|ХVІ стагоддзяст.]] і амаль да канца [[XVIII стагоддзе|ХVІІІ стагоддзяст]]. Адметныя рысы барока - кідкая каляровасць і дынамічнасць. Першапачаткова тэрмін "«барока"» меў негатыўны сэнс так як сваёй відавочнай пышнасцю і вычварнасцю супрацьпастаўляўся гармоніі [[рэнесанс | рэнесансу]]у. Галоўным фактарам узнікнення стылю барока з'яўляецца каталіцкая [[контррэфармацыя]], якая з дапамогай новага мастацтва імкнулася абвергнуць ідэі гуманізму[[гуманізм]]у рэнесансу, барока быў прызваны праслаўляць і прапагандаваць моц улады, знаці і царквы, што, у пэўнай ступені, спарадзілі [[рэфармацыя|рэфармацыйны]] рух ва ўсёй Еўропе. Але разам з тым барока выразіў прагрэсіўныя ідэі аб складанасці светабудовы, бясконцасці і мнагастайнасці сусвету, яго зменлівасці. Мастацтва барока пачало адлюстроўваць дуалістычную прыроду чалавека, барацьбу ў ім нябеснага і зямнога пачаткаў, чалавек пачаў успрымацца як частка сусвету, як складаная асоба, перажываючая ўнутраныя канфлікты.
