Яўген Паўлавіч Плужнік: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 2:
'''Яўген Паўлавіч Плужнік''' ({{lang-uk|Євген Павлович Плужник}}; псеўданім '''Канцемірянін''' ({{lang-uk|Кантермирянин}}); {{ДН|26|12|1898|14}}, Канцеміраўка, [[Варонежская губерня]], [[Расійская імперыя]] — {{ДС|2|2|1936}}, [[Салаўкі]], [[РСФСР]], [[СССР]]) – украінскі паэт, драматург, перакладчык. Ахвяра сталінскага тэрору.
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў слабадзе Канцеміраўка Багучарскага павета Варонежскай губерні (Усходняя Слабажаншчыны[[Слабажаншчына]]). Ягоны бацька — выхадзец з [[Палтава|Палтавы]].
 
Некаторы час вучыўся ў Варонежскай гімназіі (выключаны за ўдзел у нелегальных гуртках), пазней - у [[Растоў-на-Доне|Растове-на-Доне]], БабровыяБаброве (ВоронежчинаВаронежчына). У 1918 годзе сям'я пераязджае ў [[Палтаўская губерня|Палтаўскую губерню]], дзе Е.Яўген ПлужникПлужнік працуе настаўнікам мовы і літаратуры.
 
З 1920 году вучыўся ў Кіеўскім заатэхнічныязаатэхнічным інстытуце, у якімдзе працаваў муж яго сястры; навучанне пакінуў, каб стаць акцёрам[[акцёр]]ам. З 1921 гадыгоду паэт вучыўся ў Кіеўскім музычна-драматычным інстытуце імя Мікалая Лысенка, дзе вучыўся ў вядомага тады прафесара Уладзіміра СладкопевцевСладкапеўцэва разам з В. Страявым і В. ОсееваАсеявай. Нягледзячы на ​​поспехі ў інстытуце ён вымушаны кінуць вучобу з-за [[Сухоты|сухотаў]]. З 1924 года становіцца актыўным удзельнікам арганізацыі «ЗвяноЛанка».
 
У 1926 году хвароба абвастрылася, аднак паэт выжыў ( «Ты ведаеш, калі вельмі захацець, можна і не памерці ...»). Лячэнне праходзіў у [[Ворзель|Ворзеле]]. З тых часоў двойчы ў год - у Крыму або на Каўказе. З 1923 года Яўген працаваў у рэдакцыях перакладчыкам, а па вечарах працягваў самаадукацыя і пісаў вершы.
 
4 снежня 1934 арыштаваны НКВД. Абвінавачаны ў прыналежнасці да нацыяналістычнай тэрарыстычнай арганізацыі. Ў 1935г года выязной Ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда разам з Г. эпік, М. Куліш, В. Пидмогильным, А. кія і іншымі прысуджаны да расстрэлу. Пазней прысуд зменены на доўгі лагерны заключэнне на Салаўках, дзе ён памёр ад сухот. Яго апошнімі словамі была фраза «Я умоюсь, успомню Днепр і памру». Пахаваны на лагерным могілках. Магіла не захаваўся.