Раджэндра Прасад: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: '{{}} '''Раджэндра Прасад''' ({{ДН|3|12|1884}}, Зерадэі, Брытанская Індыя - {{ДС|28|2|1963}}, Патна, Інды...'
 
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
{{ДД}}
'''Раджэндра Прасад''' ({{ДН|3|12|1884}}, Зерадэі, [[Брытанская Індыя]] - — {{ДС|28|2|1963}}, [[Патна]], [[Індыя]]) - — індыйскі змагар за незалежнасць Індыі, першы прэзідэнт краіны (1950-19621950—1962).
 
== Біяграфія ==
Паходзіў са змяшанай касты «каястха» - — пісцы. Яго бацька быў вучоным-філолагам ў галіне санскрыту і персідскага моў. Бацькі жанілі яго ў 12 гадоў.
 
У 18 гадоў ён паступіў ва [[універсітэт Кулькуты|ўніверсітэт Калькуты]], у 1915 годзе з адзнакай стаў магістрам права. Працаваў у розных навучальных установах у якасці выкладчыка. Пасля атрымання ступені па эканоміцы з'яўляўсяз’яўляўся [[прафесар]]ам англійскай мовы ў каледжы Langat Singh, з 1909 года - — прафесарам эканомікі ў гарадскім каледжы Калькуты. Завяршыў адукацыю атрыманнем доктарскай ступені ў галіне права ў [[Алахабадскі ўніверсітэт|Алахабадскім універсітэце]].
 
Займаўся адвакацкай практыкай у [[Бхагалпур]]ы. У 1916 годзе паступіў на службу ў Высокі суд правінцыі Біхар і Арыса.
 
Упершыню прыняў удзел у мерапрыемстве [[Індыйскі нацыянальны кангрэс|Індыйскага нацыянальнага кангрэса]] ў Калькуце ў 1906 годзе, стаў яго членам ў 1911 годзе. На сесіі Індыйскага нацыянальнага кангрэса, які праходзіў у 1916 годзе ў Лакхнау пазнаёміўся з [[Махатма Гандзі]], а затым і з [[Джавахарлал Нэру|Джавахарлалам Нэру]]. У 1920 годзе прыняў рашэнне завяршыць кар'ерукар’еру юрыста, а таксама свае абавязкі ва ўніверсітэце для дапамогі нацыянальна-вызваленчаму руху. Пісаў артыкулы для апазіцыйных выданняў і актыўна ездзіў па краіне, прапагандуючы ідэі незалежнасці.
 
У кастрычніку 1934 года на сесіі ў Бамбеі быў абраны прэзідэнтам Індыйскага нацыянальнага кангрэса (ІНК). Пазней неаднаразова падвяргаўся турэмнаму зняволенню, хоць і не на доўгі перыяд. Узначальваў камітэты дапамогі пацярпелым ад землятрусу ў Біхары (1934) і ў Квеце (1935). Пасля прыняцця ў 1942 годзе ІНК рэзалюцыі «Прэч з Індыі!» (Quit India Resolution) быў арыштаваны і да 15 чэрвеня 1945 года знаходзіўся ў турэмным зняволенні.
 
Пасля ўтварэння Часовага ўрада Індыі - — Выканаўчага савета пры віцэ-каралі Індыі 2 верасня 1946 года ён стаў кіраўніком дэпартамента харчавання і сельскай гаспадаркі. Пазней ён тройчы абіраўся старшынёй Устаноўчага сходу, а пасля ўступлення ў сілу падрыхтаванай сходам [[КАнстытуцыя Індыі|Канстытуцыі Індыі]] 26 студзеня 1950  г. абраны першым прэзідэнтам краіны. Заклаў традыцыю незалежнасці прэзідэнта ад партыйнай прыналежнасці, выйшаўшы пасля абрання прэзідэнтам з Індыйскага нацыянальнага кангрэса.
 
Паміж 1958 і 1960 гадамі ў якасці прэзідэнта наведаў з дзяржаўнымі візітамі Японію, Цэйлон, СССР, Малайскую Федэрацыю і Інданезію.