Ерней Копітар: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленне |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 25:
Скончыўшы гімназію ў [[горад Любляна|Любляне]], Копітар стаў гувернёрам у доме Зігмунда Цойза, а ў [[1808]] годзе пераехаў у Вену, дзе заняўся вывучэннем юрыспрудэнцыі, а таксама славянскіх моў. Працаваў у Венскай прыдворнай бібліятэцы бібліятэкарам, а пасля дырэктарам і цэнзарам па выданнях на новагрэчаскай і славянскіх мовах.
У 1808 году Копітар апублікаваў першую граматыку [[славенская мова|славенскай мовы]], Slovnica slovanskega jezika na Kranjskem, Koroškem in Štajerskem («Граматыка славянскай мовы Краіны, Карынціі і Штырыі»). Ён таксама выдаў зборнік Glagolita Clozianus (1836), у які ўвайшлі так званыя «Брыжынскія (Фрэйзінгенскія) урыўкі» (славен. Brižinski spomeniki), найстаражытны вядомы тэкст на славенскай і першы тэкст, напісаны на славянскай мове лацінкай, з перакладам і каментарыямі. Высунуў тэорыю аб паннонскім паходжанні [[царкоўнаславянская мова|царкоўнаславянскай мовы]], пасля адхіленая навуковым супольнасцю. Займаўся лексікаграфіяй, рэфармаваннем алфавіту, складаннем падручнікаў, зборам фальклору і асветніцкай дзейнасцю. Дзякуючы яго намаганням у 1817 годзе ў люблянскім ліцэі адкрылася кафедра славенскай мовы.
{{зноскі}}
|