Павел Ізотавіч Якубовіч: Розніца паміж версіямі

Адзін з вядучых беларускіх журналістаў. Атрымаў вядомасць у савецкі час сваімі [[фельетон]]амі і спартыўнымі рэпартажамі, потым перайшоў на палітычныя тэмы. Працаваў загадчыкам аддзела ў газеце «[[Знамя юности]]» (1977 – 1987 гг.), рэдактарам аддзела ў часопісе «[[Родник]]» (1987 – 1988), аглядальнікам у [[Народная газета (1990)|«Народнай газеце»]] (1988 – 1994 гг.), першым намеснікам галоўнага рэдактара газеты «[[Советская Белоруссия]]».

УзначальвайУзначальваў экспертную групу аб умовах доступу апазіцыі да дзяржаўных СМІ, які бясплённа вёўся да лютага [[2000]] г., і ня меў ніякіх вынікаў<ref>Ляховіч, А. Сыстэма ўлады і сыстэма апазыцыі пасьля альтэрнатыўных прэзыдэнцкіх выбараў 1999 году / Андрэй Ляховіч // Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). 2-е выд., папр. і дап. – Беласток – Вільня: Беларускае гістарычнае таварыства – Інстытут беларусістыкі, 2011. – 1228 с.: іл. – С. 176 – 184. – ISBN 80-86961-16-8.</ref>. [[31 снежня]] [[2006]] г. [[Аляксандр Лукашэнка]] падпісаў указ аб прысуджэнні Паўлу Якубовічу прэміі «За духоўнае адраджэнне».