Каятан Марашэўскі: Розніца паміж версіямі

Прафесар рыторыкі і паэтыкі [[Забельскі дамініканскі калегіум|Забельскага дамініканскага калегіума]] (в. [[Аграгарадок Валынцы|Валынцы]], [[Верхнядзвінскі раён]] Віцебскай вобл.), дзе разам з [[Міхал Цяцерскі|Міхалам Цяцерскім]] і Ігнацыям Юрэвічам стварыў [[Забельскі школьны тэатр]].

 

Аўтар беларуска-польскай «[[Камедыя, п'еса|Камедыі]]» і польскай трагедыі «Свабода ў няволі» (паст. ў 1787 у мясцовым школьным тэатры). Дзейнасць драматурга прыпадала на самы канец XVIII ст., у якім Беларусь перажыла сапраўдны тэатральны бум. К. Марашэўскі не мог не ведаць і пра агромністую папулярнасць выступленняў вандроўных артыстаў-скамарохаў. Не апошнюю ролю ў станаўленні драматурга адыграла і асяроддзе, у якім яму давялося працаваць. Калектыў выкладчыкаў Забельскага калегіума быў нешматлікім. У 1802 годзе ў калегіуме працавала, напрыклад, толькі шэсць выкладчыкаў і было восемдзесят навучэнцаў.

 

У Забельскім рукапісным зборніку захаваліся толькі два драматургічныя творы К. Марашэўскага. У «Камедыі» паказана цяжкае жыццё прыгоннага селяніна Дзёмкі, выказваецца асветніцкая думка, што шчасце залежыць не ад лёсу, а ад чалавечых учынкаў. Твор напісаны ў адпаведнасці з эстэтыкай [[класіцызм]]у, аднак адчуваецца ўплыў барочных інтэрмедый, якія ўпершыню ў беларускай літаратуры сінтэзуюцца ў [[камедыя|камедыю]]. Ідэі асветніцтва выявіліся ў трагедыі «Свабода ў няволі», дзе галоўны герой — рымскі палкаводзец [[Велізарый]] — вышэй асабістых інтарэсаў ставіць інтарэсы радзімы.

 

 

== Бібліяграфія ==