Вікіпедыя

Нацыянальны ўніверсітэт «Львоўская палітэхніка»: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Няма тлумачэння праўкі
Радок 37:
|edu_region =
}}
'''Нацыянальны ўніверсітэт «Львоўская палітэхніка»''' ({{lang-uk|Національний університет «Львівська політехніка»}}) — самая старая вышэйшая тэхнічная навучальная ўстанова [[Украіна|Украіны]] і [[Усходняя Еўропа|Усходняй Еўропы]], заснаваная ў 18441816 годзе як ТэхнічнаяРэальная акадэміяшкола з дазволу аўстрыйскага імператара [[Франц I (значэнні)|Франца I]].
 
== Гісторыя ==
7 сакавіка 1816 года ў Львове была адкрыта Імператарска-каралеўская рэальная школа. Утрымлівалася рэальная школа за рахунак новаўвядзенага мясцовага прамысловага падатку. У навучальных планах рэальнай школы асноўную ролю адвялі прадметам натуральна-матэматычнага цыклу, чарчэнню, малюнку і вывучэнню замежных моў. Навучальны працэс у рэальнай школе ажыццяўляўся на аснове аўстрыйскіх адукацыйных праграм, якія былі адаптаваныя да мясцовых патрабаванняў. У 1825 годзе у адпаведнасці з дэкрэтам аўстрыйскага імператара Франца І трохкласная Імператарска-каралеўская рэальная школа была рэарганізавана ў Імператарска-каралеўскае вучылішча тэхнічных навук і гандлю. У 1835 годзе вучылішча тэхнічных навук і гандлю ператварылі ў Імператарска-каралеўскую рэальна-гандлёвую акадэмію. Тут у 1841 годзе адкрылі тэхнічны факультэт. У 1844 годзе ў доме Даровскага, што на сённяшняй вуліцы Армянскай 2, была адкрыта Імператарска-каралеўская тэхнічная акадэмія з тэхнічным і гандлёвым аддзеламі (факультэтамі). Яна была адной з першых акадэмічных тэхнічных школ у Еўропе і першай ва Украіне. У 1877 годзе новы навучальны год пад кіраўніцтвам новага рэктара Юльяна Захарэвіча пачалі ў новым корпусе акадэміі (на цяперашняй вул. С. Бандэры). Праект гэтага корпуса і будынка хімічнай лабараторыі выканаў сам рэктар, архітэктар Юліян Захарэвіч. Тады ж акадэмія была перайменавана ў Вышэйшую політэхнічную школу і ўключана ў пералік акадэмічных школ Аўстра-Венгерскай імперыі.
 
10 ліпеня 1912 лекцыю ў Львоўскай палітэхнічнай школе прачытала [[Марыя Складоўская-Кюры]]. Таго ж дня вучоны савет Палітэхнікі ўшанаваў яе званнем ганаровага доктара тэхнічных навук. Яе імя ўвекавечана на ганаровай дошцы дактароў honoris causa Львоўскай палітэхнікі.
Тэхнічную акадэмію заснавалі 4 лістапада 1844 года. У 1877 годзе Акадэмія набыла новы корпус, у якім застаецца да сённяшняга дня. Праект гэтага корпуса і дома хімічнай лабараторыі Акадэміі выканаў архітэктар [[Юліян Захарыевіч]] (таксама былы рэктар Акадэміі). Менавіта тады Акадэмія змяніла назву на Палітэхнічную школу з правамі вышэйшай навучальнай установы і была залічана да акадэмічных школ [[Аўстра-Венгерская манархія|Аўстра-Венгерскай манархіі]]. Пасля ўстанова называлася Львоўскай палітэхнікай, а з 1939 года — Львоўскім палітэхнічным інстытутам.
 
