Уладзімір Сцяпанавіч Ліпскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
вікіфікацыя, стыль, цёзкі
Радок 1:
{{Цёзкі2|Ліпскі}}
{{Пісьменнік
| Імя = Уладзімір Ліпскі
Радок 23 ⟶ 24:
| Вікікрыніцы =
}}
'''Уладзімір Сцяпанавіч ЛІ́ПСКІЛіпскі''' ({{ДН|6|5|1940}}, в. [[Шоўкавічы]], {{МН|Рэчыцкі раён|у Рэчыцкім раёне|}}, [[Гомельская вобласць]]) — беларускі [[пісьменнік]], [[грамадскі дзеяч]].
 
'''Уладзімір Сцяпанавіч ЛІ́ПСКІ''' ({{ДН|6|5|1940}}, в. [[Шоўкавічы]], {{МН|Рэчыцкі раён|у Рэчыцкім раёне|}}, [[Гомельская вобласць]]) — беларускі [[пісьменнік]], [[грамадскі дзеяч]].
 
== Біяграфічныя звесткі ==
Нарадзіўся ў сялянскай сям'ісям’і. У 1960 годзе скончыў Мінскі тэхнікум харчовай прамысловасці. Працаваў на [[Гарадзейскі цукровы камбінат|Гарадзейскім цукровым заводзе]] (1960-641960—1964), у нясвіжскай раённай газеце «Чырвоны сцяг» (1964-671964—1967). Завочна скончыў аддзяленне журналістыкі [[БДУ|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]] (1966). У 1967-681967—1968 гг. першы сакратар Нясвіжскага райкама камсамола, у 1968-761968—1976 — у апараце ЦК [[ЛКСМБ]], у 1976-781976—1978 — адказны сакратар праўлення СПСаюза пісменнікаў БССР. З 1978 года галоўны рэдактар часопіса [[Вясёлка (1957)|«Вясёлка»]]. З 1988 года — старшыня праўлення Беларускага аддзялення Савецкага дзіцячага фонду, пасля прэзідэнт Беларускага дзіцячага фонду, віцэ-прэзідэнт Міжнароднай асацыяцыі дзіцячых фондаў. Ініцыятар і старшыня I Усебеларускага фестывалю народнага гумару ў [[Аўцюкі|Аўцюках]] Калінкавіцкага раёна Гомельскай вобласці (1995).
 
== Творчасць ==
У друку выступае з 1964 года. Аўтар кніг публіцыстыкі «Райкомаўскія будні» (1971), «Дзень за днём» (1973), «Знайдзі сябе» (1974), «Якое яно, шчасце?» (1977), нарысаў «Прыдзвінскі цуд» (1975), «Высокія зоркі» (1981), дакументальных аповесцей «Крутыя вёрсты» (1980, пастаўлена радыёп'есарадыёп’еса ў 1978), «Урокі Купрэвіча» (1987), «Любі мяне пры ўсякай долі…» (з Б. Чалым, 1989; пра моладзь, вывезеную ў час [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]] ў Германію), «Невядомы» (1990; пра нарадавольца [[Ігнат Яўхімавіч Грынявіцкі|І. Грынявіцкага]]), зборнікаў прозы «Раны» (1987), «Дзень нараджэння» (1988). Пра родную вёску, праблемы выхавання моладзі аповесць «Адпяванне жывых» (1993). Тэма дзяцей-сірот узнята ў дзённіку «Бацькі і дзеці» (1995). Аповесць «Я: Праўдзівы аповяд пра твой і мой радавод» (1998) створаная на архіўных і дакументальных матэрыялах, расказвае пра карані сем'яўсем’яў, прозвішчаў, гербаў. Кнігу «Мама. Малітва сына» (1999) Уладзімір Ліпскі напісаў да стагоддзя сваёй маці. Прозвішчы землякоў, іх жыццёвыя лёсы i сталі матэрыялам для скрупулёзнага даследавання пісьменніка ў кнізе «Мы: аповесць пра нашы прозвішчы» (2006).
 
Выдаў кнігі аповесцей, апавяданняў, казак (у т.л. казкі-коміксы) для дзяцей «Рыгоркавы прыгоды» (1974), «Марынчына казка» (1977), «Клякса-Вакса і Янка з Дзіўнагорска» (1982), «Лаўрэнавы працадні» (1984), «Пралескі ў небе» (1997), «Антонік-понік» (1998), «Наша Маша» (2002), «Прыгоды нуліка» (2007) «Я тут жыву: дзецям пра Беларусь» (2008) і інш. Творы для дзяцей адметныя веданнем дзіцячай псіхалогіі, займальнасцю, жывой народнай мовай, дасціпнасцю. Паводле аповесці «Вясёлая азбука» ў [[Беларускі дзяржаўны акадэмічны музычны тэатр|Дзяржаўным музычным тэатры Беларусі]] пастаўлены мюзікл «Прыгоды ў замку Алфавіт» (1996, лібрэта С. Клімковіч, муз. В. Войціка).
 
== Узнагароды ==
* 1993  — [[Літаратурная прэмія імя Я. Маўра]] за кнігу «Падкідыш».
* 1997  — Літаратурная прэміі імя В. Віткі за аповесць «Загадкавы чалавечак».
* 1998  — Міжнародная прэмія А. Швейцара за дабрачынныя справы на карысць дзяцей, заложнікаў чарнобыльскай трагедыі.
* 2001  — Дзяржаўная прэмія Беларусі.
* 2005  — прэмія Міжнароднай асацыяцыі дзіцячых фондаў.
* 2007  [[Ордэн «Францыска Скарыны»]] (за нумарам 109).
* 2015  — спецыяльная узнагарода «За асабісты ўклад у развіццё дзіцячай прэсы» па выніках ХІ Нацыянальнага конкурсу друкаваных СМІ «[[Залатая Ліцера]]»<ref>{{артыкул|аўтар=Палуян Ч. |загаловак=Узнагароды, якія натхняюць |арыгінал= |спасылка= |аўтар выдання= |выданне=[[Літаратура і мастацтва (1932)|Літаратура і мастацтва]] |тып=газ. |месца= Мн.|выдавецтва=[[Саюз пісьменнікаў Беларусі|СПБ]], [[Выдавецкі дом «Звязда»|РВУ «Звязда»]] |год= 8 мая 2015|выпуск= 4818|том= |нумар= 18|старонкі= 2|isbn= |issn= }}</ref>.
 
== Бібліяграфія ==
Радок 66:
* Мы: аповесць пра нашы прозвішчы / Уладзімір Ліпскі. — Мінск: Беларусь, 2006. — 262 с.
* Чыстая брахня: інструкцыя для Каласкоў і Калінак, якія позна вяртаюцца з вечарынак / Уладзімір Ліпскі. — Мінск: Асобны, 2006. — 126, [1] с.
* Нарачанская Чайка: п'есап’еса-ява пра Марыю Захарэвіч, народную артыстку Беларусі / Уладзімір Ліпскі. — Мінск: Беларусь, 2006. — 125, [2] с., [16] л. іл.
* Прыгоды Нуліка: аповесць-казка: [для малодшага школьнага ўзросту] / Уладзімір Ліпскі. — Мінск: Мастацкая літаратура, 2007. — 67, [3] c.
* Аўцюкоўскія шуры-муры: [жарты] / Уладзімір Ліпскі. — Мінск: Кнігазбор, 2008. — 371 с.