Міхаіл Восіпавіч Каяловіч: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1:
[[Выява:Koyalovich.jpeg|thumb|thumb|250px|right|М. О. Каяловіч]]
{{вызнч|1=Міхаіл Восіпавіч}} {{вызн|1=Каяловіч}} (20 верасня ([[2 кастрычніка]]) [[1828]], м. Кузня, [[Гродзенская губерніягуберня]], [[Расійская імперыя]]—23 жніўня ([[4 верасня]]) [[1891]], [[Санкт-Пецярбург]]), расійскі гісторык, славянафіл.
 
Сын свяшчэнніка. Скончыў Супрасльскае духоўнае вучылішча, [[Літоўская духоўная семінарыя|Літоўскую духоўную семінарыю]] ([[1851]]), [[Санкт-Пецярбургская духоўная акадэмія|Санкт-Пецярбургскую духоўную акадэмію]] ([[1855]]), дзе і стаў выкладчыкам у [[1856]] годзе: у 1856—1862 годзе працаваў на кафедры параўнальнага багаслоўя і рускага расколу, у [[1862]]—[[1868]] — на кафедры рускай грамадзянскай і царкоўнай гісторыі, з [[1868]] да смерці — на кафедры рускай грамадзянскай гісторыі. З [[1865]] — член Камісіі па разбору і апісанню архіва Свяцейшага СінодаСіноду. У [[1873]] стаў доктарам багаслоўя (дысертацыя «Гісторыя ўз'яднання заходнерускіх уніятаў старых часоў (да 1800)») і ардынарным прафесарам Санкт-Пецярбургскай духоўнай акадэміі.
 
Друкаваўся ў перыядычных выданнях — газеце «[[Дзень (газета)|Дзень]]», часопісе «[[Грамадзянін (часопіс)|Грамадзянін]]», з сынам выдаваў палітыка-літаратурны штотыднёвы часопіс «[[Праўда (часопіс)|Праўда]]» (з [[1888]]).
 
Навуковыя даследаванні Каяловіча прысвечаныя гісторыі ўніяцтва, царкоўнай і агульнай гісторыі Заходняга краю, гісторыі рускай самасвядомасці, гістарыяграфіі гісторыі Расіі. Ён быў прыхільнікам [[заходнерусізм]]ау, адстойваў пункт погляду, што беларусы з'яўляюцца самабытнай часткай рускага народа, развіваў нацыянальна-манархічныя ідэі, ідэі адзінства рускага народа (куды ўключаліся ўкраінцы і беларусы). Паводле думкі Каяловіча, уся гісторыя Паўночна-Заходняга краю — гэта руская гісторыя, тут жыве рускі народ, мясцовае беларуская гаворка — гэта «мост» паміж маларасійскай і вялікарускай гаворкамі<ref>[http://www.pravoslavie.ru/archiv/prorokizaprus.htm Пророки и лжепророки Западной Руси]</ref>.
 
КояловичКаяловіч адмаўляў гістарычны аб'ектывізм: «Не давярайце зманлівай аб'ектыўнасці, у гісторыі яе менш усяго; у гісторыі амаль усё суб'ектыўна»<ref name="koyal">Коялович М. О. История Русского самосознания. — Минск: Лучи Софии, 1997.</ref>. Лепшым з «суб'ектывізмаў» гісторык лічыў славянафільскі суб'ектывізм: «Ён лепш іншых, — сцвярджаў прафесар, — і ў народным, і ў навуковым сэнсе, і нават у сэнсе магчыма правільнага разумення і засваення агульначалавечай цывілізацыі»<ref name="koyal" />.
 
Ажаніўся з Надзеяй Платонаўнай Менчыц ([[1858]]). Меў траіх сыноў.