Уладзімір Уладзіміравіч Пуцін: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
(удзельнік выдалены) (выдаленае кароткае апісанне змен) Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз мабільную версію сайта |
(удзельнік выдалены) (выдаленае кароткае апісанне змен) Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз мабільную версію сайта |
||
Радок 120:
26 сакавіка 2000 году былі праведзеныя прэзыдэнцкія выбары, у якіх Пуцін перамог у першым туры.
Вялікадзяржаўніцкі складнік пуцінскага курсу апынуўся больш яскравым. Разам з Пуціным да ўлады прыйшлі г. зв. «сілавікі» — нацыяналістычныя этатысцкія элемэнты з шэрагаў спэцыяльных службаў і войска. Пачалася палітыка па рэабілітацыі савецкага рэжыму. Адным зь першых рашэньняў Пуціна было прыняцьце новага [[Гімн
Прадстаўнікі «сямейнага клана», палітычнае эліты ельцынскае эпохі, паступова выціскаліся з улады. За сваю падтрымку дэмакратаў пачаліся рэпрэсіі супраць буйных бізнэсмэнаў-алігархаў [[Барыс Беразоўскі|Барыса Беразоўскага]] і [[Уладзімір Гусінскі|Ўладзіміра Гусінскага]]. 24 лютага 2004 года, менш чым за месяц да парламенцкіх выбараў, Пуцін звольніў з пасады прэм’ер-міністра не дастаткова лаяльнага [[Міхаіл Касьянаў|Міхаіла Касьянава]], прадстаўніка эліты ельцынскага часу, і прызначыў на яго пазыцыю дыплямата [[Міхаіл Фрадкоў|Міхаіла Фрадкова]].
У 2003 годзе быў сарваны гешэфт па зьліцьці нафтавых кампаніяў «[[Нафтавая Кампанія ЮКОС|ЮКОС]]» і «[[Сыбнафта]]», у выніку якое меўся зьявіцца найбуйнейшы ў сьвеце нафтавы канцэрн, які мог пагражаць аўтарытэту Пуціна ўнутры краіны і ўплываць на ўнутрыпалітычную сытуацыю. Па сфабрыкаваных абвінавачаньнях быў арыштаваны кіраўнік «ЮКОС» [[Міхаіл Хадаркоўскі]], пачаўся працэс зьнішчэньня гэтае некалі найбуйнейшае і найбольш пасьпяховае расейскае карпарацыі.
У сферы зьнешняе палітыкі Пуцін узяў курс на ўзмацненьне стасункаў з краінамі [[СНД]] з мэтаю стварэньня процівагі пашыраючымся [[NATO]] і [[ЕС]], да якіх далучыліся многія краіны цэнтральнае і ўсходняе [[Еўропа|Еўропы]] і пачалі далучацца краіны былога СССР. Разам зь лідэрамі Еўрапейскага Саюза Пуцін асудзіў амэрыканскую кампанію ў [[Ірак|Іраце]]. Увогуле, прэзідэнт падтрымлівае добрыя, «сяброўскія» адносіны з прэзыдэнтам [[ЗША]] [[Джордж Ўокер Буш|Джорджам Бушам]], нямецкім канцлерам [[Гергард Шрэдэр|Гергардам Шрэдэрам]], італійскім прэм’ерам [[Сыльвіё Берлусконі]].
На парламенцкіх выбарах у 2003 годзе створаная ўладай партыя «[[Адзіная Расія]]» атрымала больш за палову месцаў у [[Дзяржаўная Дума Федэральнага Сходу Расійскай Фэдэрацыі|Дзяржаўнай Думе Расіі]] дзякуючы манаполіі на тэлевізійны этэр і іншыя буйныя прэфэрэнцыі падчас перадвыбарчае кампаніі. Адначасова ў парламент упершыню за гісторыю новае Расіі не прайшлі дэмакратычныя партыі «[[СПС]]» і «[[Яблоко]]».
За Пуцінам працягнулася і ўзмацнілася расійская актыўнасьць у [[Чачэнія|Чачэніі]]. Міжнародныя праваабарончыя арганізацыі сведчаць аб узмацненні парушэньняў правоў чалавека ў паўночна-каўкаскай рэспубліцы.
| |||