Мікалаеўская чыгунка: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
артыкул пакінуты |
|||
Радок 171:
На лініі былі пабудаваныя новыя станцыі і платформы. У 1869 годзе на многіх станцыях для набору вады паравозамі былі ўсталяваныя гідракалонкі. У дадатак да круглых дэпо, ужо не здольным змясціць больш новыя і, адпаведна, доўгія паравозы, было пабудавана 10 прастакутных дэпо: 7 з іх з дванаццаццю, а 3 — з чатырма стойламі. У Маскве было пабудавана веерныя дэпо на дзевятнаццаць стойлаў{{Sfn|Постройка и эксплуатация…|1901|с=51}}. Першая ў Расіі сартавальная станцыя была адкрыта ў Санкт-Пецярбургу ў 1879 годзе. Станцыя будавалася двухбаковай — з сартавальнымі паркамі па абодва бакі ад галоўных шляхоў. Кожны парк меў нахільныя выцяжныя пуці ухілам у 10 ‰.
Павялічвалася колькасць вагонаў у цягніку. Да канца [[19 стагоддзе|XIX стагоддзя]] у пасажырскім складзе было да 11 вагонаў, таварны складаўся з 50. З 1860-х гадоў пасажырскія вагоны сталі аснашчацца туалетамі, а таксама ацяпляцца{{Sfn|Шадур Л. А.|1988|с=46}}. У 1870-я гады кур'ерскі цягнік пераадольваў адлегласць ад сталіцы да Масквы за 15 гадзін, паштовы за 18 гадзін, пасажырскі за 24 гадзіны<ref>{{Кніга|год=1877}}</ref>. У 1892 годзе на ўчастку паміж Пецярбургам і Масквой хадзіла 17 пасажырскіх і 30 таварных пар цягнікоў у суткі. Кур'ерскі цягнік пераадольваў адлегласць паміж сталіцамі за 13 гадзін<ref name="Брокгауз104">{{
== Эканамічныя паказчыкі ==
| |||