З 1921 года ўстанова называлася Львоўскай палітэхнікай, а з 1939 года — Львоўскім політэхнічным інстытутам. У чэрвені 1993 года, за год да святкавання свайго 150-годдзя, Львоўскі політэхнічны інстытут атрымаў вышэйшынайвышэйшы ва Украіне — чацвёрты ўзровень акрэдытацыі, статус універсітэта і назву "Дзяржаўны ўніверсітэтуніверсітэт «"Львоўская палітэхніка»". У 2000 годзе Палітэхніка атрымала статус нацыянальнага ўніверсітэтауніверсітэта. 8 ліпеня 2009 года [[Кабінет міністраў Украіны|Кабінет Міністраў Украіны]] на сваім пасяджэнні надаў Нацыянальнаму ўніверсітэту «Львоўская палітэхніка» статус самакіроўнай даследчай нацыянальнай вышэйшай навучальнай установы.
 
== Структура ==
[[Файл:Polytechnic Lwow 2009 P1.jpg|170px|злева|thumb| Інтэр'єр галоўнага корпуса]]
=== Інстытуты ===
* Інстытут архітэктуры
* Інстытут будаўніцтва і інжынерыі навакольнага асяроддзя
* Інстытут геадэзіі
* Інстытут энергетыкі і сістэм кіравання
* Інстытут інжынернай механікі і транспарту
* Інстытут камп'ютарных навук і інфармацыйных тэхналогій
* Інстытут камп'ютарных тэхналогій, аўтаматыкі і метралогіі
* Інстытут прыкладной матэматыкі і фундаментальных навук
* Інстытут тэлекамунікацый, радыёэлектронікі і электроннай тэхнікі
* Інстытут хіміі і хімічных тэхналогій
* Інстытут прадпрымальніцтва і перспектыўных тэхналогій
* Інстытут ўстойлівага развіцця імя В. Чарнавола
* Інстытут эканомікі і менеджменту
* Інстытут правы і псіхалогіі
* Інстытут гуманітарных і сацыяльных навук
* Інстытут адміністравання і паслядыпломнай адукацыі
* Інстытут дыстанцыйнага навучання
 
=== Іншыя структурныя падраздзяленні ===
Навукова-даследчая частка
Навукова-тэхнічная бібліятэка
8 каледжаў
2 гімназіі
34 вучэбна-лабараторных корпуса
12 інтэрнатаў
3 спартыўна-аздараўленчых лагера для студэнтаў і выкладчыкаў
Выдавецтва Нацыянальнага ўнівэрсытэту "Львоўская палітэхніка"
народны дом «Просвіта (Львоўскай палітэхнікі)»
праектна-канструктарскае аб'яднанне «Палітэхнік»
геадэзічны палігон і астранома-геадэзічная лабараторыя
[[Файл:Политех совр корпуса Львов.jpg|thumb|250px|Сучасныя карпусы НУ «ЛП» (1970-1980-я гг.)]]
 
== Навучальны працэс ==
Ва ўніверсітэце навучаюцца больш за 35 тыс. студэнтаў. Падрыхтоўка спецыялістаў праводзіцца па 64 бакалаўрскіх напрамках і 124 спецыяльнасцях, з якіх 123 — магістарскага ўзроўню.
 
Навучальны працэс забяспечвае прафесарска-выкладчыцкі склад колькасцю каля 2,5 тыс. чалавек, з якіх больш за 300 — дактары навук і больш за 1,2 тыс. — дацэнты, кандыдаты навук. Да навучальнага працэсу прыцягнутыя вучоных з навуковых устаноў НАН Украіны, вытворчых прадпрыемстваў і праектных інстытутаў.
 
8 ліпеня 2009 года [[Кабінет Міністраў Украіны]] надаў універсітэту статус самакіральванай даследніцкай нацыянальнай вышэйшай навучальнай установы.
{{Вышэйшыя навучальныя ўстановы Львова}}
[[Катэгорыя:Львоўская палітэхніка]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Нацыянальны_ўніверсітэт_«Львоўская_палітэхніка»"